Apostoloin ruavot 12
12
Juakoil leikatah piä, Pedrii otetah kiini
1Niilöih aigoih suari Irodu panetti kiini erähii uskojien kanzukunnas olijoi, ku luadie heile pahuttu. 2Häi käski leikata piän Juakoil, Iivanan vellel, 3i ku nägi: se on mieldy myö jevreilöile, häi vie käski ottua kiini Pedrin. Sil aigua oli Rieskanleivän pruazniekku. 4Pedrii tavattih, i Irodu salbai händy tyrmäh da pani vardoiččemah händy n՚elli n՚ellimiehisty vardoičendujoukkuo. Häi tahtoi jälles Äijiäpäiviä tuvva händy rahvahan edeh. 5Muga Pedrii piettih tyrmäs, a uskojien kanzukundu heittelemättäh moliihes Jumalale hänen puoles.
Pedri piäzöy tyrmäs
6Yöl sidä päiviä vaste, konzu Irodu tahtoi tuvva Pedrii suvvon edeh, Pedri magai kahten saldatan keskes. Häi oli sivottu kahtel čiepil da vie uksen luo oldih vardoiččijat. 7Ei ehtitty nimidä, gu Pedrin ies seizoi Ižändän anheli, i tyrmäs rodih valgei. Anheli ähkäi Pedrii bokkah, nostatti händy sanoil: «Nouze teriämbi!» Čiepit pakuttih Pedrin käzis. 8Anheli sanoi: «Vyöstä soba da kengi jallat.» Pedri mugai luadii, i anheli sanoi: «Pane piällyssoba da astu minule jälles.»
9Pedri lähti da astui anhelile jälles. No häi ei ellendännyh, gu se, mi rodih anhelin kauti, oli ilmizin, a häi pidi sidä nävynny. 10Hyö astuttih enzimäzis vardoiččijois siiriči, sit toizis da tuldih rauduveriän luo, kudai piästi linnah. Se ičepäivissäh avavui heile, i hyö mendih irale, astuttih yhten uuličan matku. I kerras anheli hävii. 11Sit Pedri tostihes da sanoi: «Nygöi tovel ellendän, midä rodih: Ižändy työndi oman anhelin da piästi minuu Irodan käzis da kaikes sit, midä jevreit vuotettih.»
12Tämän ellendähyy Pedri lähti Iivanan muaman Marijan kodih, sen Iivanan, kudamua sanotah vie Markakse. Sinne oli kerävynnyh äijy rahvastu, i hyö molittihes. 13Pedri avaitti veriädy, i Roda-nimelline käskylästyttö meni kyzymäh, ken sie on. 14I ku iänes tunnusti Pedrin, häi muga ihastui, ga veräi jäi avuamattah, a iče häi juoksi pertih sanomah: «Pedri seizou veriän luo.» 15«Oletgo tolkus?» sanottih pertis olijat. No tyttö kiisti omua, i hyö sanottih: «Se on hänen anheli.» 16A Pedri avaitti ielleh. Konzu hyö avattih uksi, nähtih händy da pöllästyttih. 17Pedri ozutti käil, ku vaikastuttas, da saneli sit heile, kui Ižändy toi händy iäre tyrmäspäi. Häi käski sanella Juakoile da toizile vellile, midä oli roinnuhes, i sit lähti siepäi da meni toizeh kohtah.
18Huondeksel saldatoin keskes nouzi suuri häly. Kus on Pedri? 19Irodu ečii händy, no gu ei löydänyh, kyzeli vardoiččijoi i käski tappua heidy. Sit häi lähti Juudiespäi, meni Kesarieh da oli sie.
Irodan kuolendu
20Irodu oli ylen äijäl suuttunuh tiiralazien da sidonalazien piäle. A net yhtes tuldih hänen luo eččimäh sobuu, sikse ku hänen mua syötti heidy. Hyö suadih omale puolele Vlastua, suarin dvorčuherrua, 21i muga Irodu ennepäi sanotul päiväl selgii suarin sobih, meni omale valdusijale da pidi paginan tulluzile. 22Rahvas kirruttih sih: «Tämä on Jumalan iäni, a ei ristikanzan!» 23Sil sanal Ižändän anheli tuikkai Irodua, ku se ei kiittänyh Jumalua. Madozet syödih Irodua, i sen periä häi kuoli.
24No Jumalan sana sai uuttu jallansijua, da ainos vai enämbi rahvastu uskoi sih. 25Varnava da Saulu viettih d՚enguabu Jerusalimah, lähtiettih järilleh da otettih kerale Iivanua, kudamua vie sanotah Markakse.
Айни замон обунашуда:
Apostoloin ruavot 12: LIVVI
Лаҳзаҳои махсус
Паҳн кунед
Нусха
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
(c) Biblienkiännändyinstituuttu, Helsinki 2003