<div class="version vid374 iso6393fao" data-vid="374" data-iso6393="fao">
 <div class="book bkJHN">
 <div class="chapter ch4" data-usfm="JHN.4">
 <div class="label">4</div><div class="s">S&#225;m&#225;riukonan</div><div class="m"> 1T&#225; i&#240; Harrin fekk at vita, at Fariseararnir h&#248;vdu hoyrt, at Jesus fekk fleiri l&#230;rusveinar og doypti fleiri enn J&#243;hannes, 2&#8211; t&#243; at Jesus ikki sj&#225;lvur doypti, men l&#230;rusveinar hansara &#8211; 3t&#225; f&#243;r hann &#250;r J&#250;deu og f&#243;r avsta&#240; aftur til Galileu. 4Men hann m&#225;tti leggja fer&#240; s&#237;na gj&#248;gnum S&#225;m&#225;riu. 5Hann kemur t&#225; til eina bygd &#237; S&#225;m&#225;riu, sum eitur Sikar, n&#230;r vi&#240; ta&#240; lendi&#240;, sum J&#225;kup gav J&#243;sefi, syni s&#237;num. 6Men har var J&#225;kups brunnur. T&#225; i&#240; Jesus n&#250; var m&#243;&#240;ur av fer&#240;ini, settist hann ni&#240;ur har vi&#240; brunnin; ta&#240; var um s&#230;tta t&#237;ma. 7Ein kona &#250;r S&#225;m&#225;riu kemur t&#225; at draga upp vatn. Jesus sigur vi&#240; hana: &#171;Gev m&#230;r at drekka!&#187; 8T&#237; at l&#230;rusveinar hansara v&#243;ru farnir avsta&#240; inn &#237; bygdina at keypa mat. 9S&#225;m&#225;riukonan sigur t&#225; vi&#240; hann: &#171;Hvussu kanst t&#250;, sum ert J&#248;di, bi&#240;ja meg, sum eri ein S&#225;m&#225;riukona, um drekka?&#187; &#8211; T&#237; at J&#248;dar hava eingi vi&#240;urskifti saman vi&#240; S&#225;m&#225;riumenn &#8211;. 10Jesus svara&#240;i og seg&#240;i vi&#240; hana: &#171;Um t&#250; kendi Gu&#240;s g&#225;vu, og hv&#248;r tann er, sum sigur vi&#240; teg: Gev m&#230;r at drekka, t&#225; mundi t&#250; bi&#240;i&#240; hann, og hann hev&#240;i givi&#240; t&#230;r livandi vatn.&#187; 11Konan sigur vi&#240; hann: &#171;Harri, t&#250; hevur einki kerald at draga upp vi&#240;, og brunnurin er dj&#250;pur, hva&#240;an hevur t&#250; t&#225; hitt livandi vatni&#240;? 12Manst t&#250; vera st&#248;rri enn fa&#240;ir okkara, J&#225;kup, sum hevur givi&#240; okkum brunnin, og sj&#225;lvur drakk &#250;r honum og synir hansara og f&#230; hansara?&#187; 13Jesus svara&#240;i og seg&#240;i vi&#240; hana: &#171;Ein og hv&#248;r, sum drekkur av hesum vatni, skal tysta aftur; 14men tann, sum drekkur av t&#237; vatninum, sum eg vil geva honum, skal um &#230;vir ikki tysta; men vatni&#240;, sum eg vil geva honum, skal ver&#240;a &#237; honum ein kelda av vatni, sum vellir fram til &#230;vigt l&#237;v.&#187; 15Konan sigur vi&#240; hann: &#171;Harri, gev m&#230;r hetta vatni&#240;, til tess at eg ikki skal tysta og ikki koma higar at draga upp.&#187; 16Hann sigur vi&#240; hana: &#171;Far avsta&#240; og r&#243;pa mann t&#237;n, og kom higar!&#187; 17Konan svara&#240;i og seg&#240;i vi&#240; hann: &#171;Eg havi ongan mann.&#187; Jesus sigur vi&#240; hana: &#171;R&#230;tt seg&#240;i t&#250;: eg havi ongan mann; 18t&#237; at t&#250; hevur havt fimm menn, og tann, sum t&#250; n&#250; hevur, er ikki ma&#240;ur t&#237;n. Hetta hevur t&#250; sagt satt.