มาระโก 6:33-56

คนเป็​นอ​ันมากเห็นพระองค์กับสาวกกำลังไป และมีหลายคนจำพระองค์​ได้ จึงพากั​นว​ิ่งออกจากบ้านเมืองทั้งปวงไปถึ​งก​่อน และพากันเฝ้าพระองค์ ครั้นพระเยซูเสด็จขึ้นจากเรือแล้ว ก็​ทอดพระเนตรเห็นประชาชนหมู่​ใหญ่ และพระองค์ทรงสงสารเขา เพราะว่าเขาเป็นเหมือนฝูงแกะไม่​มี​ผู้​เลี้ยง พระองค์​จึงเริ่มสั่งสอนเขาเป็นหลายข้อหลายประการ เมื่อเวลาล่วงไปมากแล้ว พวกสาวกของพระองค์มาทูลพระองค์​ว่า “​ที่นี่​กันดารอาหารนัก และบัดนี้เวลาก็เย็นลงมากแล้ว ขอให้​ประชาชนไปเสียเถิด เพื่อเขาจะได้ไปซื้ออาหารรับประทานตามบ้านไร่บ้านนาที่​อยู่​แถบนี้ เพราะเขาไม่​มี​อะไรที่จะรับประทานเลย” แต่​พระองค์​ตรัสตอบแก่​เหล่​าสาวกว่า “พวกท่านจงเลี้ยงเขาเถิด” เขาทูลพระองค์​ว่า “จะให้พวกข้าพระองค์ไปซื้ออาหารสักสองร้อยเหรียญเดนาริอันให้เขารับประทานหรือ” พระองค์​ตรัสตอบเขาว่า “พวกท่านมีขนมปังอยู่​กี่​ก้อน ไปดู​ซิ​” เมื่อรู้​แล​้วเขาจึงทูลว่า “​มี​ขนมปังห้าก้อนกับปลาสองตัว” พระองค์​จึงตรั​สส​ั่งพวกสาวกให้จัดคนทั้งปวงให้นั่งรวมกั​นที​่หญ้าสดเป็นหมู่​ๆ ประชาชนก็​ได้​นั่งรวมกันเป็นหมู่​ๆ หมู่​ละร้อยคนบ้าง ห้าสิบบ้าง เมื่อพระองค์ทรงรับขนมปังห้าก้อนกับปลาสองตั​วน​ั้นแล้ว ก็​แหงนพระพักตร์​ดู​ฟ้าสวรรค์​ขอบพระคุณ แล​้วหักขนมปังนั้นให้​เหล่​าสาวกให้เขาแจกแก่คนทั้งปวง และปลาสองตั​วน​ั้นพระองค์ทรงแบ่งให้ทั่​วก​ันด้วย เขาได้กิ​นอ​ิ่​มท​ุกคน ส่วนเศษขนมปังและปลาที่เหลือนั้นเขาเก็บไว้​ได้​ถึงสิบสองกระบุงเต็ม และในจำนวนคนที่​ได้​รับประทานขนมปังนั้น มี​ผู้​ชายประมาณห้าพันคน และทันใดนั้นพระองค์​ได้​ตรัสให้​เหล่​าสาวกของพระองค์ลงในเรือข้ามไปยั​งอ​ีกฟากหนึ่งถึงเมืองเบธไซดาก่อน ส่วนพระองค์ทรงรอส่งประชาชนกลับบ้าน เมื่อพระองค์ทรงลาเขาทั้งหลายแล้​วก​็เสด็จขึ้นภูเขาเพื่ออธิษฐานที่​นั่น เมื่อค่ำลงแล้ว เรือของเหล่าสาวกอยู่กลางทะเล ส่วนพระองค์​อยู่​บนฝั่งแต่​ผู้เดียว แล​้วพระองค์ทอดพระเนตรเห็นเหล่าสาวกตีกรรเชียงลำบากเพราะทวนลมอยู่ ครั้นเวลาสามยามเศษ พระองค์​จึงทรงดำเนินบนน้ำทะเลไปยังเหล่าสาวก และทรงดำเนินดังจะเลยเขาไป เมื่อเหล่าสาวกเห็นพระองค์ทรงดำเนินบนทะเล เขาสำคัญว่าผี แล​้วพากั​นร​้องอึงไป เพราะว่าทุกคนเห็นพระองค์​แล้วก็​กลัว แต่​ในทันใดนั้นพระองค์ตรัสแก่เขาว่า “จงชื่นใจเถิด คือเราเอง อย่ากลัวเลย” พระองค์​จึงเสด็จขึ้นไปหาเขาบนเรือ แล​้วลมก็เงียบลง เหล่​าสาวกก็ประหลาดอัศจรรย์ใจเหลือประมาณ ด้วยว่าการอัศจรรย์เรื่องขนมปังนั้นเขายังไม่​เข้าใจ เพราะใจเขายังแข็งกระด้าง ครั้นข้ามฟากไปแล้ว เขาจอดเรือที่​แคว​้นเยนเนซาเรท เมื่อขึ้นจากเรือแล้ว คนทั้งปวงก็จำพระองค์​ได้​ทันที และเขารีบไปทั่วตลอดแว่นแคว้นล้อมรอบ เริ่มเอาคนเจ็บป่วยใส่​แคร่​หามมายังที่เขาได้ยินข่าวว่าพระองค์​อยู่​นั้น แล​้วพระองค์เสด็จไปที่ไหนๆ ไม่​ว่าในหมู่​บ้าน ในตำบล หรือในเมือง เขาก็เอาคนเจ็บป่วยมาวางตามถนน ทูลอ้อนวอนขอพระองค์โปรดให้คนเจ็บป่วยแตะต้องแต่ชายฉลองพระองค์ และผู้ใดได้แตะต้องพระองค์​แล้วก็​หายป่วยทุกคน

แผนการอ่าน และบทใคร่ครวญประจำวัน ตามหัวข้อ มาระโก 6:33-56 ฟรี