Lucas Antroduçon
Antroduçon
L outor deste Eibangeilho ye giralmente cunsidrado l cumpanheiro a que Paulo se le refire cumo «Lucas, l nuosso querido doutor» (Colossenses 4,14, ber inda 2Timóteo 4,11 i Filémon v. 24). Ye un crestiano d’ourige gentie i l único outor bíblico nun judiu. De l mesmo outor tenemos outro lhibro de l Nuobo Teçtamiento, l de ls Feitos de ls Apóstelos. Dambos a dous fúrun screbidos pa l mesmo çtinatário lheitor, Teófilo, çcoincido mas pula cierta un home de cultura griega. Quanto a la era de la scrita de la obra, parece probable que haba bido la lhuç de l die apuis Paulo ser preso pula purmeira beç an Roma, por dous anhos, yá pula década de 60 d.C. (ber Feitos de ls Apóstelos 28,16–31). L perpósito deste Eibangeilho ye apersentar ũa narratiba segura pa ls lheitores gentius de lhéngua i cultura griega, cun necidade dũa cuonta menuda de la bida, de ls feitos i de l menistério de Jasus, assentáren la sue daprendizaige de la doutrina crestiana. L outor apersenta l libro cumo ũa cuonta rigorosa i ourdenada de la bida de Jasus, sacada de la cunsulta de ls scritos que habie subre l assunto i de l’ambestigaçon de ls feitos (1,1–4).
Essa preacupaçon ye bisible, cumo tal, an eipisódios que nun s’áchan ne ls outros Eibangeilhos. Quanto al nacimiento i a l’anfáncia de Jasus, assi cumo an relaçon a Juan Batista, que bieno antes del: l’anunciaçon de l anjo als pastores, las guapas modas de Marie (Magnificat), de Zacarias (Benedictus) i de Simeon (Nunc dimitis), l Zacarias quedar mudo, la besita de Marie a Sabel i l recoincimiento, puls porfetas Semion i Ana, de Jasus cumo l Messias pormetido a Eisrael, i inda la çcuçon de Jasus, cun doze anhos, cun ls doutores de la lei ne l templo an Jarusalen (1,5—2,52). Quanto al menistério público de Jasus, dá mais dados subre la besita del a la sinagoga de Nazaré (4,14–37).
Lucas cunta tamien l’atebidade de Jasus na Galileia (4,14–9,50) i çcribe de modo zambolbido la redadeira biaige del para Jarusalen (9,51—21,38). L lhibro acaba cun ũa resumida cuonta de l’assencion de Jasus apuis la rucerreiçon, nun redadeiro ancuontro cun ls deciplos (24,36–52). Esta cuonta, assi cumo l diálogo antre Jasus i ls deciplos, ye agarrado outra beç al ampeço de Feitos de ls Apóstelos (1,3–11). L resultado dun trabalho cun tanto atento ye l mais lhargo de ls Eibangeilhos.
Quanto als temas, ũa de las caratelísticas deste Eibangeilho ye la custante preacupaçon culs probes i necitados, culs que súfren i culs socialmente çpreziados. Las parábolas «l Bun Samaritano» (10,25–37), «l Filho Pródigo» (15,11–32) i «Lházaro i l Rico» (16,19–31) aparécen solo neste Eibangeilho. Las sues notas dominantes son la persistença na ouraçon i las refréncias al Sprito Santo, assi cumo l perdon de ls pecados i l papel de las mulhieres ne l menistério de Jasus. La sue técnica carateliza-se por un bun domínio lhiterairo de la lhéngua griega.
Este Eibangeilho apersenta a Jasus nun solo cumo l Salbador pormetido de l pobo de Eisrael, mas tamien cumo l Salbador de toda la Houmanidade, l que serie bien recebido por crestianos de ourige nun judie. Pa ls homes i las mulhieres de hoije este Eibangeilho ye sien dúbeda l mais acessible. Seguindo cun atento l registro de ls feitos, l lheitor çcubre neilhes als poucos l Salbador.
L Eibangeilho cunsante Lucas puode-se resumir ne l seguinte plano:
— Antrada: 1,1–4.
— L’anfáncia de Jasus: 1,5—2,52.
— Purparaçon de l menistério: 3,1—4,13.
— Feitos de Jasus na Galileia: 4,14—9,50.
— Ne l camino para Jarusalen: 9,51—19,27.
— Redadeiro menistério an Jarusalen: 19,28—21,38.
— Paixon i rucerreiçon de Jasus: 22,1—24,53.
Айни замон обунашуда:
Lucas Antroduçon: EM14
Лаҳзаҳои махсус
Паҳн кунед
Нусха
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Evangelhos em Mirandês © Sociedade Bíblica, 2014.