โฮเชยา 5:1-15

“เหล่าปุโรหิต ฟังเถิด! อิสราเอลทั้งหลาย จงตั้งใจฟัง! ราชวงศ์เอ๋ย จงฟัง! นี่คือคำพิพากษาที่มีมาถึงเจ้า เจ้าเป็นกับดักที่มิสปาห์ เป็นตาข่ายที่ขึงไว้บนภูเขาทาโบร์ บรรดากบฏก็พ่ายแพ้ยับเยิน เราจะตีสั่งสอนเขาทุกคน เรารู้เรื่องของเอฟราอิมทุกอย่าง อิสราเอลไม่ได้ถูกซ่อนเร้นจากเรา เอฟราอิมเอ๋ย บัดนี้เจ้าได้หันไปเป็นโสเภณี อิสราเอลก็เสื่อมทรามลง “การกระทำของพวกเขาไม่ยอมปล่อยพวกเขา ให้กลับมาหาพระเจ้าของพวกเขา วิญญาณแห่งการเป็นโสเภณีอยู่ในหัวใจของพวกเขา พวกเขาไม่ยอมรับองค์พระผู้เป็นเจ้า ความหยิ่งผยองของอิสราเอลเป็นหลักฐานผูกมัดพวกเขา ชนอิสราเอลและแม้แต่เอฟราอิมเองก็สะดุดล้มลงในบาป ยูดาห์ก็ล้มลงไปกับพวกเขาด้วย เมื่อพวกเขานำฝูงแกะและฝูงสัตว์ของตน มาแสวงหาองค์พระผู้เป็นเจ้า พวกเขาจะไม่พบพระองค์ พระองค์ทรงทิ้งพวกเขาไปเสียแล้ว พวกเขาไม่ซื่อสัตย์ต่อองค์พระผู้เป็นเจ้า พวกเขาให้กำเนิดลูกนอกสมรส บัดนี้เทศกาลขึ้นหนึ่งค่ำของพวกเขา จะทำลายล้างพวกเขาและทุ่งนาของพวกเขา “จงเป่าแตรในกิเบอาห์ จงเป่าเขาสัตว์ในรามาห์ จงโห่ร้องเหมือนออกศึกในเบธอาเวน เบนยามินเอ๋ย จงนำหน้าไป ในวันลงทัณฑ์ เอฟราอิมจะถูกทิ้งร้าง เราประกาศสิ่งที่แน่นอน ท่ามกลางเผ่าต่างๆ ของอิสราเอล บรรดาผู้นำของยูดาห์ เป็นเหมือนคนที่โยกย้ายหลักหินกั้นเขตแดน เราจะระบายโทสะเหนือพวกเขา เหมือนกระแสน้ำท่วม เอฟราอิมถูกกดขี่ข่มเหง และถูกเหยียบย่ำลงทัณฑ์ แต่ก็ยังดึงดันติดตามบรรดารูปเคารพ เราเป็นเหมือนแมลงกัดกินเอฟราอิม และเป็นเหมือนความเน่าเปื่อยของชนยูดาห์ “เมื่อเอฟราอิมเห็นโรคภัยของตน และยูดาห์เห็นบาดแผลของตน เอฟราอิมก็หันไปหาอัสซีเรีย และส่งคนไปหากษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่เพื่อขอความช่วยเหลือ แต่เขาไม่สามารถรักษาเจ้าให้หายได้ ไม่สามารถเยียวยาบาดแผลของเจ้าได้เลย เพราะเราจะเป็นเหมือนสิงโตสำหรับเอฟราอิม เป็นเหมือนราชสีห์สำหรับยูดาห์ เราจะฉีกทึ้งพวกเขาเป็นชิ้นๆ แล้วจากไป เราจะคาบพวกเขาไป และไม่มีใครช่วยเขาได้ จากนั้นเราจะกลับไปยังที่ของเรา จนกว่าพวกเขาจะยอมรับผิด แล้วพวกเขาจะแสวงหาหน้าของเรา ในความทุกข์ยากของพวกเขา พวกเขาจะแสวงหาเราอย่างจริงจัง”