สดุดี 104
104
พระเจ้าทรงดูแลสิ่งที่ได้ทรงสร้าง
1จิตใจของข้าเอ๋ย จงถวายสาธุการแด่พระยาห์เวห์
ข้าแต่พระยาห์เวห์พระเจ้าของข้าพระองค์ พระองค์ใหญ่ยิ่งนัก
พระองค์ทรงพระสิริและความสง่างามเป็นฉลองพระองค์
2ผู้ทรงคลุมพระองค์ด้วยแสงสว่างดุจอาภรณ์
ผู้ทรงขึงฟ้าสวรรค์ออกดังขึงม่าน
3ผู้ทรงวางคานที่ประทับอันสูงของพระองค์#ข้อ 3-5 เนื้อความกล่าวถึงพระเจ้า ดังนั้นคำสรรพนามที่ใช้จึงเป็นคำสรรพนามบุรุษที่สามไว้ในน้ำ
ผู้ทรงใช้เมฆเป็นราชรถ
ผู้ประทับไปบนปีกของลม
4ผู้ทรงใช้ลมเป็นทูตสื่อสาร
ทรงใช้ไฟที่ลุกโชนเป็นผู้รับใช้ของพระองค์# ฮบ.1:7
5พระองค์ทรงตั้งแผ่นดินโลกไว้บนรากฐานของมัน
เพื่อมิให้มันสั่นคลอนเป็นนิตย์นิรันดร์
6พระองค์#ข้อ 6-9 เป็นคำสรรพนามบุรุษที่สองทรงคลุมมันไว้ด้วยน้ำลึกอย่างคลุมด้วยเครื่องนุ่งห่ม
น้ำอยู่เหนือภูเขา
7เมื่อพระองค์ทรงกำราบ น้ำนั้นก็หนีไป
พอได้ยินเสียงฟ้าร้องของพระองค์ มันก็วิ่งไป
8ไหลขึ้นภูเขา ไหลลงหุบเขาไป
ไหลไปยังที่ซึ่งพระองค์ทรงกำหนดไว้ให้อยู่นั้น
9พระองค์ทรงวางขอบเขตมิให้มันข้าม
เพื่อมิให้มันคลุมแผ่นดินโลกอีก
10พระองค์#ข้อ 10-19 เป็นคำสรรพนามบุรุษที่สามทรงทำให้น้ำพุพลุ่งขึ้นมาในหุบเขา
น้ำนั้นก็ไหลไปตามหว่างเขา
11ให้บรรดาสัตว์ป่าได้ดื่ม
และให้ลาป่าดับความกระหายของมัน
12ที่ริมน้ำนั้น นกในอากาศจึงได้มีที่อาศัย
มันร้องอยู่ท่ามกลางกิ่งไม้
13พระองค์ทรงรดน้ำภูเขาจากที่ประทับอันสูงของพระองค์
แผ่นดินโลกก็อิ่มด้วยผลแห่งพระราชกิจของพระองค์
14พระองค์ทรงให้หญ้างอกมาเพื่อสัตว์เลี้ยง
และให้ผักแก่มนุษย์ได้เพาะปลูก
เพื่อเขาจะทำให้เกิดอาหารจากแผ่นดิน
15และเหล้าองุ่น ซึ่งให้ใจมนุษย์ยินดี
น้ำมัน เพื่อทำให้หน้าของเขาทอแสง
และอาหาร ซึ่งเสริมเรี่ยวแรงแก่ใจมนุษย์
16บรรดาต้นไม้ของพระยาห์เวห์ได้อิ่มหนำ
คือต้นสนสีดาร์แห่งเลบานอน ซึ่งพระองค์ได้ทรงปลูกไว้
17นกสร้างรังของมันอยู่ในนั้น
ส่วนนกยางมีต้นสนสามใบเป็นบ้านของมัน
18ภูเขาสูงเป็นของเลียงผา
หินเป็นที่ลี้ภัยของตัวกระจงผา
19พระองค์ทรงตั้งดวงจันทร์ให้กำหนดฤดู
ดวงอาทิตย์รู้จักเวลาตกของมัน
