เพลงซาโลมอน 2:8-15

แน่ะ เสียงที่รักของดิฉัน ดูเถิด เขามาแล้ว กำลังเต้นโลดอยู่บนภูเขา กำลังกระโดดอยู่บนเนินเขา ที่รักของดิฉันเป็นดุจละมั่ง หรือดุจกวางหนุ่ม ดูเถิด เขากำลังยืน อยู่หลังกำแพงของเรา เขาจ้องมองมาทางหน้าต่าง แอบมองผ่านตาข่าย ที่รักของดิฉันได้เอ่ยปากพูดกับดิฉันว่า “ที่รักของฉันเอ๋ย เธอจงลุกขึ้นเถอะ คนสวยของฉันเอ๋ย ออกมากับฉันเถิด เพราะว่า นี่แน่ะ ฤดูหนาวล่วงไปแล้ว และฝนก็หมดแล้ว ดอกไม้เบ่งบานไปทั่วพื้นดิน เวลาสำหรับร้องเพลงมาถึงแล้ว และเสียงคูของนกเขา ก็ได้ยินอยู่ในถิ่นของเรา ผลมะเดื่อกำลังสุกบนต้น และเถาองุ่นมีดอกบานอยู่ มันส่งกลิ่นหอมฟุ้ง ที่รักของฉันเอ๋ย จงลุกขึ้นเถอะ คนสวยของฉันเอ๋ย ออกมากับฉันเถิด โอ แม่นกเขาของฉันเอ๋ย แม่นกตัวที่อยู่ซอกผา ในที่กำบังของเขาที่สูงชัน ขอให้ฉันได้ชมรูปโฉมของเธอหน่อยเถอะ ขอให้ฉันได้ยินเสียงของเธอหน่อย เพราะว่าน้ำเสียงของเธอช่างหวานหู และรูปโฉมของเธอช่างงามวิไล ช่วยจับสุนัขจิ้งจอกให้เราหน่อย คือสุนัขจิ้งจอกตัวเล็ก ที่ทำลายสวนองุ่น เพราะว่าสวนองุ่นของเรากำลังมีดอกแล้ว”