สุภาษิต 18:1-21

คนไม่เอาเพื่อนทำตามอำเภอใจ ต่อต้านหลักปฏิบัติที่ดีทุกอย่าง คนโง่ไม่ชอบฟังคำชี้แนะ แต่ชอบคุยฟุ้งเรื่องของตน การดูหมิ่นมากับความชั่ว และความอัปยศมากับความอับอาย ถ้อยคำของคนเราเป็นเหมือนน้ำลึก น้ำพุแห่งปัญญาเป็นสายน้ำเชี่ยวกราก การเข้าข้างคนชั่วเป็นเรื่องไม่ดี และการไม่ให้ความยุติธรรมแก่ผู้บริสุทธิ์ก็ไม่ดีเช่นกัน ริมฝีปากของคนโง่ก่อให้เกิดการวิวาท ปากของเขาเชิญชวนการโบยตี ปากของคนโง่ทำให้ตนเองพินาศ ริมฝีปากของเขาเป็นกับดักชีวิตของตน ถ้อยคำซุบซิบนินทาเหมือนอาหารโอชะ เข้าไปยังส่วนลึกที่สุดของคนเรา คนอู้งาน เป็นพี่น้องกับความพินาศ พระนามพระยาห์เวห์เป็นป้อมปราการมั่นคง คนชอบธรรมวิ่งไปหลบอย่างปลอดภัย ทรัพย์สมบัติของคนรวยเป็นเมืองป้อมปราการของเขา เขาคิดว่ามันเป็นกำแพงสูงที่ไม่มีใครข้ามได้ ใจของคนย่อมหยิ่งผยองก่อนที่เขาจะล้มลง แต่ความถ่อมใจนำหน้าเกียรติยศ คนที่ตอบก่อนฟัง ก็โง่เขลาและขายหน้า กำลังใจทำให้ยืนหยัดได้แม้ในยามเจ็บป่วย แต่เมื่อใจแหลกสลายใครจะทนได้ ใจของคนฉลาดขวนขวายหาความรู้ และหูของปราชญ์เสาะหามัน ของกำนัลเปิดช่องทางแก่ผู้ให้ มันนำเขามาอยู่ต่อหน้าคนใหญ่คนโต ผู้ที่ให้การก่อนดูเหมือนเป็นฝ่ายถูก จนกระทั่งอีกฝ่ายเข้ามาสอบทานเขา การจับฉลากยุติข้อโต้แย้ง และแยกคู่พิพาทออกจากกัน การไกล่เกลี่ยพี่น้องที่บาดหมางกันยากยิ่งกว่าการยึดเมืองป้อมปราการ ความขัดแย้งของพวกเขาจะขวางกั้นเจ้าเหมือนดาลที่ปิดประตูป้อมไว้ คนเราอิ่มท้องด้วยผลจากปาก คนเราอิ่มด้วยผลิตผลจากริมฝีปาก ลิ้นมีอำนาจชี้เป็นชี้ตาย คนที่รักการพูดจะได้กินผลของมัน