กิจการ 27:35-44

เมื่อ​เปาโล​พูด​เสร็จ เขา​ก็​เอา​ขนมปัง​มา​กล่าว​ขอบคุณ​พระเจ้า​ต่อหน้า​คน​ทั้งหมด​แล้ว​ก็​หัก​กิน ทุก​คน​ก็​มี​กำลังใจ​ขึ้น​มา​และ​หยิบ​อาหาร​มา​กิน​กัน บน​เรือ​มี​ทั้งหมด​สองร้อย​เจ็ดสิบหก​คน หลัง​จาก​ที่​กิน​อาหาร​กัน​จน​อิ่ม​แล้ว พวก​เขา​ได้​โยน​ข้าวสาร​ทั้งหมด​ทิ้ง เพื่อ​ให้​เรือ​เบา​ขึ้น พอ​สว่าง​แล้ว พวก​เขา​ไม่​รู้​ว่า​แผ่นดิน​ที่​เห็น​นั้น​เป็น​ที่​ไหน แต่​พวก​เขา​สังเกต​เห็น​อ่าว​ที่​มี​ชาย​หาด​แห่ง​หนึ่ง พวก​เขา​จึง​ตัดสิน​ใจ​ว่า​ถ้า​เป็น​ไป​ได้​จะ​นำ​เรือ​แล่น​ไป​เกย​ตื้น​บน​หาด​แห่ง​นั้น พวก​เขา​จึง​ตัด​สมอ​เรือ​ทิ้ง​ลง​ทะเล แล้ว​แก้​เชือก​ที่​มัด​หางเสือ​ออก จาก​นั้น​ดึง​ใบ​หัว​เรือ​ขึ้น​ให้​รับ​ลม และ​มุ่ง​หน้า​เข้า​หา​ชาย​หาด แต่​พวก​เขา​กลับ​ชน​สันดอน​ทราย​และ​เกย​ตื้น หัว​เรือ​ติด​แน่น​ไม่​ขยับ​เขยื้อน ส่วน​ท้าย​เรือ​ก็​ถูก​คลื่น​ซัด​จน​เรือ​แตก​ออก​เป็น​เสี่ยงๆ พวก​ทหาร​จึง​วางแผน​ที่​จะ​ฆ่า​นักโทษ เพราะ​กลัว​ว่า​จะ​มี​ใคร​ว่ายน้ำ​หนี​ไป แต่​นาย​ร้อย​อยาก​จะ​ช่วย​ชีวิต​เปาโล จึง​สั่ง​ห้าม​ไม่​ให้​พวก​เขา​ทำ​ตาม​แผน​นั้น เขา​สั่ง​คน​ที่​ว่ายน้ำ​เป็น​ให้​กระโดด​ลง​น้ำ​แล้ว​ว่าย​ขึ้น​ฝั่ง​ไป​ก่อน ส่วน​คน​ที่​เหลือ​ก็​ให้​เกาะ​ไม้​กระดาน​หรือ​ซาก​เรือ​ที่​แตก ใน​ที่​สุด​ทุก​คน​ก็​เข้า​ถึง​ฝั่ง​อย่าง​ปลอดภัย