เลวีนิติ 22

22
1พระยาห์เวห์​พูด​กับ​โมเสส​ว่า 2“ให้​บอก​อาโรน​กับ​พวก​ลูกชาย​ของ​เขา​ว่า ‘พวกเขา​จะ​ต้อง​ไม่​ทำ​ให้​ของขวัญ​อัน​ศักดิ์สิทธิ์​ที่​ชาว​อิสราเอล​เอา​มา​อุทิศ​ให้​กับ​เรานั้น หมด​ความ​ศักดิ์สิทธิ์​ไป เพื่อ​พวกเขา​จะ​ได้​ไม่​ลบหลู่​ชื่อ​อัน​ศักดิ์สิทธิ์​ของ​เรา เรา​คือ​ยาห์เวห์ 3ให้​บอก​กับ​พวกเขา​ว่า ตั้งแต่​นี้​เป็น​ต้นไป ถ้า​ลูกหลาน​คนใด​ของเจ้า​ใน​ขณะ​ที่​ตัวเขา​ไม่​บริสุทธิ์ ได้​ไป​แตะ​ต้อง​ของขวัญ​อัน​ศักดิ์สิทธิ์​ที่​ชาว​อิสราเอล​อุทิศ​ให้​กับ​พระยาห์เวห์ คนนั้น​จะ​ไม่​ได้รับ​ใช้​เรา​ใน​ฐานะ​นักบวช​อีก​ต่อไป เรา​คือ​ยาห์เวห์
4ถ้า​ลูกหลาน​คนไหน​ของ​อาโรน เป็น​โรค​ผิวหนัง​ร้าย​แรง หรือ​มี​หนอง​ไหล#22:4 หนอง​ไหล ของเหลว​ทุกอย่าง​ที่​ไหล​ออก​จาก​ร่างกาย​รวมถึง​น้ำ​หนอง​จาก​แผล น้ำกาม​ของ​ผู้ชาย​และ​ประจำเดือน​ของ​ผู้หญิง ออก​จาก​ร่างกาย เขา​ต้อง​ไม่​กิน​อาหาร​ที่​ศักดิ์สิทธิ์​พวกนี้​จนกว่า​ตัวเขา​จะ​บริสุทธิ์ ถ้า​มี​ใคร​ไป​แตะ​ต้อง​ถูก​สิ่ง​ที่​ศพ​ของ​คนตาย​ได้​ทำ​ให้​ไม่​บริสุทธิ์​ไว้ หรือ​ถ้า​มี​ใคร​ที่​หลั่ง​น้ำกาม​ออก​มา 5หรือ​ถ้า​มี​ใคร​ไป​แตะ​ต้อง​ถูก​สัตว์​เลื้อย​คลาน​ที่​ไม่​บริสุทธิ์ หรือ​ไป​แตะ​ต้อง​ถูก​คน​ที่​จะ​ทำ​ให้​เขา​ไม่​บริสุทธิ์ ไม่​ว่า​เขา​จะ​ไม่​บริสุทธิ์​ใน​เรื่อง​อะไร​ก็ตาม 6คน​ที่​ไป​แตะ​ต้อง​ถูก​อะไร​ก็ตาม​ใน​ของ​ที่​ไม่​บริสุทธิ์​พวกนี้ คนๆนั้น​ก็​จะ​ไม่​บริสุทธิ์​ไป​จนถึง​เย็น และ​เขา​จะ​ต้อง​ไม่​กิน​อาหาร​ที่​ศักดิ์สิทธิ์​ใดๆ​นอก​เสีย​จาก​ว่า​เขา​จะไป​อาบน้ำ​ก่อน 7เมื่อ​ดวง​อาทิตย์​ตกดิน เขา​ก็​จะ​กลับ​เป็น​คน​บริสุทธิ์​อีก​ครั้งหนึ่ง หลัง​จากนั้น​เขา​ก็​กิน​อาหาร​ที่​ศักดิ์สิทธิ์​พวกนั้น​ได้ เพราะ​นั่น​เป็น​อาหาร​ของ​เขา
8นักบวช​ต้อง​ไม่​กิน​สัตว์​ที่​ตาย​ตาม​ธรรมชาติ หรือ​ถูก​สัตว์ป่า​ฉีก​เนื้อ​กิน มัน​จะ​ทำ​ให้​เขา​ไม่​บริสุทธิ์ เรา​คือ​ยาห์เวห์
