โยบ 9
9
โยบตอบว่า ไม่มีคนกลางระหว่างท่านกับพระเจ้า
1แล้วโยบตอบว่า
2“จริงทีเดียว ข้าทราบว่าเป็นอย่างนั้น
แต่มนุษย์จะชอบธรรมเฉพาะพระพักตร์พระเจ้าได้อย่างไร?
3ถ้าคนหนึ่งคนใดปรารถนาจะสู้คดีกับพระองค์
ในพันครั้งผู้นั้นก็ตอบพระองค์ไม่ได้สักครั้งเดียว
4พระองค์ทรงไว้ซึ่งพระปัญญาและพลานุภาพ
ผู้ใดแข็งข้อต่อพระองค์และชนะได้เล่า?
5พระองค์ผู้ทรงเคลื่อนภูเขา และมันก็ไม่รู้
เมื่อทรงคว่ำมันด้วยพระพิโรธ
6ผู้ทรงทำให้แผ่นดินไหวจากที่ของมัน
และเสาของมันก็สั่นสะเทือน
7ผู้ทรงบัญชาดวงตะวัน และมันก็ไม่ขึ้น
ผู้ทรงผนึกเก็บดวงดาวทั้งหลายไว้
8ผู้ทรงกางฟ้าสวรรค์ออกแต่พระองค์เดียว
และทรงย่ำคลื่นทะเล
9ผู้ทรงสร้างดาวจระเข้และดาวไถ
ดาวลูกไก่# โยบ38:31; อมส.5:8 และหมู่ดาวทิศใต้
10ผู้ทรงทำการใหญ่เหลือที่จะเข้าใจได้
และการอัศจรรย์นับไม่ถ้วน
11ดูเถิด พระองค์ทรงผ่านข้าไป และข้าหาเห็นพระองค์ไม่
พระองค์ทรงเลยไป และข้าหาได้สังเกตไม่
12ถ้าพระองค์ทรงฉวยไป ผู้ใดจะห้ามพระองค์ได้?
ผู้ใดเล่าจะทูลพระองค์ว่า ‘พระองค์ทรงทำอะไร?’
13“พระเจ้าจะไม่ทรงยับยั้งพระพิโรธ
เหล่าสมุนของราหับ#ราหับเป็นสัตว์ประหลาดในตำนาน อยู่ในทะเล เป็นตัวแทนพลังแห่งความวุ่นวายและความชั่วร้ายต้องสยบใต้พระองค์
14แล้วข้าจะตอบพระองค์ได้อย่างไร?
จะเลือกถ้อยคำอะไรมาโต้ตอบพระองค์?
15แม้ข้าเป็นฝ่ายชอบธรรม ข้าก็ตอบพระองค์ไม่ได้
ข้าจะต้องวิงวอนองค์ตุลาการของข้า
16ถ้าข้าร้องทูล และพระองค์ทรงตอบข้า
ข้าก็ไม่เชื่อว่า พระองค์ทรงฟังเสียงของข้า
17เพราะพระองค์ทรงขยี้ข้าด้วยพายุ
และทรงเพิ่มบาดแผลแก่ข้าโดยไม่มีเหตุ
18พระองค์จะไม่ทรงให้ข้าได้พักหายใจบ้าง
แต่ทรงให้ข้าเต็มด้วยความขมขื่น
19ถ้าเป็นการประลองกำลัง พระองค์ก็แข็งแกร่ง
ถ้าเป็นเรื่องการพิพากษา ผู้ใดจะเรียกพระองค์ขึ้นศาลได้?
20แม้ข้าเป็นฝ่ายชอบธรรม ปากของข้าจะกล่าวโทษข้า
แม้ข้าดีพร้อม พระองค์ก็จะทรงพิสูจน์ว่าข้าผิด
21ข้าดีพร้อม ข้าไม่ไยดีในตัวเอง
ข้าเกลียดชีวิตของข้า
22เพราะฉะนั้นข้าจึงว่า ก็เหมือนกันหมด
พระองค์ทรงทำลายทั้งคนดีพร้อมและคนอธรรม
23เมื่อภัยพิบัตินำความตายมาฉับพลัน
พระองค์ทรงเยาะเย้ยความวิบัติของผู้ไร้ผิด
24พระองค์ทรงมอบแผ่นดินโลกไว้ในมือคนอธรรม
พระองค์ทรงปิดตาบรรดาผู้พิพากษาของโลก
ถ้าไม่ใช่พระองค์ แล้วผู้ใดเล่า?
25“วันคืนของข้าพระองค์เร็วกว่านักวิ่ง
มันหนีไป มันไม่เห็นสิ่งดีอะไร
26มันผ่านไปเร็วอย่างกับเรือที่ทำจากต้นอ้อ
ดังนกอินทรีโฉบลงบนเหยื่อ
27ถ้าข้าพระองค์ว่า ‘ข้าจะลืมคำร้องทุกข์ของข้า
ข้าจะทิ้งหน้าเศร้าของข้าเสียและเบิกบาน’
28ข้าพระองค์ก็กลัวบรรดาความทุกข์ของข้าพระองค์
เพราะข้าพระองค์ทราบว่า พระองค์จะไม่ทรงถือว่าข้าพระองค์ไร้ผิด
29ข้าพระองค์จะถูกกล่าวโทษ
แล้วข้าพระองค์จะดิ้นรนให้เหนื่อยเปล่า ทำไม?
30ถ้าข้าพระองค์ชำระตัวด้วยสบู่#แปลได้อีกว่า หิมะ
และล้างมือด้วยน้ำด่าง
31พระองค์ก็จะทรงจุ่มข้าพระองค์ลงในบ่อโสโครก
แม้เสื้อผ้าของข้าพระองค์ก็จะรังเกียจข้าพระองค์
32พระองค์#ในข้อนี้ ข้อ 34 และข้อ 35 เป็นสรรพนามบุรุษที่สามมิใช่มนุษย์อย่างข้า ที่ข้าจะตอบพระองค์
ที่เราจะมาสู้คดีกัน
33ไม่มี#หรือ อยากให้มีคนกลางระหว่างเรา
ผู้ซึ่งจะตัดสินให้#ภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า วางมือบนเราทั้งสองได้
34ขอพระองค์ทรงนำไม้เรียวไปจากข้าเสียที
และขออย่าให้ความน่าครั่นคร้ามจากพระองค์ทำให้ข้ากลัว
35แล้วข้าจะพูดโดยไม่กลัวพระองค์
เพราะตัวข้าไม่เป็นอย่างนั้น
ที่ได้เลือกล่าสุด:
โยบ 9: THSV11
เน้นข้อความ
แบ่งปัน
คัดลอก
ต้องการเน้นข้อความที่บันทึกไว้ตลอดทั้งอุปกรณ์ของคุณหรือไม่? ลงทะเบียน หรือลงชื่อเข้าใช้