อิสยาห์ 49:1-22

โอ แผ่นดินชายทะเล จงฟังข้าพเจ้า ชนชาติทั้งหลายที่อยู่ไกล จงตั้งใจฟัง พระยาห์เวห์ทรงเรียกข้าพเจ้าตั้งแต่ในครรภ์ พระองค์ทรงตั้งชื่อข้าพเจ้าตั้งแต่อยู่ในท้องมารดาข้าพเจ้า พระองค์ทรงทำให้ปากของข้าพเจ้าเหมือนดาบคม พระองค์ทรงซ่อนข้าพเจ้าไว้ในร่มเงาพระหัตถ์ของพระองค์ พระองค์ทรงทำให้ข้าพเจ้าเป็นลูกศรขัดมัน พระองค์ทรงซ่อนข้าพเจ้าไว้ในแล่งของพระองค์ และพระองค์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า “เจ้าเป็นผู้รับใช้ของเรา อิสราเอลผู้ซึ่งเราจะสำแดงศักดิ์ศรีของเราเอง” แต่ข้าพเจ้าเองกล่าวว่า “ข้าพเจ้าเหนื่อยเปล่า ข้าพเจ้าเปลืองแรงของตัวเองเสียเปล่าและอนิจจัง แต่แน่ละ สิ่งที่ควรเป็นของข้าพเจ้านั้นอยู่กับพระยาห์เวห์ และค่าตอบแทนของข้าพเจ้าอยู่กับพระเจ้าของข้าพเจ้า” และบัดนี้ พระยาห์เวห์ตรัส คือพระองค์ผู้ทรงปั้นข้าพเจ้าตั้งแต่ในครรภ์ ให้เป็นผู้รับใช้ของพระองค์ เพื่อนำยาโคบกลับมาหาพระองค์ และเพื่อรวบรวมอิสราเอลมายังพระองค์ เพราะข้าพเจ้าได้รับเกียรติในสายพระเนตรของพระยาห์เวห์ และพระเจ้าของข้าพเจ้าทรงเป็นกำลังของข้าพเจ้า พระองค์ตรัสว่า “ซึ่งเจ้าจะเป็นผู้รับใช้ของเรา เพื่อจะยกเผ่าทั้งหลายของยาโคบขึ้น และเพื่อให้อิสราเอลที่เหลือกลับสู่สภาพดีนั้น ดูจะเป็นการเล็กน้อยเกินไป เราจะให้เจ้าเป็นความสว่างแก่บรรดาประชาชาติ เพื่อความรอดของเราจะไปถึงสุดปลายแผ่นดินโลก” พระยาห์เวห์ พระผู้ไถ่และองค์บริสุทธิ์ของอิสราเอล ตรัสกับผู้ถูกดูหมิ่นและถูกประชาชาติรังเกียจ คือคนใช้ของบรรดาผู้ครอบครอง ว่า “กษัตริย์ทั้งหลายจะมองดูแล้วจะยืนขึ้น และพวกเจ้านายจะกราบลงด้วยตัวเอง เพราะเหตุพระยาห์เวห์ผู้สัตย์จริง องค์บริสุทธิ์ของอิสราเอลผู้ได้เลือกสรรเจ้า” พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า “ในเวลาโปรดปราน เราได้ตอบเจ้าแล้ว ในวันแห่งความรอดเราได้ช่วยเจ้า เราได้ดูแลเจ้า และมอบเจ้าไว้ ให้เป็นพันธสัญญาของชนชาติ เพื่อฟื้นฟูแผ่นดิน เพื่อแบ่งที่ร้างเปล่าให้เป็นมรดก และเพื่อกล่าวกับพวกถูกจำจองว่า ‘จงออกมา’ กล่าวกับพวกที่อยู่ในความมืดว่า ‘จงเผยตัว’ พวกเขาจะเลี้ยงชีพตามทาง