อิสยาห์ 38:10-22

ข้าพเจ้าว่า เมื่อวันเวลามาถึงวัยฉกรรจ์ ข้าพเจ้าจะต้องจากไป ยังประตูแดนคนตาย ข้าพเจ้าถูกตัดขาดจากวันเวลาที่เหลือของชีวิต ข้าพเจ้าว่า ข้าพเจ้าจะไม่เห็นพระยาห์เวห์ คือไม่เห็นพระยาห์เวห์ในแผ่นดินของคนเป็น ข้าพเจ้าจะไม่ได้มองดูมนุษย์อีก หรืออยู่กับผู้อาศัยในที่ไม่ยั่งยืน ที่อยู่ของข้าพเจ้าถูกรื้อและถอนออกไปจากข้าพเจ้า เหมือนอย่างเต็นท์ของผู้เลี้ยงแกะ ข้าพเจ้าม้วนชีวิตของข้าพเจ้าเหมือนอย่างคนทอผ้า พระองค์ทรงตัดข้าพเจ้าออกจากหูก จากกลางวันถึงกลางคืน พระองค์ทรงนำข้าพเจ้ามาถึงอวสาน ข้าพเจ้าคิดคำนึง จนรุ่งเช้า เหมือนอย่างสิงโต พระองค์ทรงหักกระดูกทั้งหมดของข้าพเจ้า จากกลางวันถึงกลางคืน พระองค์ทรงนำข้าพเจ้ามาถึงอวสาน ข้าพเจ้าร้องเหมือนนกนางแอ่น เหมือนนกกระเรียน ข้าพเจ้าพิลาปเหมือนนกพิราบ ตาของข้าพเจ้าเหนื่อยล้าด้วยการมองขึ้นเบื้องบน ข้าแต่องค์เจ้านาย ข้าพระองค์ถูกบีบบังคับ ขอทรงเป็นหลักประกันของข้าพระองค์ แต่ข้าพเจ้าจะพูดอะไรได้ เพราะพระองค์ตรัสกับข้าพเจ้าแล้ว และพระองค์เองทรงทำเช่นนั้น ข้าพเจ้าดำเนินอย่างสงบเสงี่ยมตลอดปีเดือนของข้าพเจ้า เพราะความขมขื่นในใจของข้าพเจ้า ข้าแต่องค์เจ้านาย มนุษย์ดำรงชีพด้วยสิ่งเหล่านี้ และวิญญาณจิตของข้าพระองค์ก็มีชีวิตด้วยสิ่งทั้งหมดนี้ ขอทรงให้ข้าพระองค์หายดีและให้ข้าพระองค์มีชีวิตอยู่ นี่แน่ะ เพื่อสวัสดิภาพของข้าพระองค์ ข้าพระองค์จึงมีความขมขื่นอย่างยิ่ง แต่พระองค์ทรงฉุดชีวิตของข้าพระองค์ ออกจากหลุมของความพินาศ เพราะพระองค์ทรงเหวี่ยงบาปทั้งหมดของข้าพระองค์ ไว้ข้างหลังของพระองค์ เพราะแดนคนตายขอบพระคุณพระองค์ไม่ได้ ความมรณาก็สรรเสริญพระองค์ไม่ได้ บรรดาคนที่ลงไปยังหลุมนั้น จะหวังในความซื่อสัตย์ของพระองค์ไม่ได้ คนมีชีวิต คนมีชีวิต เขาขอบพระคุณพระองค์ เหมือนอย่างที่ข้าพระองค์ทำอยู่ในเวลานี้ บิดาจะบอกบุตรทั้งหลายให้รู้ ถึงความซื่อสัตย์ของพระองค์ พระยาห์เวห์จะทรงช่วยข้าพเจ้าให้รอด และพวกเราจะบรรเลงเพลงด้วยเครื่องสาย ตลอดวันเวลาแห่งชีวิตของพวกเรา ที่พระนิเวศของพระยาห์เวห์ และอิสยาห์กล่าวว่า “ให้เอามะเดื่อก้อนมา และแปะไว้ที่พระยอด เพื่อพระองค์จะหายประชวร” เฮเซคียาห์ตรัสด้วยว่า “อะไรเป็นหมายสำคัญที่ ข้าพเจ้าจะขึ้นไปยังพระนิเวศของพระยาห์เวห์? ”