อิสยาห์ 1:1-31

นิมิตเกี่ยวกับยูดาห์และเยรูซาเล็มที่อิสยาห์บุตรอามอสได้เห็นในรัชกาลของอุสซียาห์ โยธาม อาหัส และเฮเซคียาห์ บรรดากษัตริย์ของยูดาห์ ฟ้าสวรรค์เอ๋ย จงฟัง แผ่นดินโลกเอ๋ย จงเงี่ยหู เพราะพระยาห์เวห์ตรัสว่า “เราได้เลี้ยงลูกและทำให้เติบโตขึ้น แต่พวกเขาได้กบฏต่อเรา โคยังรู้จักเจ้าของของมัน และลาก็รู้จักรางหญ้าของนายมัน แต่อิสราเอลไม่รู้จัก ชนชาติของเราไม่เข้าใจ” เออ ประชาชาติบาปหนา ชนชาติที่แบกภาระหนักของความชั่ว เชื้อสายของพวกเลวทราม ลูกที่ทำความเสื่อมเสีย เขาทั้งหลายละทิ้งพระยาห์เวห์ พวกเขาดูหมิ่นองค์บริสุทธิ์ของอิสราเอล เขาทั้งหลายหันหลังให้พระองค์ ทำไมพวกเจ้ายังอยากถูกเฆี่ยนอีก? ทำไมพวกเจ้ากบฏอยู่เรื่อยไป? ศีรษะก็เจ็บไปหมด ใจก็อ่อนเปลี้ยไปสิ้น ตั้งแต่ฝ่าเท้าถึงศีรษะ ไม่มีตรงไหนปรกติเลย ล้วนแต่ฟกช้ำและเป็นรอยเฆี่ยน ทั้งยังเป็นแผลเลือดไหล ไม่ได้บีบออกหรือพันไว้ หรือบรรเทาปวดด้วยน้ำมัน ประเทศของพวกเจ้าก็ร้างเปล่า เมืองทั้งหลายของเจ้าก็ถูกไฟเผา ส่วนแผ่นดินของเจ้าทั้งหลาย คนต่างด้าวก็ทำลายเสียต่อหน้าพวกเจ้า มันจึงร้างไปเหมือนถูกทำลายล้างด้วยคนต่างด้าว ส่วนธิดาศิโยนก็ถูกทิ้งไว้ เหมือนเพิงในสวนองุ่น เหมือนกระท่อมในไร่แตงกวา เหมือนเมืองที่ถูกปิดล้อม ถ้าพระยาห์เวห์จอมทัพ ไม่ได้เหลือคนไว้ให้เราบ้าง เราก็จะเป็นเหมือนเมืองโสโดม และเหมือนเมืองโกโมราห์ จงฟังพระวจนะของพระยาห์เวห์ พวกผู้ปกครองเมืองโสโดม จงเงี่ยหูฟังธรรมบัญญัติของพระเจ้าของเรา พวกประชาชนเมืองโกโมราห์ พระยาห์เวห์ตรัสว่า “เครื่องบูชามากมายของเจ้านั้นเป็นประโยชน์อะไรกับเรา? แกะตัวผู้ที่เป็นเครื่องบูชาเผาทั้งตัวนั้นเรามีเกินพอแล้ว รวมทั้งไขมันของสัตว์ทั้งหลายที่ขุนไว้นั้น เราไม่ปีติยินดีในเลือดของวัวผู้ หรือของลูกแกะหรือของแพะผู้ “เมื่อเจ้าเข้ามาปรากฏตัวต่อหน้าเรา ใครขอให้พวกเจ้าทำเช่นนี้ ในการเหยียบเข้ามาในบริเวณของเรา? อย่านำของถวายอนิจจังมาอีกเลย เครื่องหอมก็เป็นสิ่งน่าสะอิดสะเอียนต่อเรา วันเทศกาลเลี้ยงข้างขึ้น วันสะบาโตและการเรียกมาชุมนุม เราทนไม่ได้กับการทำชั่วพร้อมกับการประชุมศักดิ์สิทธิ์ ใจของเราเกลียดชัง วันเทศกาลเลี้ยงข้างขึ้นและวันเทศกาลเลี้ยงตามกำหนดของเจ้า