9พวกเขา​ต้อง​รักษา​กฎ​ของ​เรา พวกเขา​จะได้​ไม่มี​ความ​ผิด​เพราะ​มัน และ​ต้อง​ตาย​เพราะ​ไม่​นับถือ​กฎ​พวกนี้​ของ​เรา เรา​คือ​ยาห์เวห์​ผู้​ทำ​ให้​พวกเขา​แตก​ต่าง​จาก​คน​อื่นๆ 10คนนอก​ต้อง​ไม่​กิน​อาหาร​ที่​ศักดิ์สิทธิ์​นี้ คน​ที่​อาศัย​อยู่​กับ​นักบวช​และ​คนงาน​ที่​นักบวช​จ้าง​มา ต้อง​ไม่​กิน​อาหาร​ที่​ศักดิ์สิทธิ์​นี้ 11แต่​ถ้า​ทาส​คนไหน​ที่​นักบวช​ซื้อ​มา​ด้วย​เงิน​ของ​เขาเอง ทาส​คนนั้น​ก็​กิน​อาหาร​ที่​ศักดิ์สิทธิ์​นี้​ได้ รวมทั้ง​ทาส​ที่​เกิด​ใน​บ้าน​ของ​นักบวช ก็​กิน​อาหาร​ของ​นักบวช​นี้ได้ 12ถ้า​ลูกสาว​ของ​นักบวช​ไป​แต่งงาน​กับ​คนนอก​ที่​ไม่ได้​อยู่​ใน​ครอบครัว​ของ​นักบวช นาง​ก็​กิน​ของถวาย​อัน​ศักดิ์สิทธิ์​เหล่านี้​ไม่ได้​อีกแล้ว 13แต่​ถ้า​ลูกสาว​ของ​นักบวช​กลาย​เป็น​แม่หม้าย​หรือ​หย่าร้าง โดย​ที่​นาง​ไม่มี​ลูก และ​นาง​กลับ​มา​อยู่​บ้าน​พ่อ​เหมือน​ตอน​ที่​เป็น​เด็ก นาง​ก็​กิน​อาหาร​ของ​พ่อนาง​ได้ แต่​คนนอก​ที่​ไม่ได้​อยู่​ใน​ครอบครัว​นักบวช​ห้าม​กิน​มัน
14แต่​ถ้า​เกิด​มี​คนนอก​มา​กิน​อาหาร​ศักดิ์สิทธิ์​นี้​โดย​ไม่ได้​ตั้งใจ เขา​จะ​ต้อง​ชดใช้​ค่า​อาหาร​นี้​ให้​นักบวช และ​ต้อง​ชดใช้​เพิ่ม​อีก​ยี่สิบ​เปอร์เซ็นต์​ของ​อาหาร​นั้น
15นักบวช​ต้อง​ไม่​ทำ​ให้​พวก​ของขวัญ​อัน​ศักดิ์สิทธิ์​ที่​ชาว​อิสราเอล​นำ​มา​ถวาย​ให้​กับ​พระยาห์เวห์ หมด​ความ​ศักดิ์สิทธิ์​ไป 16พวก​นักบวช​จะ​ต้อง​ไม่​เป็น​เหตุ​ทำ​ให้​ชาว​อิสราเอล​ทำ​ผิด เพราะ​ไป​กิน​ของขวัญ​อัน​ศักดิ์สิทธิ์​ที่​พวกเขา​เอา​มา จน​เป็น​เหตุ​ทำ​ให้​ต้อง​นำ​เครื่อง​บูชา​ชดใช้​มา​ถวาย เรา​คือ​ยาห์เวห์​ผู้​ทำ​ให้​เครื่อง​บูชา​พวกนั้น​ศักดิ์สิทธิ์’”
17พระยาห์เวห์​พูด​กับ​โมเสส​ว่า 18“ให้​บอก​อาโรน และ​พวก​ลูกๆ​ของ​เขา และ​ชาว​อิสราเอล​ทั้งหมด​ว่า ‘เมื่อ​มี​ใคร​ใน​ครอบครัว​ชาว​อิสราเอล หรือ​ชาว​ต่างชาติ​ใน​อิสราเอล ถวาย​เครื่อง​เผา​บูชา ไม่ว่า​จะ​เป็น​เครื่อง​บูชา​แก้บน หรือ​เครื่อง​บูชา​ที่​เขา​สมัครใจ​ถวาย​ให้​กับ​พระยาห์เวห์ 19ถ้า​จะ​ให้​เป็น​ที่​ยอมรับ​เพื่อ​เจ้า มัน​จะ​ต้อง​เป็น​สัตว์​ตัวผู้ ที่​ไม่มี​ตำหนิ​อะไร​เลย จาก​ฝูง​วัว ฝูง​แกะ​หรือ​ฝูง​แพะ 20เจ้า​ต้อง​ไม่​เอา​สัตว์​ที่​พิการ​มา​ถวาย เพราะ​มัน​จะ​ไม่​เป็น​ที่​ยอมรับ​เพื่อ​เจ้า