&#187; 19Konan sigur vi&#240; hann: &#171;Harri, eg s&#237;ggi, at t&#250; ert ein profetur. 20Fedrar okkara tilb&#243;&#240;u &#225; hesum fjallinum, og tit siga, at &#237; Jer&#250;salem er sta&#240;urin, har sum ta&#240; eigur at ver&#240;a tilbi&#240;i&#240;.&#187; 21Jesus sigur vi&#240; hana: &#171;Tr&#250;gv t&#250; m&#230;r, kvinna, tann stund kemur, t&#225; i&#240; tit hv&#248;rki &#225; hesum fjallinum ella &#237; Jer&#250;salem skulu tilbi&#240;ja fa&#240;irin. 22Tit tilbi&#240;ja ta&#240;, sum tit ikki kenna; vit tilbi&#240;ja ta&#240;, sum vit kenna, t&#237; at frelsan kemur fr&#225; J&#248;dunum. 23Men tann stund kemur, ja, hon er longu n&#250; komin, t&#225; i&#240; hinir sonnu tilbi&#240;jarar skulu tilbi&#240;ja &#237; anda og sannleika; t&#237; at ta&#240; eru sl&#237;kir tilbi&#240;jarar, fa&#240;irin s&#248;kir. 24Gu&#240; er andi, og teir, sum tilbi&#240;ja hann, eiga at tilbi&#240;ja &#237; anda og sannleika.&#187; 25Konan sigur vi&#240; hann: &#171;Eg veit, at Messias kemur (ta&#240; merkir: Kristus); t&#225; i&#240; hann kemur, skal hann kunngera okkum alt.&#187; 26Jesus sigur vi&#240; hana: &#171;Ta&#240; eri eg, tann sum talar vi&#240; teg.&#187; 27Og &#237; t&#237; sama komu l&#230;rusveinar hansara, og teir undra&#240;ust &#225;, at hann tala&#240;i vi&#240; eina konu. T&#243; seg&#240;i eingin: &#171;Hv&#248;rjum spyrt t&#250; eftir?&#187; ella: &#171;Hv&#237; talar t&#250; vi&#240; hana?&#187; 28T&#225; l&#230;t konan vatnskerald s&#237;tt standa eftir og f&#243;r avsta&#240; inn &#237; bygdina og sigur vi&#240; f&#243;lkini: 29&#171;Komi&#240; og s&#237;ggi&#240; ein mann, sum hevur sagt m&#230;r alt ta&#240;, sum eg havi gj&#248;rt: man hann ikki vera Kristus?&#187; 30Tey f&#243;ru &#250;t &#250;r bygdini og komu til hansara. 31Tess &#225;millum b&#243;&#240;u l&#230;rusveinarnir hann og s&#248;gdu: &#171;Rabbi, f&#225; t&#230;r at eta.&#187; 32Men hann seg&#240;i vi&#240; teir: &#171;Eg havi mat at eta, sum tit ikki vita um.&#187; 33L&#230;rusveinarnir s&#248;gdu t&#225; hv&#248;r vi&#240; annan: &#171;Man nakar hava bori&#240; honum at eta?&#187; 34Jesus sigur vi&#240; teir: &#171;Matur m&#237;n er at gera vilja hansara, sum meg sendi, og at fullf&#248;ra gerning hansara. 35Siga tit ikki: &#171;Enn eru f&#253;ra m&#225;na&#240;ir, so kemur akurskur&#240;urin?&#187; S&#237;, eg sigi tykkum, lyfti&#240; upp eygum tykkara og s&#237;ggi&#240; akrarnar; teir eru longu hv&#237;tir til skur&#240;ar. 36Tann, sum sker, f&#230;r l&#248;n, og savnar &#225;v&#248;kst til &#230;vigt l&#237;v, til tess at b&#230;&#240;i tann, sum s&#225;ar, og tann, sum sker, skulu gle&#240;ast &#237; felagi. 37T&#237; at &#237; hesum f&#248;ri er ta&#240; or&#240;taki&#240; satt: &#171;Ein s&#225;ar, annar sker.&#187; 38Eg havi sent tykkum &#250;t at skera ta&#240;, sum tit ikki hava arbeitt vi&#240;; a&#240;rir hava arbeitt, og tit eru komnir inn &#237; arbei&#240;i teirra.