ลูกา 7:1-6, 8-10

พอ​พระเยซู​สอน​ชาวบ้าน​ที่​มา​ฟัง​เสร็จ​แล้ว พระองค์​ก็​เข้า​ไป​ยัง​เมือง​คาเปอรนาอุม มี​ทาส​ของ​นายร้อย​ทหาร​โรมัน​คน​หนึ่ง​ป่วย​หนัก​ใกล้​จะ​ตาย นายร้อย​คนนี้​รัก​ทาส​ของ​เขา​มาก เมื่อ​เขา​ได้ยิน​เรื่อง​ของ​พระเยซู เขา​ก็​ส่ง​พวก​ผู้นำ​อาวุโส​ชาวยิว​ไป​ขอร้อง​พระองค์ ให้​มา​ช่วย​รักษา​ทาส​ของ​เขา เมื่อ​พวก​ผู้นำ​อาวุโส​มา​พบ​พระเยซู​แล้ว ก็​ขอร้อง​อ้อนวอน​พระองค์​ว่า “อาจารย์ ช่วย​นายร้อย​คนนี้​ด้วย​เถิด เขา​เป็น​คนดี​มาก เขา​รัก​คน​ของ​เรา​และ​สร้าง​ที่ประชุม​ให้​กับ​พวก​เรา​ด้วย” พระเยซู​จึง​ไป​กับ​พวก​เขา และ​เมื่อ​ใกล้​จะ​ถึง​บ้าน​เขา นายร้อย​ก็​ส่ง​พวก​เพื่อน​ให้​มา​บอก​กับ​พระเยซู​ว่า “อาจารย์​ครับ อย่า​ต้อง​ลำบาก​เลย​ครับ เพราะ​ผม​ไม่​ดี​พอ​ที่​จะ​ให้​ท่าน​เข้า​ไป​ใน​บ้าน​ของ​ผม

ที่​ผม​รู้​ก็​เพราะ​ผม​เป็น​ทหาร มี​ทั้ง​หัวหน้า​ที่​สั่ง​ผม และ​มี​ลูกน้อง​ที่​ต้อง​เชื่อฟัง​คำสั่ง​ผม​ด้วย เมื่อ​ผม​สั่ง​ให้ ‘ไป’ เขา​ก็​ไป สั่ง​ให้ ‘มา’ เขา​ก็​มา แล้ว​ถ้า​สั่ง​ให้​ทาส​ของ​ผม ‘ทำ​สิ่ง​นั้น​สิ่งนี้’ เขา​ก็​ทำ” เมื่อ​พระเยซู​ได้ยิน​แบบ​นั้น พระองค์​ก็​แปลกใจ​มาก จึง​หัน​ไป​พูด​กับ​ชาว​บ้าน​ที่​ติดตาม​พระองค์​มา​ว่า “เรา​จะ​บอก​ให้​รู้​ว่า ยัง​ไม่​เคย​พบ​ใคร​ที่​มี​ความ​เชื่อ​ยิ่งใหญ่​ขนาดนี้​มา​ก่อน​แม้​แต่​ใน​อิสราเอล​เอง​ก็​ตาม” เมื่อ​พวก​เพื่อน​ของ​นายร้อย​กลับ​ไป​ถึง​บ้าน ก็​พบ​ว่า​ทาส​คน​นั้น​หาย​ดี​แล้ว