เพลงคร่ำครวญ 3:19-33

โปรดระลึกถึงความทุกข์ลำเค็ญและการระหกระเหินของข้าพเจ้า ระลึกถึงความขมขื่นและบอระเพ็ดที่ข้าพเจ้าได้รับ ข้าพเจ้าจดจำสิ่งเหล่านี้ได้ดี และจิตใจของข้าพเจ้าก็หดหู่อยู่ภายใน ถึงกระนั้นข้าพเจ้าก็หวนคิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาได้ ข้าพเจ้าจึงมีความหวัง เพราะความรักใหญ่หลวงขององค์พระผู้เป็นเจ้าเราจึงไม่ถูกผลาญทำลายไป เพราะพระเมตตาของพระองค์ไม่เคยยั้งหยุด มีมาใหม่ทุกเช้า ความซื่อสัตย์ของพระองค์ยิ่งใหญ่นัก ข้าพเจ้ากล่าวกับตนเองว่า “องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเป็นทั้งหมดที่ข้าพเจ้ามี ฉะนั้นข้าพเจ้าจะรอคอยพระองค์” องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงดีต่อผู้ที่ฝากความหวังไว้กับพระองค์ ทรงดีต่อผู้ที่แสวงหาพระองค์ เป็นการดีที่จะสงบรอคอย ความรอดที่องค์พระผู้เป็นเจ้าประทาน เป็นการดีที่คนเราจะแบกแอกไว้ ขณะยังหนุ่มสาว ให้เขานั่งเงียบๆ อยู่แต่ลำพัง เพราะพระองค์ทรงวางแอกนั้นไว้บนเขา ให้เขาจำนนซบหน้าลงกับดิน เพราะอาจยังมีความหวัง ให้เขาเอียงแก้มให้ผู้ที่จะตบเขา และให้เขายอมรับความอัปยศอดสู เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้า ไม่ได้ทรงทอดทิ้งมนุษย์ตลอดไป แม้พระองค์ทรงให้เกิดความทุกข์โศก แต่ก็ยังจะทรงสำแดงความเมตตาสงสาร ตามความรักมั่นคงอันใหญ่หลวงของพระองค์ เพราะพระองค์ไม่ได้ทรงเต็มพระทัยที่จะให้เกิดความทุกข์ทรมาน หรือความโศกเศร้าแก่มนุษย์ทั้งหลาย