อิสยาห์ 5:8-29

วิบัติแก่เจ้าผู้ซื้อที่ดิน จนผู้อื่นไม่มีที่อาศัย บ้านของเจ้าสร้างบนที่ดินผืนใหญ่ จนเจ้าสามารถอยู่ตามลำพังในดินแดนนั้น ข้าพเจ้าได้ยินพระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ประกาศว่า “บ้านใหญ่ๆ จะเริศร้างอย่างแน่นอน คฤหาสน์งดงามก็จะไร้ผู้อยู่อาศัย สวนองุ่นสิบๆ แอกจะผลิตเหล้าองุ่นได้เพียงบัทเดียว เมล็ดพืชหนึ่งโฮเมอร์จะให้ผลเพียงเอฟาห์เดียว” วิบัติแก่บรรดาผู้ที่ลุกขึ้นแต่เช้าตรู่ เพื่อไปดื่มสุราเฉื่อยแฉะและเมาหยำเปจนดึกดื่น ในงานเลี้ยง เขาจัดให้มีพิณใหญ่และพิณเขาคู่ รำมะนา ขลุ่ย และเหล้าองุ่น แต่ไม่ไยดีสิ่งที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงกระทำ ไม่เคารพนับถือพระราชกิจของพระองค์ ฉะนั้นประชากรของเราจะตกเป็นเชลย เพราะขาดความเข้าใจ พวกเจ้าใหญ่นายโตจะตายเพราะความหิวโหย ส่วนมวลชนก็แห้งระโหยเพราะความกระหาย หลุมฝังศพจึงเพิ่มความอยากของมัน และอ้าปากกว้าง กลืนกินทั้งผู้ใหญ่ผู้น้อย พร้อมทั้งคนที่ทะเลาะวิวาทและที่สนุกสนานเฮฮา มนุษย์จึงถูกทำให้ตกต่ำลง และมนุษยชาติถูกทำให้ต่ำต้อย ผู้หยิ่งผยองถูกปราบให้ตกต่ำ แต่พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์จะเป็นที่ยกย่องเทิดทูนเนื่องด้วยความยุติธรรมของพระองค์ และพระเจ้าผู้บริสุทธิ์จะสำแดงพระองค์ว่าบริสุทธิ์โดยความชอบธรรมของพระองค์ แล้วแกะจะกินหญ้าอยู่ในทุ่งหญ้าของมันเอง ลูกแกะจะกินอาหารท่ามกลางซากปรักหักพังของคนร่ำรวย วิบัติแก่ผู้ที่ใช้เล่ห์เหลี่ยมลากดึงบาปและความชั่วร้ายไป เหมือนใช้เชือกลากดึงเกวียน วิบัติแก่ผู้ที่กล่าวว่า “พระเจ้า เร็วๆ หน่อย รีบทำการไวๆ เราจะได้เห็น มาเร็วๆ เถิด ขอให้แผนการขององค์บริสุทธิ์แห่งอิสราเอลมาถึง เราจะได้รู้” วิบัติแก่ผู้ที่เรียกชั่วว่าดี เรียกดีว่าชั่ว เรียกมืดว่าสว่าง ที่สว่างกลับว่ามืด เรียกขมว่าหวาน ที่หวานกลับว่าขม วิบัติแก่ผู้ที่ทึกทักว่าตนเองฉลาด และหลักแหลมในสายตาของตนเอง วิบัติแก่ผู้ที่อวดเก่งในเรื่องดื่มสุรา และเป็นผู้ชนะเลิศในการผสมเหล้า ผู้ปล่อยตัวคนทำผิดเพื่อสินบน และไม่ยอมให้ความยุติธรรมแก่ผู้บริสุทธิ์ ดังนั้นรากของพวกเขาจะเน่าเปื่อย และดอกของเขาจะปลิวไปเหมือนธุลี เหมือนเปลวไฟเผาฟาง เหมือนหญ้าแห้งลุกมอดไปในไฟ เพราะเขาละทิ้งบทบัญญัติของพระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ และลบหลู่พระวจนะขององค์บริสุทธิ์แห่งอิสราเอล ฉะนั้นพระพิโรธขององค์พระผู้เป็นเจ้าจึงเผาผลาญประชากรของพระองค์ พระหัตถ์ของพระองค์เงื้อขึ้นและฟาดพวกเขา ภูเขาทั้งหลายสะเทือนสะท้าน ซากศพเหมือนกองขยะกลางถนน ถึงขนาดนี้แล้วพระพิโรธของพระเจ้าก็ยังไม่หันเห พระองค์ยังคงเงื้อพระหัตถ์ค้างอยู่ พระองค์ทรงชูธงให้สัญญาณแก่ประชาชาติไกลโพ้นทั้งหลาย ทรงผิวพระโอษฐ์เรียกบรรดาผู้ที่อยู่สุดปลายแผ่นดินโลก พวกเขาโลดแล่นมาอย่างรวดเร็ว! ไม่มีสักคนที่อ่อนล้าหรือสะดุดล้ม ไม่มีที่ซึมเซาหรือหลับใหล เขาคาดเข็มขัดทะมัดทะแมง สายรัดรองเท้าไม่ขาดสักเส้นเดียว ลูกศรของเขาคมกริบ คันธนูของเขาโก่งไว้ กีบม้าของเขาเหมือนหินเหล็กไฟ ล้อรถรบของเขาเหมือนพายุหมุน เสียงคำรามของเขาเหมือนราชสีห์ พวกเขาคำรามเหมือนสิงห์หนุ่ม เขาส่งเสียงร้องขณะตะครุบเหยื่อ และลากทึ้งไปโดยไม่มีใครช่วย