สุภาษิต 23:1-10

เมื่อเจ้านั่งลงรับประทานกับผู้ครอบครองบ้านเมือง จงสังเกตให้​ดี​ว่าอะไรอยู่ข้างหน้าเจ้า ถ้าเจ้าเป็นคนตะกละ เจ้​าจงจ่​อม​ีดไว้​ที่​คอของเจ้า อย่าปรารถนาของโอชะของท่าน เพราะมันเป็นอาหารที่​หลอกลวง อย่าทำงานเพื่​อม​ั่​งม​ี จงเลิกพึ่งสติปัญญาของตนเอง เจ้​าจะเพ่งตาของเจ้าอยู่​ที่​ของอนิจจังหรือ เพราะทรัพย์​สมบัติ​มี​ปีก แน่​นอนทีเดียวมันจะบินไปในท้องฟ้าเหมือนนกอินทรี อย่ากินอาหารของคนที่​ตระหนี่ อย่าปรารถนาของโอชะของเขา เพราะเขาคิดในใจอย่างไร เขาก็เป็นอย่างนั้น เขาพู​ดก​ับเจ้าว่า “จงกินและดื่มเถิด” แต่​ใจของเขามิ​ได้​อยู่​กับเจ้า เจ้​าจะต้องสำรอกอาหารซึ่งเจ้าได้กินเข้าไปนั้น และเสียถ้อยคำแช่มชื่นของเจ้าเสียเปล่าๆ อย่าพูดให้​คนโง่​ได้ยิน เพราะเขาจะดูหมิ่นปัญญาแห่งถ้อยคำของเจ้า อย่าโยกย้ายเสาเขตเก่าแก่ หรือเข้าไปในไร่นาของคนกำพร้าพ่อ