&#187; 39Men &#250;r teirri bygdini tr&#250;&#240;u mangir av S&#225;m&#225;riub&#250;gvum &#225; hann fyri or&#240; konunnar, t&#225; i&#240; hon vitna&#240;i: &#171;Hann hevur sagt m&#230;r alt ta&#240;, sum eg havi gj&#248;rt.&#187; 40T&#225; i&#240; n&#250; S&#225;m&#225;riub&#250;gvarnir komu til hansara, b&#243;&#240;u teir hann um at dv&#248;lja hj&#225; teimum, og hann dvaldi har tveir dagar. 41Og n&#243;gv fleiri tr&#250;&#240;u fyri or&#240; hansara. 42Og vi&#240; konuna s&#248;gdu teir: &#171;Vit tr&#250;gva n&#250; ikki longur fyri talu t&#237;na; t&#237; at sj&#225;lvir hava vit hoyrt, og vit vita, at hesin av sonnum er frelsari heimsins.&#187;</div><div class="s">Sonur kongsmansins</div><div class="m"> 43Men eftir hesar tveir dagarnar f&#243;r hann burtur ha&#240;ani til Galileu. 44T&#237; at Jesus vitna&#240;i sj&#225;lvur, at profetur ikki ver&#240;ur virdur &#237; s&#237;num egna fosturlandi. 45T&#225; i&#240; hann n&#250; kom til Galileu, t&#243;ku Galileumenn m&#243;ti honum, vi&#240; ta&#240; at teir h&#248;vdu s&#230;&#240; alt ta&#240;, sum hann hev&#240;i gj&#248;rt &#237; Jer&#250;salem um h&#225;t&#237;&#240;ina; t&#237; at teir v&#243;ru eisini komnir til h&#225;t&#237;&#240;ina. 46Hann kom t&#225; aftur til K&#225;na &#237; Galileu, har sum hann hev&#240;i gj&#248;rt vatni&#240; til v&#237;n. Og har var ein kongsma&#240;ur &#237; Kapernaum, sum sonurin l&#225; sj&#250;kur hj&#225;. 47T&#225; i&#240; hann hoyrdi, at Jesus var komin fr&#225; J&#250;deu til Galileu, f&#243;r hann til hansara og ba&#240; hann koma oman og gera son s&#237;n fr&#237;skan; t&#237; at hann l&#225; at doyggja. 48Jesus seg&#240;i t&#225; vi&#240; hann: &#171;S&#237;ggja tit ikki tekin og undurgerningar, vilja tit ikki tr&#250;gva.&#187; 49Kongsma&#240;urin sigur vi&#240; hann: &#171;Harri, kom oman, &#225;&#240;renn barn m&#237;tt doyr!&#187; 50Jesus sigur vi&#240; hann: &#171;Far t&#250;, sonur t&#237;n livir!&#187; Ma&#240;urin tr&#250;&#240;i t&#237; or&#240;i, sum Jesus seg&#240;i vi&#240; hann, og f&#243;r avsta&#240;. 51Men longu &#225; heimlei&#240;ini m&#248;ttu h&#250;skallar hansara honum og b&#243;ru honum tey bo&#240;ini, at barn hansara livdi. 52T&#225; spurdi hann teir um t&#237;man, n&#230;r ta&#240; var fari&#240; at l&#230;tta hj&#225; honum. Og teir s&#248;gdu vi&#240; hann: &#171;&#205; gj&#225;r um sjeynda t&#237;ma f&#243;r hitas&#243;ttin av honum.&#187; 53T&#225; skildi fa&#240;irin, at ta&#240; var &#237; t&#237; t&#237;ma, t&#225; i&#240; Jesus hev&#240;i sagt vi&#240; hann: &#171;Sonur t&#237;n livir.&#187; Og hann tr&#250;&#240;i sj&#225;lvur og alt h&#250;s hansara. 54Hetta var anna&#240; tekini&#240;, sum Jesus gj&#248;rdi, t&#225; i&#240; hann var komin fr&#225; J&#250;deu til Galileu.</div>
 </div>
 </div>
</div>

