เยเรมีย์ 13:15-27

จงฟังและตั้งใจฟัง อย่ายโสไปเลย เพราะพระยาห์เวห์ได้ตรัสแล้ว จงถวายพระสิริแด่พระยาห์เวห์ พระเจ้าของเจ้าทั้งหลาย ก่อนที่พระองค์จะทรงนำความมืดมา ก่อนที่เท้าของเจ้าจะสะดุด บนภูเขาที่มีแสงสลัว และขณะเมื่อพวกเจ้ามองหาความสว่าง พระองค์ทรงกลับให้เป็นความมืดคลุ้ม และทรงทำให้เป็นความมืดทึบ แต่ถ้าพวกเจ้าไม่ฟัง จิตใจของข้าพเจ้าก็จะร้องไห้ในที่ลับ เพราะความหยิ่งของเจ้า ตาของข้าพเจ้าจะร้องไห้อย่างหนักและมีน้ำตาอาบหน้า เพราะฝูงแกะของพระยาห์เวห์ถูกต้อนไปเป็นเชลย จงกล่าวแก่กษัตริย์และพระชนนีว่า “ขอประทับ ณ ที่ต่ำ เพราะว่ามงกุฎอันงดงามของพระองค์ ได้หล่นมาจากพระเศียรของพระองค์แล้ว” เมืองต่างๆ ทางทิศใต้ก็ถูกปิด โดยไม่มีใครจะเปิดได้ ยูดาห์ทั้งหมดถูกกวาดไปเป็นเชลยแล้ว ถูกกวาดไปเป็นเชลยจนหมดสิ้น “จงเงยหน้าของเจ้าขึ้นดู เขาเหล่านั้นที่มาจากทิศเหนือ ฝูงแกะที่ได้มอบไว้ให้แก่เจ้านั้นอยู่ที่ไหน? คือฝูงแกะที่งดงามของเจ้านั่นน่ะ เจ้าจะว่าอย่างไรเมื่อเขาตั้งคนเหล่านั้น ผู้ซึ่งตัวเจ้าเองได้สอนให้เป็นมิตรกับเจ้า ไว้เป็นประมุขของเจ้า? ความเจ็บปวดจะไม่เข้ามาครอบงำเจ้า อย่างความเจ็บปวดของผู้หญิงที่กำลังคลอดบุตรหรือ? และถ้าเจ้าพูดในใจของเจ้าว่า ‘ทำไมสิ่งเหล่านี้จึงเกิดกับข้า?’ ก็เพราะความผิดบาปอันมากมายของเจ้า เสื้อคลุมของเจ้าจึงต้องถูกถลกขึ้น และเจ้าจึงถูกข่มขืน คนคูชเปลี่ยนสีผิวของตนเอง หรือเสือดาวเปลี่ยนลายของมันได้หรือ? ถ้าได้แล้วพวกเจ้าผู้ที่เคยชินต่อการทำความชั่ว จึงจะมาทำความดีได้ เราจะกระจายพวกเขาไปเหมือนแกลบ ที่ถูกลมจากถิ่นทุรกันดารพัดไป นี่เป็นส่วนของเจ้า เป็นส่วนที่เราได้ตวงออกให้แก่เจ้า พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ เพราะเจ้าได้ลืมเราเสีย และไว้วางใจในการมุสา ฉะนั้น เราเองจะถลกเสื้อคลุมของเจ้ามาปกหน้าเจ้า คือให้เห็นความอับอายขายหน้าของเจ้า เราได้เห็นการที่น่าสะอิดสะเอียน การล่วงประเวณี ความกำหนัดโหยหา และการเล่นชู้ด้วยตัณหาของเจ้า บนเนินเขาทั้งหลายที่ในทุ่งนา โอ เยรูซาเล็มเอ๋ย วิบัติแก่เจ้า อีกนานสักเท่าใด เจ้าจึงจะยอมทำให้ตนสะอาดได้?”