เยเรมีย์ 14
14
ความแห้งแล้งอย่างยิ่ง
1พระวจนะของพระยาห์เวห์มาถึงเยเรมีย์ เกี่ยวกับความแห้งแล้งว่า
2“ยูดาห์ไว้ทุกข์
และประตูเมืองทั้งหลายของเธอก็อ่อนกำลังลง
ประชาชนของเธอก็คร่ำครวญอยู่บนแผ่นดิน
และเสียงร้องของเยรูซาเล็มก็ดังขึ้น
3พวกเจ้านายของเธอสั่งคนใช้ให้ไปตักน้ำ
พวกเขาไปยังที่ขังน้ำ
เห็นว่าไม่มีน้ำ
เขาก็กลับไปด้วยภาชนะเปล่า
เขาอับอายและขายหน้า
จึงคลุมศีรษะเสีย
4เพราะเรื่องแผ่นดินที่แตกระแหง
เนื่องจากไม่มีฝนตกบนแผ่นดิน
พวกชาวนาก็อับอาย
จึงคลุมศีรษะเสีย
5แม้กวางตัวเมียที่อยู่ในท้องทุ่งก็ละทิ้งลูกที่ตกใหม่เสีย
เพราะว่าไม่มีหญ้า
6ลาป่ายืนอยู่บนที่สูงโล่ง
มันหอบเหมือนกับหมาป่า
ตาของมันก็มืดมัว
เพราะว่าไม่มีพืชผัก”
7“แม้ว่าความผิดบาปของข้าพระองค์ทั้งหลายก็เป็นพยานปรักปรำข้าพระองค์
ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอพระองค์ทรงโปรดเถิด เพื่อเห็นแก่พระนามของพระองค์
บรรดาความไม่ซื่อสัตย์ของข้าพระองค์ทั้งหลายก็มากมาย
ข้าพระองค์ทั้งหลายทำบาปต่อพระองค์
8ข้าแต่พระองค์ผู้ทรงเป็นความหวังแห่งอิสราเอล
เป็นพระผู้ช่วยของเขาในยามลำบาก
ทำไมพระองค์จึงทรงเป็นเหมือนแขกเมืองในแผ่นดิน
หรือเหมือนคนเดินทางแวะอาศัยเพียงคืนเดียว?
9ทำไมพระองค์จึงทรงเป็นเหมือนชายที่งุนงง
หรือเหมือนชายฉกรรจ์แต่ช่วยใครไม่ได้?
ข้าแต่พระยาห์เวห์ แม้กระนั้นก็ดีพระองค์สถิตท่ามกลางข้าพระองค์ทั้งหลาย
คนเขาเรียกพวกข้าพระองค์โดยพระนามของพระองค์
ขออย่าทรงละทิ้งข้าพระองค์ทั้งหลาย”
10พระยาห์เวห์ตรัสเกี่ยวกับชนชาตินี้ว่า
“ด้วยเหตุที่พวกเขารักจะพเนจรไป
ไม่ยับยั้งเท้าของตนไว้
ฉะนั้นพระยาห์เวห์จึงไม่ทรงโปรดปรานเขา
พระองค์จะทรงระลึกถึงความผิดบาปของเขา
และลงโทษบาปของเขา”
11พระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า “อย่าอธิษฐานเพื่อความอยู่เย็นเป็นสุขของชนชาตินี้เลย 12แม้ว่าเขาอดอาหารเราก็จะไม่ฟังเสียงร้องของเขา แม้เขาถวายเครื่องบูชาเผาทั้งตัวและธัญบูชาเราก็จะไม่ยอมรับ แต่เราจะผลาญเขาเสียด้วยดาบ ด้วยการกันดารอาหารและด้วยโรคระบาด”
ประณามผู้เผยพระวจนะเท็จ
