โฮเชยา 6:3-11

ให้เรายอมรับรู้องค์พระผู้เป็นเจ้า ให้เราบากบั่นต่อไปเพื่อรู้จักพระองค์ ตราบเท่าที่ดวงตะวันขึ้นจากฟ้าฉันใด พระองค์จะทรงปรากฏพระองค์ฉันนั้น พระองค์จะเสด็จมาหาเราเหมือนฝนในฤดูหนาว เหมือนฝนในฤดูใบไม้ผลิที่รดผืนแผ่นดิน” “เอฟราอิมเอ๋ย เราจะทำอะไรให้เจ้าได้? ยูดาห์เอ๋ย เราจะทำอะไรกับเจ้าดี? ความรักของเจ้าเหมือนหมอกบางยามเช้า เหมือนน้ำค้างรุ่งอรุณซึ่งเหือดหายไป ฉะนั้นเราจะมาห้ำหั่นเจ้าเป็นชิ้นๆ ด้วยผู้เผยพระวจนะของเรา เราจะประหารเจ้าด้วยถ้อยคำจากปากของเรา คำพิพากษาของเราจะจู่โจมเข้าใส่เจ้าดั่งสายฟ้าแลบ เพราะเราประสงค์ความเมตตา ไม่ใช่เครื่องบูชา เราต้องการให้เจ้ารู้จักเราผู้เป็นพระเจ้ามากกว่าต้องการเครื่องเผาบูชา พวกเขาทำลายพันธสัญญาเช่นเดียวกับอาดัม ที่นั่นพวกเขาไม่ซื่อสัตย์ต่อเรา กิเลอาดเป็นเมืองของคนชั่ว แปดเปื้อนไปด้วยรอยเท้าแห่งโลหิต กองโจรซุ่มคอยปล้นคนฉันใด หมู่ปุโรหิตก็ทำเช่นเดียวกันฉันนั้น พวกเขาเข่นฆ่าผู้คนบนเส้นทางไปเชเคม ก่อกรรมทำชั่วอย่างน่าอดสู เราเห็นสิ่งที่เลวร้ายสิ่งหนึ่ง ในบ้านของอิสราเอล ที่นั่นเอฟราอิมยอมตัวเป็นโสเภณี และอิสราเอลทำตัวให้เป็นมลทิน “ส่วนเจ้า ยูดาห์ เวลาแห่งการเก็บเกี่ยวก็ถูกกำหนดไว้แล้ว