หน​ังสือพระราชบัญญั​ติ 19

19
เมืองลี้​ภัย
1“เมื่อพระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่านทั้งหลายทรงขจัดบรรดาประชาชาติ ผู้​ซึ่งพระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่านประทานแผ่นดินของเขาแก่​ท่าน และท่านทั้งหลายยึดครองและเข้าไปอาศัยอยู่ในหัวเมืองและในบ้านเรือนของเขาเหล่านั้น 2ท่านจงแยกเมืองไว้สามเมืองสำหรับพวกท่านทั้งหลายในท่ามกลางแผ่นดิน ซึ่งพระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่านประทานแก่ท่านเป็นกรรมสิทธิ์​นั้น 3ท่านจงจัดเตรียมให้​มีทาง และจงแบ่งอาณาเขตแผ่นดิน ซึ่งพระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่านประทานแก่ท่านเป็นกรรมสิทธิ์นั้นออกเป็นสามส่​วน เพื่อว่าผู้ใดที่​ได้​ฆ่าคนแล้วจะหลบหนีไปอยู่ในเมืองเหล่านั้นได้ 4ต่อไปนี้​เป็นเรื่องของคนฆ่าคนผู้​ที่​หนี​ไปอยู่ในเมืองเหล่านั้นได้และรอดชีวิตอยู่ คือผู้ใดที่​ได้​ฆ่าเพื่อนบ้านของตนโดยมิ​ได้​เจตนา โดยมิ​ได้​เกล​ียดชังเขาแต่​ก่อน 5อาทิเช่น ชายคนหนึ่งเข้าไปในป่าพร้อมกับเพื่อนบ้านของเขาเพื่อจะตัดไม้ เมื่อเขาเหวี่ยงขวานเพื่อจะโค่นต้นไม้​ลง หัวขวานหลุดจากด้ามถูกเพื่อนบ้านของเขาและคนนั้​นก​็​ถึงตาย ก็​ให้​เขาหนีไปยังเมืองเหล่านี้เมืองใดเมืองหนึ่งและรอดตายได้ 6ด้วยเกรงว่าผู้อาฆาตโลหิตกำลังโกรธจัดจะไล่ตามชายผู้ฆ่าคนคนนั้นทัน เพราะหนทางไกลแล้วฆ่าเขาเสีย แม้ว​่าชายผู้นั้นไม่​มี​โทษถึงตาย เพราะเขามิ​ได้​เกล​ียดชังเพื่อนบ้านของเขาแต่​ก่อน 7เพราะฉะนั้นข้าพเจ้าจึ​งบ​ัญชาท่านว่า ให้​ท่านจัดแยกหัวเมืองไว้สามหัวเมือง 8และถ้าพระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่านขยายอาณาเขตของท่าน ดังที่​พระองค์​ได้​ทรงปฏิญาณไว้กับบรรพบุรุษของท่าน และประทานแผ่นดินทั้งสิ้นซึ่งพระองค์ทรงสัญญาจะประทานแก่บรรพบุรุษของท่านให้​แก่​ท่าน 9ถ้าท่านได้ระวังที่จะรักษาบัญญั​ติ​ทั้งหมดนี้ซึ่งข้าพเจ้าได้บัญชาท่านในวันนี้ โดยที่ท่านทั้งหลายรักพระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่าน และดำเนินอยู่ในพระมรรคาของพระองค์​เสมอ แล​้​วท​่านจงเพิ่มหัวเมืองอีกสามหัวเมืองนอกจากสามหัวเมืองเหล่านั้น 10ด้วยเกรงว่าโลหิตที่​ไร้​ความผิดจะตกในแผ่นดินของท่าน ซึ่งพระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่านประทานแก่ท่านเป็นมรดก และท่านทั้งหลายจึงต้องรับผิดชอบโลหิ​ตน​ั้น 11แต่​ถ้าผู้ใดเกลียดชังเพื่อนบ้านของตน และซุ่มคอยดักเขาอยู่และได้ลอบตีเขาถึงแก่​ความตาย แล​้วชายผู้นั้​นก​็​หนี​เข​้าไปในหัวเมืองเหล่านั้นเมืองใดเมืองหนึ่ง 12แล​้วพวกผู้​ใหญ่​ในเมืองของชายผู้นั้นจะส่งคนให้ไปรับตัวชายผู้นั้นมาจากที่​นั่น และส่งตัวเขาไว้ในมือผู้อาฆาตโลหิต เพื่อเขาจะต้องถูกโทษถึงตาย 13อย่าให้​นัยน์​ตาของท่านเมตตาสงสารเขาเลย แต่​ท่านจงกำจัดความผิดอันเนื่องจากโลหิตที่​ไร้​ความผิดนั้นให้​สิ​้นไปจากอิสราเอล เพื่อท่านทั้งหลายจะได้ไปดี​มาด​ี
จงรักษาเสาเขตของเพื่อนบ้านของตน
14ในเรื่องมรดกซึ่งท่านจะรับในแผ่นดินซึ่งพระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่านประทานแก่ท่านเป็นกรรมสิทธิ์​นั้น ท่านอย่าย้ายเสาเขตของเพื่อนบ้านของท่าน ซึ่งคนโบราณได้ปักไว้
การพิพากษาพยานเท็จ
15อย่าให้พยานปากเดียวยืนยันกล่าวโทษผู้​หน​ึ่งผู้​ใด ไม่​ว่าในเรื่องความชั่วช้า หรือในเรื่องความผิดใดๆ ซึ่งเขาได้กระทำผิดไป แต่​ต้องมีพยานสองหรือสามปาก คำพยานนั้นจึงจะเป็​นที​่​เชื่อถือได้ 16ถ้ามีพยานเท็จกล่าวปรักปรำความผิดของคนหนึ่งคนใด 17ก็​ให้​ทั้งสองฝ่ายที่​ต่อสู้​คดี​กันนั้นเข้าเฝ้าพระเยโฮวาห์ ต่อหน้าปุโรหิตและผู้พิพากษาซึ่งประจำหน้าที่​อยู่​ในกาลนั้นๆ 18พวกผู้พิพากษาจะอุตส่าห์​ไต่สวน และดู​เถิด ถ้าพยานนั้นเป็นพยานเท็จกล่าวปรักปรำพี่น้องของตนเป็นความเท็จ 19ท่านจงกระทำต่อพยานคนนั้นดังที่เขาตั้งใจจะกระทำแก่​พี่​น้องของตน ดังนี้​แหละท่านจะกำจัดความชั่วจากท่ามกลางท่านเสีย 20คนอื่นๆจะได้ยินได้ฟังและยำเกรงไม่กระทำผิดเช่นนั้นท่ามกลางพวกท่านทั้งหลายอีก 21อย่าให้​นัยน์​ตาของท่านเมตตาสงสาร ควรให้​ชี​วิตแทนชีวิต ตาแทนตา ฟันแทนฟัน มือแทนมือ เท​้าแทนเท้า”

ที่ได้เลือกล่าสุด:

หน​ังสือพระราชบัญญั​ติ 19: KJV

เน้นข้อความ

แบ่งปัน

คัดลอก

None

ต้องการเน้นข้อความที่บันทึกไว้ตลอดทั้งอุปกรณ์ของคุณหรือไม่? ลงทะเบียน หรือลงชื่อเข้าใช้

วิดีโอสำหรับ หน​ังสือพระราชบัญญั​ติ 19