21เมื่อ​มี​ใคร​เอา​วัว​หรือ​แกะ​หรือ​แพะ​จาก​ฝูง มา​ถวาย​เป็น​เครื่อง​สังสรรค์​บูชา ให้​กับ​พระยาห์เวห์ เพื่อ​แก้บน หรือ​ของถวาย​ด้วย​ความ​สมัครใจ สัตว์​ที่​เอา​มา​นั้น​ต้อง​ไม่มี​ตำหนิ​อะไร​เลย เพื่อ​ให้​เป็น​ที่​ยอมรับ มัน​จะ​ต้อง​ไม่​พิการ​ทาง​ร่างกาย 22เจ้า​ต้อง​ไม่​ถวาย​สัตว์​ที่​ตาบอด ขาหัก หรือ​สัตว์​พิการ หรือ​มี​แผล​เปื่อย เป็น​หิด​หรือ​โรค​เรื้อน หรือ​มี​โรค​ผิวหนัง​ร้ายแรง เจ้า​ต้อง​ไม่​เอา​สัตว์​พวกนี้​มา​วาง​ไว้​บน​แท่นบูชา เป็น​ของขวัญ​ให้​กับ​พระยาห์เวห์
23แต่​เจ้า​สามารถ​ใช้​วัว​หรือ​ลูกแกะ​ที่​มี​ขนาด​เล็ก​กว่า​ปกติ​หรือ​ผิด​รูปร่าง​ไป​บ้าง มา​ถวาย​เป็น​เครื่อง​บูชา​ที่​ให้​ด้วย​ความ​สมัครใจ​ได้ แต่​จะ​ใช้​มัน​แก้บน​ไม่ได้ มัน​จะ​ไม่​เป็น​ที่​ยอมรับ
24เจ้า​ต้อง​ไม่​เอา​สัตว์​ที่​มี​ลูก​อัณฑะ​ถลอก บี้ ฉีกขาด​หรือ​ถูก​ตัด มา​ถวาย​ให้​กับ​พระยาห์เวห์ เจ้า​ต้อง​ไม่​ทำ​อย่างนี้​ใน​แผ่นดิน​ของ​เจ้า
25เจ้า​ต้อง​ไม่​เอา​สัตว์​อย่างนั้น​จาก​ชาว​ต่างชาติ​มา​ถวาย​เป็น​ของขวัญ​ให้​กับ​พระเจ้า​ของ​เจ้า เพราะ​มัน​เป็น​สัตว์​ที่​มี​ตำหนิ​และ​พิการ​ทาง​ร่างกาย มัน​จะ​ไม่​เป็น​ที่​ยอมรับ​เพื่อ​เจ้า’”
26พระยาห์เวห์​พูด​กับ​โมเสส​ว่า 27“เมื่อ​มี​วัว แกะ​หรือ​แพะ​เกิด​ใหม่ ต้อง​ให้​มัน​อยู่​กับ​แม่​ของมัน​เป็น​เวลา​เจ็ดวัน ใน​วัน​ที่แปด​หรือ​ต่อ​จากนั้น ถึง​จะ​เอา​มา​เป็น​ของขวัญ​ให้​กับ​พระยาห์เวห์ ที่​พระองค์​จะ​ยอมรับ​ได้ 28เจ้า​ต้อง​ไม่​ฆ่า​วัว​หรือ​แกะ พร้อม​กับ​ลูก​ของมัน​ใน​วัน​เดียวกัน
29เมื่อ​เจ้า​เอา​เครื่อง​บูชา​มา​ถวาย เพื่อ​เป็น​การ​ขอบคุณ​พระยาห์เวห์ เจ้า​ต้อง​บูชา​มัน​อย่าง​ที่​จะ​เป็น​ที่​ยอมรับ​เพื่อ​เจ้า 30คือ​เจ้า​ต้อง​กิน​มัน​ภายใน​วันนั้น และ​ต้อง​ไม่​ให้​เหลือ​ถึง​วัน​รุ่งขึ้น เรา​คือ​ยาห์เวห์
31เจ้า​ต้อง​เชื่อฟัง​พวก​คำสั่ง​ของ​เรา​และ​ทำ​ตาม เรา​คือ​ยาห์เวห์ 32เจ้า​ต้อง​ไม่​ลบหลู่​ดูหมิ่น​ชื่อ​อัน​ศักดิ์สิทธิ์​ของ​เรา ประชาชน​ชาว​อิสราเอล​ต้อง​จำไว้​ว่า เรา​แตกต่าง​จาก​ผู้อื่น เรา​คือ​ยาห์เวห์ ผู้ที่​ทำ​ให้​พวก​เจ้า​แตกต่าง​จาก​คน​อื่นๆ 33เรา​คือ​ผู้ที่​นำ​เจ้า​ออก​จาก​แผ่นดิน​อียิปต์ เพื่อ​เรา​จะได้​เป็น​พระเจ้า​ของ​เจ้า เรา​คือ​ยาห์เวห์”

ที่ได้เลือกล่าสุด:

เลวีนิติ 22: THA-ERV

เน้นข้อความ

แบ่งปัน

คัดลอก

None

ต้องการเน้นข้อความที่บันทึกไว้ตลอดทั้งอุปกรณ์ของคุณหรือไม่? ลงทะเบียน หรือลงชื่อเข้าใช้