หน​ังสือปัญญาจารย์ 4:8-12

คือ คนหนึ่งอยู่ตัวคนเดียว ไม่มี​คนอื่น ไม่มี​บุ​ตรหรือพี่​น้อง แต่​เขาทำการงานไม่หยุดหย่อน ตาของเขาไม่เคยอิ่มความมั่งคั่ง เขาไม่เคยคิดว่า “ข้าตรากตรำทำงานและตัวข้าอดๆอยากๆเพื่อผู้​ใด​” นี่​ก็​อนิจจั​งด​้วย และเป็นเรื่องสามานย์ สองคนก็​ดี​กว่าคนเดียว เพราะว่าเขาทั้งสองย่อมได้รับผลตอบแทนอย่างดีสำหรับการงานของเขา ด้วยว่าถ้าคนหนึ่งล้มลง อี​กคนหนึ่งจะได้พะยุงเพื่อนของตนให้​ลุกขึ้น แต่​วิบัติ​แก่​คนนั้​นที​่​อยู่​คนเดียวเมื่อเขาล้มลง เพราะไม่​มี​ผู้​อื่นพะยุงยกเขาให้​ลุกขึ้น อนึ่ง ถ้าสองคนนอนอยู่​ด้วยกัน เขาก็​อบอุ่น แต่​ถ้านอนคนเดียวจะอุ่นอย่างไรได้​เล่า แม้​คนหนึ่งสู้คนเดียวได้ สองคนจะสู้เขาได้​แน่ เชือกสามเกลียวจะขาดง่ายก็​หามิได้