โยบ 6:1-16

แล้ว​โยบ​ก็​ตอบ​ว่า “ข้า​อยาก​จะ​เอา​ความ​ทุกข์ใจ​ของ​ข้า ไป​ชั่ง​เสีย​เหลือเกิน และ​เอา​ความ​ทุกข์ยาก​ทั้งหลาย​ของ​ข้านี้ ไป​กอง​รวมกัน​บน​ตาชั่ง มัน​คง​หนัก​กว่า​ทราย​ใน​ทะเล ข้า​ถึง​พูด​โพล่ง​ออก​ไป​โดย​ไม่ทัน​ยั้ง​คิด เพราะ​พวก​ลูกธนู​ของ​พระองค์​ผู้มีฤทธิ์ทั้งสิ้น​ได้​ปัก​อยู่​ใน​ตัว​ข้า และ​วิญญาณ​ของ​ข้า​ดื่ม​พิษ​ของ​ลูกธนู​เหล่านั้น เรื่อง​น่ากลัว​ทั้งหลาย​จาก​พระเจ้า​จัด​ขบวน​ทัพ​เข้า​ต่อสู้​กับ​ข้า ลา​ป่า​จะ​ร้อง​บ่น​เมื่อ​มี​หญ้า​กิน​หรือ วัว​ผู้​จะ​ร้อง​บ่น​เมื่อ​มี​อาหาร​กิน​หรือ คน​กิน​อาหาร​ที่​จืด​ชืด​จะ​ไม่​ใส่​เกลือ​หรือ ไข่ขาว​มี​รสชาติ​หรือ อาหาร​พวกนั้น​ข้า​แตะ​ไม่​ลง​หรอก เพราะ​มัน​เหมือน​ของ​เน่าบูด​สำหรับ​ข้า ข้า​หวัง​เหลือเกิน​ว่า​จะ​ได้​ใน​สิ่ง​ที่​ข้า​ขอ ข้า​หวัง​เหลือเกิน​ว่า​พระเจ้า​จะ​ให้​ใน​สิ่ง​ที่​ข้า​หวังไว้ ข้า​หวัง​เหลือเกิน​ว่า​พระเจ้า​จะ​ยอม​บดขยี้​ข้า ข้า​หวัง​เหลือ​เกิน​ว่า​พระองค์​จะ​ปล่อย​มือ​และ​ตัด​ข้า​ออก​ไป แต่​สิ่ง​ที่​จะ​ปลอบใจ​ข้า​ได้​คือ ถึง​ข้า​จะ​ดิ้นรน​อยู่​ใน​ความ​เจ็บปวด​แสนสาหัส อย่างน้อย​ข้า​ก็​ได้​เปิดโปง​เรื่อง​ที่​พระองค์​ผู้​ศักดิ์สิทธิ์​ได้​ตัดสิน​ใจ​ทรมาน​ข้า ข้า​ยัง​มี​เรี่ยวแรง​อะไร​เหลือ​อยู่​อีก ที่​จะ​รอ​คอย​ต่อ​ไป ข้า​ยัง​มี​อนาคต​อะไร​เหลือ​อยู่​อีก ที่​จะ​อดทน​คอย​ต่อ​ไป ข้า​แข็งแรง​เหมือน​หิน​หรือ เนื้อหนัง​ของ​ข้า​ทำ​จาก​ทอง​สัมฤทธิ์​หรือยังไง อันที่จริง​ข้า​หมด​แรง​ที่​จะ​ช่วยเหลือ​ตัวเอง​แล้ว และ​หนทาง​ที่​จะ​สำเร็จนั้น​ถูก​ยึด​ไป​จาก​ข้า​แล้ว คน​ที่​ไม่​จงรัก​ภักดี​ต่อ​เพื่อน คน​ผู้นั้น​ก็​ทอด​ทิ้ง​ความ​ยำเกรง​ต่อ​พระองค์​ผู้​ทรง​ฤทธิ์ เพื่อนๆ​ของ​ข้านั้น​พึ่ง​ไม่​ได้ เหมือน​ลำธาร​ที่​เดี๋ยวก็​มี​น้ำ​ล้น​เดี๋ยวก็​แห้ง​ขอด เหมือน​ลำธาร​ที่​ดำ​คลัก​เมื่อ​น้ำแข็ง​ละลาย และ​ไหล​เชี่ยว​ตอน​หิมะ​ละลาย