เยเรมีย์ 22
22
คำชักชวนให้กลับใจ
1พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า “จงลงไปยังราชสำนักของกษัตริย์ยูดาห์ และกล่าวถ้อยคำเหล่านี้ที่นั่น 2ว่า ‘ข้าแต่กษัตริย์แห่งยูดาห์ ผู้ประทับบนพระที่นั่งของดาวิด จงสดับพระวจนะของพระยาห์เวห์ ทั้งฝ่าพระบาท ข้าราชการของฝ่าพระบาท และประชาชนของฝ่าพระบาทผู้เข้ามาในประตูเมืองนี้ 3พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า จงกระทำความยุติธรรมและความชอบธรรม จงช่วยกู้ผู้ที่ถูกปล้นให้พ้นมือของผู้ที่บีบบังคับ และอย่าทำความผิดหรือความทารุณแก่คนต่างด้าว ลูกกำพร้าพ่อ และหญิงม่าย หรือทำให้โลหิตที่ไร้ความผิดหลั่งออกถึงตายในสถานที่นี้ 4ถ้าเจ้าเชื่อฟังถ้อยคำข้อนี้จริงๆ แล้ว จะมีกษัตริย์ผู้ประทับบนพระที่นั่งของดาวิดเข้ามาทางประตูของพระราชวังนี้ เสด็จมาโดยรถรบและม้า ทั้งตัวกษัตริย์ บรรดาข้าราชการ และประชาชนของพระองค์ 5แต่ถ้าเจ้าไม่ฟังถ้อยคำเหล่านี้ พระยาห์เวห์ตรัสว่า เราปฏิญาณในนามของเราเองว่าราชสำนักนี้จะเป็นที่ทิ้งร้าง’ ” 6เพราะพระยาห์เวห์ตรัสดังนี้เกี่ยวกับราชสำนักแห่งกษัตริย์ของยูดาห์ว่า
“เจ้าเป็นเหมือนกิเลอาดสำหรับเรา
เป็นดังยอดภูเขาเลบานอน
ถึงกระนั้น เราจะทำเจ้าให้เป็นถิ่นทุรกันดารแน่
เป็นเมืองที่ไม่มีคนอาศัย
7เราจะเตรียมผู้ทำลายไว้ต่อสู้เจ้า
ต่างก็มีอาวุธของตน
และพวกเขาจะตัดต้นสนสีดาร์ที่ดีที่สุดของเจ้าลง
และโยนเข้าในไฟ
8“และประชาชาติเป็นอันมากจะผ่านเมืองนี้ไป และทุกคนจะพูดกับเพื่อนของตนว่า ‘ทำไมพระยาห์เวห์จึงทรงทำเช่นนี้แก่เมืองใหญ่นี้?’ 9และพวกเขาจะตอบว่า ‘เพราะเขาทั้งหลายได้ละทิ้งพันธสัญญาของพระยาห์เวห์พระเจ้าของเขา ไปนมัสการและปรนนิบัติพระอื่น’
10อย่าร้องไห้เพื่อผู้ตาย
อย่าเสียใจเพราะเขาเลย
แต่จงร้องไห้เพื่อผู้ที่จากไป
เพราะเขาจะไม่ได้กลับมา
เห็นบ้านเกิดเมืองนอนของเขาอีกเลย”
ข้อความถึงบรรดาบุตรของโยสิยาห์
11เพราะพระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละเกี่ยวกับชัลลูม#หมายถึง เยโฮอาหาส ดู 2 พกษ.23:30# 2 พกษ.23:31-34; 2 พศด.36:1-4 โอรสโยสิยาห์กษัตริย์แห่งยูดาห์ ผู้ซึ่งครองราชย์ต่อจากโยสิยาห์ราชบิดา และได้ไปจากสถานที่นี้แล้วว่า “เจ้าจะไม่ได้กลับมาที่นี่อีก 12เจ้าจะสิ้นชีวิตในที่ซึ่งเขาจับเจ้าไปเป็นเชลย และเจ้าจะไม่เห็นแผ่นดินนี้อีกเลย”
13“วิบัติแก่เขาผู้สร้างวังของตนด้วยความไม่ชอบธรรม
และสร้างห้องชั้นบนไว้ด้วยความไม่ยุติธรรม
ผู้ทำให้เพื่อนบ้านของเขาปรนนิบัติเขาโดยไม่ได้อะไรเลย
และไม่ได้จ่ายค่าจ้างให้แก่เขา
14ผู้กล่าวว่า ‘เราจะสร้างวังใหญ่อยู่เอง
กับมีห้องชั้นบนกว้างขวาง’
และเจาะหน้าต่างให้ห้องนั้น
และบุฝาผนังด้วยไม้สนสีดาร์
และทาด้วยชาด
15เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นกษัตริย์
เพราะเจ้าแข่งกันมีไม้สนสีดาร์หรือ?
บิดาของเจ้ากินและดื่ม
แต่ยังทำความยุติธรรมและความชอบธรรมไม่ใช่หรือ?