และที่เลี้ยงดูของพวกเขาจะอยู่ตามที่สูงโล้นทุกแห่ง เขาทั้งหลายจะไม่หิวหรือกระหาย ความร้อนแผดเผาหรือดวงอาทิตย์จะไม่ทำลายเขา เพราะพระองค์ผู้ทรงสงสารพวกเขาจะทรงนำพวกเขา และจะนำพาเขาไปยังน้ำพุ เราจะปรับภูเขาทุกแห่งของเราให้เป็นทางเดิน และทางหลวงทั้งหลายของเราจะถูกยกให้สูง นี่แน่ะ พวกเหล่านี้จะมาจากเมืองไกล และดูสิ เหล่านี้มาจากเหนือและจากตะวันตก และเหล่านี้มาจากแผ่นดินซีนิม” โอ ฟ้าสวรรค์ จงเปล่งเสียงชื่นบาน และแผ่นดินโลกจงชื่นชมยินดีเถิด โอ ภูเขาเอ๋ย จงร้องด้วยความเปรมปรีดิ์ เพราะพระยาห์เวห์ได้ทรงปลอบโยนชนชาติของพระองค์แล้ว และทรงสงสารคนของพระองค์ที่ถูกข่มใจ แต่ศิโยนกล่าวว่า “พระยาห์เวห์ได้ทรงละทิ้งข้าแล้ว และองค์เจ้านายทรงลืมข้าเสียแล้ว” “ผู้หญิงจะลืมบุตรของนางที่ยังกินนมอยู่ และไม่สงสารบุตรจากครรภ์ของนางได้หรือ? และถึงแม้ว่าคนเหล่านี้จะลืมได้ แต่เราก็จะไม่ลืมเจ้า ดูสิ เราได้สลักเจ้าไว้บนฝ่ามือของเรา กำแพงเมืองของเจ้าอยู่ต่อหน้าเราเสมอ บรรดาบุตรของเจ้าจะรีบมา แต่พวกผู้ทำลายเจ้าจะจากไป และพวกที่ทำให้เจ้าถูกทิ้งร้างก็ออกไปจากเจ้า จงเงยตาขึ้นและมองไปรอบๆ เขาทั้งหลายชุมนุมกัน และพวกเขามายังเจ้า” พระยาห์เวห์ตรัสว่า “ตราบใดที่เราเองมีชีวิตอยู่ เจ้าจะสวมพวกเขาทุกคนเหมือนเครื่องประดับ เจ้าจะผูกพวกเขาไว้อย่างเจ้าสาวประดับอาภรณ์ “แม้ที่ทิ้งร้างและที่ร้างเปล่าของเจ้า และแผ่นดินที่ถูกทำลายของเจ้า แน่ะ บัดนี้เจ้าจะแคบเกินไปสำหรับผู้อาศัย และพวกกลืนกินเจ้าจะอยู่ห่างไกล ลูกๆ ที่เกิดยามเจ้าทุกข์ใจจากการเสียลูก จะพูดที่หูของเจ้าอีกว่า ‘ที่นี้แคบเกินสำหรับฉันแล้ว จงหาที่กว้างขึ้นให้ฉันอยู่’ แล้วเจ้าจะพูดในใจของเจ้าว่า ‘ใครหนอได้คลอดคนเหล่านี้ให้ข้า ข้าทุกข์ระทมเพราะเสียลูกและเป็นหมัน ถูกกวาดต้อนเป็นเชลยและถูกขับไล่ แต่ใครหนอชุบเลี้ยงคนเหล่านี้? นี่แน่ะ ข้าถูกทิ้งไว้แต่ลำพัง แล้วคนเหล่านี้มาจากไหนกัน?’ ” พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า “ดูสิ เราจะยกมือของเรากวักบรรดาประชาชาติ และชูธงสัญญาณของเราต่อชนชาติทั้งหลาย แล้วพวกเขาจะอุ้มบรรดาบุตรชายของเจ้ามาในอ้อมอก และจะแบกบรรดาบุตรหญิงของเจ้ามาบนบ่า