20พระองค์#คำสรรพนามบุรุษที่สองทรงให้เกิดความมืด และนั่นเป็นกลางคืน
ในเวลาเช่นนั้น สัตว์ทั้งสิ้นของป่าไม้คลานออกมา
21สิงโตหนุ่มคำรามหาเหยื่อ
และแสวงหาอาหารของมันจากพระเจ้า
22เมื่อดวงตะวันขึ้น มันก็ไปเสีย
ไปนอนอยู่ในถ้ำของมัน
23มนุษย์ก็ออกไปทำงานของเขา
ไปทำภารกิจของเขาจนเวลาเย็น
24ข้าแต่พระยาห์เวห์ พระราชกิจของพระองค์#ข้อ 24-30 เป็นคำสรรพนามบุรุษที่สองมากมายจริงๆ
พระองค์ทรงสร้างทุกสิ่งด้วยพระปัญญา
แผ่นดินโลกเต็มไปด้วยสิ่งที่ทรงสร้าง
25ทะเลอยู่ข้างโน้น ทั้งใหญ่และกว้าง
ในนั้นมีสิ่งเคลื่อนไหวนับไม่ถ้วน
คือสิ่งมีชีวิตทั้งเล็กและใหญ่
26กำปั่น#เรือเดินทะเลขนาดใหญ่ชนิดหนึ่งแล่นไปโน่นแน่ะ
และเลวีอาธาน#สัตว์ทะเลในตำนานที่มีขนาดมหึมา# โยบ41:1; สดด.74:14; อสย.27:1ที่พระองค์ทรงสร้างไว้ให้เล่นในนั้น
27สิ่งทั้งหมดนี้แหงนหาพระองค์
เพื่อให้พระองค์ประทานอาหารแก่มันตามเวลา
28เมื่อพระองค์ประทาน มันก็เก็บไป
เมื่อพระองค์แบพระหัตถ์ออก มันก็อิ่มหนำด้วยของดี
29เมื่อพระองค์ซ่อนพระพักตร์เสีย มันก็ลำบากใจ
เมื่อพระองค์ทรงเอาลมหายใจมันไปเสีย มันก็ตาย และกลับเป็นผงคลี
30เมื่อพระองค์ทรงส่งลมหายใจของพระองค์ออกไป มันก็ถูกสร้างขึ้นมา
และพระองค์ก็ทรงเปลี่ยนโฉมหน้าของพื้นดินเสียใหม่
31ขอพระสิริของพระยาห์เวห์ดำรงอยู่เป็นนิตย์
ขอพระยาห์เวห์ทรงยินดีในบรรดาพระราชกิจของพระองค์#พระองค์ ในข้อ 31-34 เป็นคำสรรพนามบุรุษที่สาม
32พระองค์ทอดพระเนตรโลก มันก็สั่นสะท้าน
พระองค์ทรงแตะต้องภูเขา มันก็มีควันขึ้นมา
33ข้ามีชีวิตอยู่ตราบใด ข้าจะร้องเพลงถวายพระยาห์เวห์
ขณะข้ายังเป็นอยู่ ข้าจะร้องเพลงสดุดีถวายพระเจ้าของข้า
34ขอให้การภาวนาของข้าเป็นสิ่งที่พอพระทัย
ข้ายินดีในพระยาห์เวห์
35ขอให้คนบาปถูกผลาญเสียจากแผ่นดินโลก
และขออย่าให้มีคนอธรรมอีกเลย
จิตใจของข้าเอ๋ย จงถวายสาธุการแด่พระยาห์เวห์
สรรเสริญพระยาห์เวห์#ภาษาฮีบรูคือ ฮาเลลูยาห์
ที่ได้เลือกล่าสุด:
สดุดี 104: THSV11
เน้นข้อความ
แบ่งปัน
คัดลอก
ต้องการเน้นข้อความที่บันทึกไว้ตลอดทั้งอุปกรณ์ของคุณหรือไม่? ลงทะเบียน หรือลงชื่อเข้าใช้