โยบ 4:10-21

แม้สิงห์จะคำราม และราชสีห์จะแผดเสียง แต่ฟันของสิงห์หนุ่มก็หักเสียแล้ว สิงห์แข็งแรงพินาศเพราะขาดเหยื่อ และลูกของแม่สิงห์ก็กระจัดกระจายไป “มีคำหนึ่งมาถึงข้าอย่างเงียบๆ หูของข้าได้ยินเสียงกระซิบคำนั้น ท่ามกลางความคิดจากนิมิตกลางคืน เมื่อคนหลับสนิท ความกลัวและการตัวสั่นมาเหนือข้า ซึ่งทำให้กระดูกทั้งสิ้นของข้าสั่นสะเทือน มีวิญญาณผ่านหน้าข้าไป ขนที่เนื้อของข้าลุกชัน สิ่งนั้นนิ่งอยู่ แต่ข้าไม่อาจบอกรูปร่างของสิ่งนั้นได้ มีสัณฐานอย่างหนึ่งอยู่ต่อตาของข้า แล้วข้าได้ยินเสียงหนึ่งจากความสงัดว่า ‘มนุษย์จะชอบธรรมเฉพาะพระพักตร์พระเจ้าได้หรือ? คนเราจะบริสุทธิ์ต่อหน้าผู้สร้างเขาได้หรือ? ดูเถิด แม้ผู้รับใช้ของพระองค์ พระองค์ก็ไม่วางพระทัย และแม้ทูตสวรรค์ของพระองค์ พระองค์ก็ทรงกล่าวโทษ ผู้อาศัยในเรือนดินจะยิ่งกว่านั้นสักเท่าใด ผู้ที่รากฐานของเขาอยู่ในผงคลีดิน ผู้ถูกขยี้อย่างแมลงเม่า เขาถูกทำลายระหว่างเวลาเช้าและเย็น เขาพินาศไปเป็นนิตย์โดยไม่มีผู้ใดสนใจ เมื่อสายโยงเต็นท์ภายในเขาถูกถอดเสีย เขาจะตายด้วยปราศจากปัญญา มิใช่หรือ?’