เขาจึงอยู่เย็นเป็นสุข
16เขาพิพากษาคดีของคนจนและคนขัดสน
เขาก็อยู่เย็นเป็นสุข
ทำอย่างนี้จึงเป็นการรู้จักเราไม่ใช่หรือ?”
พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ
17“แต่เจ้ามีตาและใจ
ไว้เพียงมุ่งหากำไรอธรรมของเจ้า
เพื่อทำให้โลหิตที่ไร้ความผิดตกถึงตาย
และเพื่อบีบบังคับ และกระทำทารุณ”
18เพราะฉะนั้น พระยาห์เวห์จึงตรัสดังนี้เกี่ยวกับเยโฮยาคิม# 2 พกษ.23:36-24:6; 2 พศด.36:5-7 โอรสของโยสิยาห์กษัตริย์แห่งยูดาห์ ว่า
“เขาทั้งหลายจะไม่คร่ำครวญถึงเขาว่า
‘อนิจจา พี่ชายเอ๋ย’ หรือ ‘อนิจจา พี่สาวเอ๋ย’
เขาทั้งหลายจะไม่คร่ำครวญถึงเขาว่า
‘อนิจจา เจ้านาย’ หรือ ‘อนิจจา พระองค์ท่าน’
19เขาจะถูกฝังไว้อย่างฝังลา
คือถูกลากไปโยนทิ้งไว้ข้างนอกประตูเมืองเยรูซาเล็ม
20“จงขึ้นไปที่เลบานอน และกู่ร้อง
และจงเปล่งเสียงของเจ้าในเมืองบาชาน
จงร้องจากอาบาริม
เพราะว่าคนรักทั้งสิ้นของเจ้าถูกทำลายเสียแล้ว
21เราได้พูดกับเจ้าเมื่อเจ้าอยู่เย็นเป็นสุข
แต่เจ้ากล่าวว่า ‘เราจะไม่ฟัง’
นี่เป็นวิธีการของเจ้าตั้งแต่ยังหนุ่มๆ
คือเจ้าไม่ฟังเสียงเรา
22ลมจะดูแลผู้เลี้ยงแกะทั้งสิ้นของเจ้า
และบรรดาคนรักของเจ้าจะตกไปเป็นเชลย
แล้วเจ้าจะอับอายขายหน้า
เนื่องด้วยความอธรรมทั้งสิ้นของเจ้า
23ชาวเมืองเลบานอน
ผู้สร้างรังอยู่ท่ามกลางไม้สนสีดาร์เอ๋ย
เจ้าจะคร่ำครวญสักเท่าใดเมื่อความปวดร้าวมาเหนือเจ้า
อย่างความเจ็บปวดของหญิงที่คลอดบุตร”
การพิพากษาเหนือโคนิยาห์ (เยโฮยาคีน)
24พระยาห์เวห์ตรัสว่า “เรามีชีวิตอยู่ตราบใด แม้ว่าโคนิยาห์# 2 พกษ.24:8-15; 2 พศด.36:9-10 บุตรของเยโฮยาคิมกษัตริย์แห่งยูดาห์เป็นแหวนตราอยู่ที่มือขวาของเรา ถึงกระนั้นเราจะถอดออกเสีย 25และมอบเจ้าไว้ในมือของคนเหล่านั้นที่แสวงเอาชีวิตของเจ้า ในมือของคนเหล่านั้นซึ่งพวกเจ้ากลัว คือในมือของเนบูคัดเนสซาร์กษัตริย์แห่งบาบิโลน และในมือของคนเคลเดีย 26เราจะเหวี่ยงเจ้าและมารดาผู้คลอดเจ้าไปยังอีกประเทศหนึ่ง ที่ซึ่งเจ้าไม่ได้เกิดที่นั่นแต่เจ้าจะตายที่นั่น 27แผ่นดินซึ่งเขาอาลัยอยากจะกลับนั้น เขาจะไม่ได้กลับไป”
28โคนิยาห์ชายผู้นี้เป็นหม้อที่ถูกดูหมิ่นและแตกหรือ?
เป็นภาชนะที่ไม่มีใครชอบหรือ?
ทำไมตัวเขาและลูกของเขาจึงถูกเหวี่ยงและถูกโยน
เข้าในแผ่นดินซึ่งเขาทั้งหลายไม่รู้จัก?
29โอ้แผ่นดิน แผ่นดิน แผ่นดินเอ๋ย
จงฟังพระวจนะของพระยาห์เวห์
30พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า
“จงเขียนลงว่าชายคนนี้ไม่มีบุตร
เป็นชายซึ่งไม่มีความสำเร็จในชั่วชีวิตของเขา
เพราะไม่มีใครในเชื้อสายของเขาที่จะรุ่งเรือง
และได้นั่งบนบัลลังก์ของดาวิด
และปกครองในยูดาห์อีก”
ที่ได้เลือกล่าสุด:
เยเรมีย์ 22: THSV11
เน้นข้อความ
แบ่งปัน
คัดลอก
ต้องการเน้นข้อความที่บันทึกไว้ตลอดทั้งอุปกรณ์ของคุณหรือไม่? ลงทะเบียน หรือลงชื่อเข้าใช้