มีคาห์ 4:4-13

แต่ต่างก็นั่งอยู่ใต้ซุ้มองุ่นและใต้ต้นมะเดื่อของตน และจะไม่มีใครมาทำให้เขาสะดุ้งกลัว เพราะพระโอษฐ์ของพระยาห์เวห์จอมทัพได้ตรัสอย่างนี้แล้ว เพราะว่าชนชาติทั้งหลายต่างก็ดำเนิน ในนามแห่งพระต่างๆ ของตน แต่เราจะดำเนินในพระนามของพระยาห์เวห์พระเจ้าของเรา เป็นนิตย์สืบๆ ไป พระยาห์เวห์ตรัสว่า ในวันนั้น เราจะรวบรวมคนขาพิการ และจะรวบรวมบรรดาผู้ถูกขับไล่ไป และบรรดาผู้ที่เราได้ให้ทุกข์ใจ เราจะให้คนขาพิการเป็นคนที่เหลืออยู่ และให้พวกที่ถูกโยกย้ายไปไกลนั้นเป็นประชาชาติเข้มแข็ง และพระยาห์เวห์จะทรงปกครองเหนือพวกเขาที่ภูเขาศิโยน ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไปเป็นนิตย์ และเจ้า โอ หอคอยที่เฝ้าฝูงสัตว์เอ๋ย เจ้าผู้เป็นเนินเขาแห่งบุตรีศิโยน ราชอำนาจจะมาสู่เจ้า อาณาจักรดั้งเดิมจะกลับมา คือราชอาณาจักรแห่งบุตรีเยรูซาเล็ม เวลานี้ ทำไมเจ้าร้องไห้เสียงดัง? ไม่มีกษัตริย์ปกครองเจ้าหรือ? ที่ปรึกษาของเจ้าพินาศเสียแล้วหรือ? เจ้าจึงเจ็บปวดรวดร้าวอย่างกับหญิงจะคลอดบุตร โอ บุตรีศิโยนเอ๋ย จงบิดตัวและจงร้องครวญครางไปเถิด อย่างกับหญิงจะคลอดบุตร เพราะบัดนี้เจ้าจะต้องออกไปจากนคร ไปพักอยู่ตามไร่นา เจ้าจะต้องไปยังบาบิโลน ณ ที่นั่น เจ้าจะได้รับการปลดปล่อย ณ ที่นั่น พระยาห์เวห์จะทรงไถ่เจ้า ให้พ้นมือศัตรูทั้งหลายของเจ้า บัดนี้ ประชาชาติมากมาย ได้ชุมนุมต่อสู้เจ้า กล่าวว่า “จงย่ำยีเธอให้มัวหมอง ให้เราเพ่งดูศิโยนจนอิ่มตา” แต่เขาทั้งหลายไม่ทราบ ถึงพระดำริของพระยาห์เวห์ เขาทั้งหลายไม่เข้าใจในแผนการของพระองค์ ที่พระองค์ทรงรวบรวมเขาทั้งหลายเข้ามา ดังรวมฟ่อนข้าวไว้ที่ลานนวดข้าว จงลุกขึ้นและจงนวดข้าวเถิด โอ บุตรีศิโยนเอ๋ย เพราะว่าเราจะทำเขาของเจ้าให้เป็นเหล็ก และทำกีบเท้าของเจ้าให้เป็นทองสัมฤทธิ์ และเจ้าจะบดขยี้ชนชาติมากมายเป็นผุยผง และเจ้าจะมอบสิ่งที่พวกเขาได้มาอย่างอธรรมแด่พระยาห์เวห์ และมอบสมบัติของพวกเขาแด่องค์เจ้านายแห่งสากลโลก