โยบ 6:1-16

แล้วโยบตอบว่า “โอ ข้าอยากให้ชั่งดูความทุกข์ใจของข้า และเอาภัยพิบัติของข้าใส่ในตราชูด้วย ก็จะหนักกว่าทรายในทะเล เพราะเหตุนี้ ข้าจึงพูดไม่ยั้งคิด เพราะธนูขององค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์ก็อยู่ในตัวข้า จิตวิญญาณข้าดื่มพิษของมัน บรรดาสิ่งน่ากลัวจากพระเจ้าเรียงแถวเข้าหาข้า ลาป่าร้องเมื่อมันมีหญ้าหรือ? วัวผู้ร้องเมื่อมันมีฟางหรือ? จะกินของจืดโดยไม่ใส่เกลือได้หรือ? หรือไข่ขาวจะมีรสชาติอะไร? ข้าไม่ยอมแตะต้องของเหล่านั้น มันเป็นเหมือนอาหารที่ข้ารังเกียจ “โอ ข้าอยากจะได้ตามที่ทูลขอ ขอพระเจ้าประทานตามที่ข้าปรารถนา คือพระเจ้าพอพระทัยที่จะขยี้ข้า คือพระองค์จะเหยียดพระหัตถ์และตัดข้าออกเสีย นี่จะเป็นการปลอบโยนใจข้า ข้าจะเต้นโลด แม้เจ็บปวดแสนสาหัส เพราะข้ามิได้ปฏิเสธพระวจนะขององค์บริสุทธิ์นั้น ข้ามีกำลังอะไรที่ข้าจะคอย? และอะไรเป็นปลายทางของข้าที่ข้าจะต้องอดทน? กำลังของข้าเป็นกำลังของหินหรือ? เนื้อของข้าเป็นเนื้อทองสัมฤทธิ์หรือ? ที่จริงข้าไม่มีความช่วยเหลือในตัวข้าเลย สติปัญญาก็พรากไปจากข้า “ผู้ใดหน่วงเหนี่ยวความเมตตาไว้จากเพื่อน ก็ทอดทิ้งความยำเกรงองค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์ พี่น้องของข้าก็เชื่อถือไม่ได้อย่างห้วย อย่างลำห้วยที่น้ำไหลล้น ซึ่งมืดทึบไปด้วยน้ำแข็ง และหิมะซ่อนตัวอยู่ในนั้น