มันกลายเป็นภาระหนักบนตัวเรา เราแบกจนเหน็ดเหนื่อยแล้ว เมื่อพวกเจ้ากางมือของเจ้าออก เราจะปิดตาของเราจากเจ้า แม้ว่าเจ้าจะอธิษฐานมากมาย เราก็จะไม่ฟัง ด้วยมือของพวกเจ้าเต็มด้วยเลือด จงชำระตัว และทำตัวเจ้าให้สะอาด จงเอาความชั่วของเจ้าไปให้พ้นจากสายตาเรา จงเลิกทำชั่ว จงฝึกทำดี จงเสาะหาความเป็นธรรม จงแก้ไขการบีบบังคับ จงแก้ต่างให้ลูกกำพร้าพ่อ จงสู้ความเพื่อหญิงม่าย” พระยาห์เวห์ตรัสว่า “มาเถิด ให้พวกเราสู้ความกัน ถึงบาปของเจ้าเป็นเหมือนสีแดงเข้ม ก็จะขาวอย่างหิมะ ถึงมันจะแดงเหมือนผ้าแดง ก็จะเป็นอย่างขนแกะ ถ้าพวกเจ้าเต็มใจและเชื่อฟัง เจ้าจะได้กินผลดีแห่งแผ่นดิน แต่ถ้าพวกเจ้าปฏิเสธและกบฏ เจ้าจะถูกกลืนกินด้วยคมดาบ” เพราะว่าพระโอษฐ์ของพระยาห์เวห์ตรัสไว้แล้ว นครซื่อสัตย์ กลายเป็นเมืองแพศยาแล้วหนอ เธอเคยเปี่ยมด้วยความยุติธรรม ความชอบธรรมเคยพำนักอยู่ในเธอ แต่บัดนี้มีแต่ฆาตกร เงินของเจ้ากลายเป็นขี้เงินไปแล้ว เหล้าองุ่นของเจ้าก็เจือด้วยน้ำ เจ้านายของเจ้าเป็นพวกกบฏ และเป็นพรรคพวกกับโจร ทุกคนรักสินบน และไล่ตามของกำนัล เขาไม่ได้แก้ต่างให้ลูกกำพร้าพ่อ และคดีของหญิงม่ายก็มาไม่ถึงพวกเขา ฉะนั้น องค์เจ้านายคือพระยาห์เวห์จอมทัพ ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์ของอิสราเอลตรัสว่า “ดูเถิด เราจะระบายความโกรธเหนือคู่อริของเรา และเราจะแก้แค้นศัตรูของเราให้ตัวเอง เราจะหันมือของเรามาสู้เจ้า เราจะถลุงไล่ขี้แร่ของเจ้าออกเหมือนล้างด้วยน้ำด่าง เราจะเอาสิ่งเจือปนของเจ้าออกให้หมด เราจะทำให้ผู้พิพากษาของเจ้าเป็นเหมือนเดิม และจะให้ที่ปรึกษาของเจ้าเหมือนอย่างครั้งแรก ภายหลัง เขาจะเรียกเจ้าว่านครชอบธรรม เมืองซื่อสัตย์” ศิโยนจะได้รับการไถ่ด้วยความยุติธรรม และคนที่กลับใจในนครนั้นจะรับการไถ่ด้วยความชอบธรรม แต่พวกกบฏและพวกคนบาปจะถูกทำลายด้วยกัน และพวกที่ละทิ้งพระยาห์เวห์จะถูกล้างผลาญ เพราะพวกเจ้าจะอับอายเรื่องต้นโอ๊ก ที่เจ้าทั้งหลายชื่นชอบนั้น ทั้งจะอับอายเรื่องสวน ซึ่งเจ้าทั้งหลายได้เลือกนั้น เพราะเจ้าทั้งหลายจะเป็นเหมือนต้นโอ๊ก ที่ใบเหี่ยวแห้ง และเหมือนสวนที่ขาดน้ำ และคนแข็งแรงจะกลายเป็นใยป่าน และกิจการของเขากลายเป็นประกายไฟ แล้วทั้งสองอย่างจะไหม้ไปด้วยกัน และไม่มีใครดับได้