สดุดี 137
137
คร่ำครวญเพราะเยรูซาเล็มพินาศแล้ว
1ณ ริมฝั่งลำน้ำแห่งบาบิโลน ที่นั่นเรานั่งลง
ร่ำไห้เมื่อระลึกถึงศิโยน
2เราแขวนพิณเขาคู่ของเรา
ไว้ที่ต้นหลิว
3เพราะที่นั่นผู้ที่จับเราเป็นเชลย
เรียกให้เราร้องเพลง
และผู้ที่กดขี่เรา ต้องการให้สนุกสนาน
กล่าวว่า “จงร้องเพลงศิโยนสักบทหนึ่งให้เราฟัง”
4เราจะร้องเพลงของพระยาห์เวห์ได้อย่างไร?
ที่ในแผ่นดินต่างด้าว
5เยรูซาเล็มเอ๋ย ถ้าข้าลืมเธอ
ก็ขอให้มือขวาของข้าลืมฝีมือเสีย
6ขอให้ลิ้นเกาะติดเพดานปาก
ถ้าข้าไม่ระลึกถึงเธอ
ถ้าข้ามิได้ตั้งเยรูซาเล็มไว้เหนือความยินดีสูงสุดของข้า
7ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอทรงระลึกถึงสิ่งที่คนเอโดมทำในวันที่เยรูซาเล็มแตก
พวกเขาพูดว่า
“จงทลายมัน จงทลายมัน
จนถึงรากถึงโคนของมันเลย”
8ธิดาแห่งบาบิโลนเอ๋ย เจ้าจะต้องถูกล้างผลาญ
ผู้ที่ตอบแทนเจ้าให้สาสมกับที่เจ้าได้ทำกับเราก็เป็นสุข# วว.18:6
9ผู้ที่เอาลูกเด็กเล็กแดงของเจ้า
เหวี่ยงกระแทกลงกับก้อนหินก็เป็นสุข
ที่ได้เลือกล่าสุด:
สดุดี 137: THSV11
เน้นข้อความ
แบ่งปัน
คัดลอก
ต้องการเน้นข้อความที่บันทึกไว้ตลอดทั้งอุปกรณ์ของคุณหรือไม่? ลงทะเบียน หรือลงชื่อเข้าใช้