13แล้วข้าพเจ้าพูดว่า “ข้าแต่พระยาห์เวห์องค์เจ้านาย นี่แน่ะ พวกผู้เผยพระวจนะกล่าวแก่เขาว่า ‘พวกเจ้าจะไม่เห็นดาบหรือการกันดารอาหาร แต่เราจะให้สันติภาพที่แน่นอนแก่เจ้าในสถานที่นี้’ ” 14และพระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า “พวกผู้เผยพระวจนะเหล่านั้นเผยพระวจนะเท็จในนามของเรา เราไม่ได้ใช้พวกเขา และเราไม่ได้บัญชาเขาหรือพูดกับเขา เขาเผยนิมิตเท็จแก่พวกเจ้าเป็นการทำนายที่ไร้ค่า เป็นการล่อลวงของจิตใจเขาเอง 15ฉะนั้น พระยาห์เวห์จึงตรัสดังนี้เกี่ยวกับพวกผู้เผยพระวจนะ ผู้เผยพระวจนะในนามของเราแม้ว่าเราไม่ได้ใช้พวกเขาและผู้กล่าวว่า ‘ดาบและการกันดารอาหารจะไม่มาถึงแผ่นดินนี้’ พวกผู้เผยพระวจนะเหล่านั้นจะถูกผลาญเสียด้วยดาบและการกันดารอาหาร 16และประชาชนผู้ซึ่งเขาเผยพระวจนะให้ฟังนั้น จะถูกทิ้งไว้ตามถนนหนทางของกรุงเยรูซาเล็ม เป็นเหยื่อของการกันดารอาหารและดาบ จะไม่มีใครฝังเขา คือทั้งตัวเขา ภรรยาของเขา บุตรชายและบุตรหญิงของเขา เพราะเราจะเทความชั่วร้ายของเขาสนองตอบเขา
17“เจ้าจงกล่าวถ้อยคำนี้แก่เขาว่า
‘ขอให้ตาของเรามีน้ำตาไหลทั้งกลางคืนและกลางวัน
อย่าให้หยุดยั้ง
เพราะประชากรของเรา#ภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า บุตรสาวพรหมจารีแห่งประชากรของเราต้องเจ็บปวดด้วยบาดแผลฉกรรจ์
ด้วยถูกตีอย่างหนักมาก
18ถ้าเราออกไปตามท้องทุ่ง
ก็เห็นคนที่ถูกฆ่าด้วยดาบ
ถ้าเราเข้าไปในเมือง
ก็เห็นคนเจ็บป่วยเนื่องจากการกันดารอาหาร
เพราะว่าทั้งพวกผู้เผยพระวจนะและปุโรหิต
ต่างก็ไปยังดินแดนที่ตนไม่รู้จัก’ ”
ประชาชนทูลขอพระเมตตา
19พระองค์ทรงปฏิเสธไม่รับยูดาห์อย่างสิ้นเชิงแล้วหรือ?
พระทัยของพระองค์เกลียดศิโยนเสียแล้วหรือ?
ทำไมพระองค์ทรงเฆี่ยนตีข้าพระองค์ทั้งหลาย
จนเกินกว่าที่จะรักษาข้าพระองค์ให้หายได้?
ข้าพระองค์ทั้งหลายมองหาสวัสดิภาพ แต่ไม่พบสิ่งดีใดๆ เลย
ข้าพระองค์มองหาเวลาเยียวยา แต่ดูสิ มีแต่ความสยดสยอง
20ข้าแต่พระยาห์เวห์ ข้าพระองค์ทั้งหลายขอสารภาพความอธรรมของพวกข้าพระองค์
และความผิดบาปของบรรพบุรุษของข้าพระองค์
เพราะข้าพระองค์ทั้งหลายได้ทำบาปต่อพระองค์
21เพราะเห็นแก่พระนามของพระองค์ ขออย่าทรงเกลียดพวกข้าพระองค์
ขออย่าให้พระที่นั่งรุ่งเรืองของพระองค์ต้องเสื่อมเสีย
ขอทรงระลึกถึงและอย่าทรงหักพันธสัญญาของพระองค์ซึ่งมีไว้กับข้าพระองค์
22ในบรรดารูปเคารพแห่งประชาชาติมีพระองค์ใดเล่าที่บันดาลให้เกิดฝนได้?
หรือท้องฟ้าเทฝนลงมาเองได้หรือ?
ข้าแต่พระยาห์เวห์ พระเจ้าของพวกข้าพระองค์
พระองค์คือพระเจ้าที่ทรงทำอย่างนั้นได้ไม่ใช่หรือ?
พวกข้าพระองค์หวังในพระองค์
เพราะพระองค์ทรงทำสิ่งเหล่านี้ทั้งสิ้น
ที่ได้เลือกล่าสุด:
เยเรมีย์ 14: THSV11
เน้นข้อความ
แบ่งปัน
คัดลอก
ต้องการเน้นข้อความที่บันทึกไว้ตลอดทั้งอุปกรณ์ของคุณหรือไม่? ลงทะเบียน หรือลงชื่อเข้าใช้