ข้อพระคัมภีร์ยอดนิยมจาก Marcus 7

แบ่งปัน

Óir is ó’n dtaobh istigh, amach a’ croidhe an duine, a thagann droch-smuínte, agus adhaltranas, agus gníomhartha drúise, agus dúnmharbhadh, Guid, saint, éagcóir, feall, mí-gheanmnaigheacht, droch-shúil, diamhasla, uabhar, mí-chiall. Ó’n dtaobh istigh iseadh thagaid na h-olca san go léir, agus isiad a shailigheann an duine.

Ní’l aon rud atá lasmuigh de’n duine, agus a théigheann isteach ann, d’fhéadfadh é shailiú, ach na neithe a tagann amach as an nduine siniad a shailígheann an duine.

Ach d’fhreagair seisean iad agus dubhairt: Is maith an targaireacht a dhein Isáias oraibh-se, a lucht an fhill, mar a bhfuil sgríobhtha: Molaid na daoine seo mé le n-a mbéal, ach is fada uaim atá a gcroidhe

Adhradh folamh a thugaid siad dom, ag múineadh teagasg agus aitheanta daoine.

Óir tréigeann sibh órdú Dé, agus coimeádann sibh nós daoine; deineann sibh na crúscaí agus na cupáin do nighe, agus mórán neithe eile de’n tsórd san.