สดุดี 38:11-22

เพื่อนฝูงปลีกตัวออกห่างเพราะบาดแผลของข้าพระองค์ เพื่อนบ้านหลบลี้หนีหน้า บรรดาผู้ที่หมายเอาชีวิตข้าพระองค์ก็วางกับดัก บรรดาผู้ที่จะทำร้ายข้าพระองค์ก็พูดถึงแต่ความหายนะของข้าพระองค์ และคิดหาอุบายอยู่วันยังค่ำ แต่ข้าพระองค์เป็นเหมือนคนหูหนวกที่ไม่ได้ยิน และเป็นเหมือนคนใบ้ที่พูดไม่ได้ ข้าพระองค์กลายเป็นเหมือนคนที่ไม่ได้ยินอะไร ผู้ซึ่งไม่สามารถปริปากโต้ตอบ ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ข้าพระองค์รอคอยพระองค์อยู่ ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของข้าพระองค์ พระองค์จะทรงตอบ เพราะข้าพระองค์ทูลว่า “ขออย่าให้พวกเขากระหยิ่มยิ้มย่อง หรือจองหองพองขนเมื่อเท้าของข้าพระองค์พลาดไป” เพราะข้าพระองค์กำลังจะล้มลงอยู่รอมร่อ และความเจ็บปวดอยู่กับข้าพระองค์เสมอ ข้าพระองค์สารภาพความชั่วช้าของข้าพระองค์ ข้าพระองค์ร้อนใจในความบาปของตน ศัตรูตัวฉกาจของข้าพระองค์มีมากมาย ผู้ที่เกลียดชังข้าพระองค์โดยไม่มีสาเหตุก็เหลือคณานับ คนที่ตอบแทนความดีของข้าพระองค์ด้วยความชั่ว ให้ร้ายข้าพระองค์ ขณะที่ข้าพระองค์ใฝ่หาความดี ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ขออย่าทรงทอดทิ้งข้าพระองค์ ข้าแต่พระเจ้าของข้าพระองค์ ขออย่าทรงห่างไกลข้าพระองค์ ขอทรงรีบรุดมาช่วยข้าพระองค์เถิด องค์พระผู้เป็นเจ้าพระผู้ช่วยให้รอดของข้าพระองค์