สุภาษิต 4:1-27

ลูกทั้งหลายเอ๋ย จงฟังคำสั่งสอนของพ่อ และจงใส่ใจเพื่อจะได้ความรอบรู้ เพราะข้าให้ภาษิตดีแก่พวกเจ้า อย่าทอดทิ้งคำสอนของข้า เมื่อข้าเป็นเด็กอยู่กับพ่อข้า อ่อนเยาว์และเป็นแก้วตาของแม่ข้า พ่อสอนข้าว่า “ให้ใจของเจ้ายึดถ้อยคำของพ่อไว้ให้มั่น จงรักษาบัญญัติของพ่อ และมีชีวิตอยู่ จงเอาปัญญาและจงเอาความรอบรู้ อย่าลืมและอย่าหันจากถ้อยคำแห่งปากของพ่อ อย่าทอดทิ้งปัญญา แล้วเธอจะรักษาเจ้าไว้ จงรักเธอ แล้วเธอจะคุ้มครองเจ้า จุดเริ่มต้นของปัญญาเป็นอย่างนี้คือ จงเอาปัญญา ไม่ว่าเจ้าจะได้อะไรก็ตาม จงเอาความรอบรู้ไว้ จงตีราคาปัญญาให้สูง แล้วเธอจะยกย่องเจ้า เธอจะให้เกียรติเจ้า เมื่อเจ้ากอดเธอไว้ เธอจะเอามงคลงามสวมศีรษะเจ้า จะให้มงกุฎแห่งศักดิ์ศรีแก่เจ้า” ลูกเอ๋ย จงฟังและรับถ้อยคำของข้า แล้วปีเดือนแห่งชีวิตเจ้าจะมากมาย ข้าได้สอนเจ้าเรื่องทางแห่งปัญญาแล้ว ข้าได้นำเจ้าในหนทางแห่งความเที่ยงธรรม เมื่อเจ้าเดิน ย่างเท้าของเจ้าจะไม่ถูกขัดขวาง และถ้าเจ้าวิ่ง เจ้าจะไม่สะดุด จงยึดคำสั่งสอนไว้ และอย่าปล่อยไป จงเฝ้าเธอไว้ เพราะเธอเป็นชีวิตของเจ้า อย่าเข้าไปในวิถีของคนอธรรม และอย่าเดินในทางของคนชั่ว จงหลีกเสีย อย่าเดินบนนั้น เลี้ยวออกไปเสีย และจงผ่านไป เพราะพวกเขานอนไม่หลับ ถ้ามิได้ทำชั่ว พวกเขาจะหลับไม่ลง ถ้ามิได้ทำให้คนสะดุด เพราะพวกเขากินอาหารแห่งความโหดร้าย และดื่มเหล้าองุ่นแห่งความทารุณ แต่วิถีของคนชอบธรรมเหมือนแสงอรุณ ซึ่งฉายสุกใสยิ่งๆ ขึ้นจนสว่างเต็มที่ ทางของคนอธรรมก็เหมือนความมืดทึบ พวกเขาไม่ทราบว่าสะดุดอะไร ลูกเอ๋ย จงใส่ใจถ้อยคำของข้า จงเอียงหูของเจ้าเข้าหาคำพูดของข้า อย่าให้มันคลาดสายตาของเจ้า จงรักษามันไว้ภายในใจของเจ้า เพราะมันเป็นชีวิตแก่ผู้ค้นพบ และเป็นพลานามัยแก่กายทุกส่วนของผู้นั้น จงระแวดระวังใจของเจ้ายิ่งกว่าสิ่งอื่นใด เพราะทุกสิ่งที่เจ้าทำออกมาจากใจ จงทิ้งวาจาคดๆ เสีย และให้คำพูดลดเลี้ยวห่างจากเจ้า ให้ดวงตาของเจ้าเพ่งมองไปเบื้องหน้า และให้การจ้องของเจ้าตรงไปข้างหน้าเจ้า จงทำหนทางแห่งเท้าของเจ้าให้ราบ แล้วทางทั้งสิ้นของเจ้าจะมั่นคง อย่าเหไปข้างขวาหรือข้างซ้าย จงหันเท้าของเจ้าเสียจากความชั่วร้าย