Tá ið Harrin fekk at vita, at Fariseararnir høvdu hoyrt, at Jesus fekk fleiri lærusveinar og doypti fleiri enn Jóhannes, – tó at Jesus ikki sjálvur doypti, men lærusveinar hansara – tá fór hann úr Júdeu og fór avstað aftur til Galileu. Men hann mátti leggja ferð sína gjøgnum Sámáriu. Hann kemur tá til eina bygd í Sámáriu, sum eitur Sikar, nær við tað lendið, sum Jákup gav Jósefi, syni sínum. Men har var Jákups brunnur. Tá ið Jesus nú var móður av ferðini, settist hann niður har við brunnin; tað var um sætta tíma. Ein kona úr Sámáriu kemur tá at draga upp vatn. Jesus sigur við hana: «Gev mær at drekka!» Tí at lærusveinar hansara vóru farnir avstað inn í bygdina at keypa mat. Sámáriukonan sigur tá við hann: «Hvussu kanst tú, sum ert Jødi, biðja meg, sum eri ein Sámáriukona, um drekka?» – Tí at Jødar hava eingi viðurskifti saman við Sámáriumenn –. Jesus svaraði og segði við hana: «Um tú kendi Guðs gávu, og hvør tann er, sum sigur við teg: Gev mær at drekka, tá mundi tú biðið hann, og hann hevði givið tær livandi vatn.» Konan sigur við hann: «Harri, tú hevur einki kerald at draga upp við, og brunnurin er djúpur, hvaðan hevur tú tá hitt livandi vatnið? Manst tú vera størri enn faðir okkara, Jákup, sum hevur givið okkum brunnin, og sjálvur drakk úr honum og synir hansara og fæ hansara?» Jesus svaraði og segði við hana: «Ein og hvør, sum drekkur av hesum vatni, skal tysta aftur; men tann, sum drekkur av tí vatninum, sum eg vil geva honum, skal um ævir ikki tysta; men vatnið, sum eg vil geva honum, skal verða í honum ein kelda av vatni, sum vellir fram til ævigt lív.» Konan sigur við hann: «Harri, gev mær hetta vatnið, til tess at eg ikki skal tysta og ikki koma higar at draga upp.» Hann sigur við hana: «Far avstað og rópa mann tín, og kom higar!» Konan svaraði og segði við hann: «Eg havi ongan mann.» Jesus sigur við hana: «Rætt segði tú: eg havi ongan mann; tí at tú hevur havt fimm menn, og tann, sum tú nú hevur, er ikki maður tín. Hetta hevur tú sagt satt.» Konan sigur við hann: «Harri, eg síggi, at tú ert ein profetur. Fedrar okkara tilbóðu á hesum fjallinum, og tit siga, at í Jerúsalem er staðurin, har sum tað eigur at verða tilbiðið.» Jesus sigur við hana: «Trúgv tú mær, kvinna, tann stund kemur, tá ið tit hvørki á hesum fjallinum ella í Jerúsalem skulu tilbiðja faðirin. Tit tilbiðja tað, sum tit ikki kenna; vit tilbiðja tað, sum vit kenna, tí at frelsan kemur frá Jødunum. Men tann stund kemur, ja, hon er longu nú komin, tá ið hinir sonnu tilbiðjarar skulu tilbiðja í anda og sannleika; tí at tað eru slíkir tilbiðjarar, faðirin søkir. Guð er andi, og teir, sum tilbiðja hann, eiga at tilbiðja í anda og sannleika.» Konan sigur við hann: «Eg veit, at Messias kemur (tað merkir: Kristus); tá ið hann kemur, skal hann kunngera okkum alt.» Jesus sigur við hana: «Tað eri eg, tann sum talar við teg.» Og í tí sama komu lærusveinar hansara, og teir undraðust á, at hann talaði við eina konu. Tó segði eingin: «Hvørjum spyrt tú eftir?» ella: «Hví talar tú við hana?» Tá læt konan vatnskerald sítt standa eftir og fór avstað inn í bygdina og sigur við fólkini: «Komið og síggið ein mann, sum hevur sagt mær alt tað, sum eg havi gjørt: man hann ikki vera Kristus?» Tey fóru út úr bygdini og komu til hansara. Tess ámillum bóðu lærusveinarnir hann og søgdu: «Rabbi, fá tær at eta.» Men hann segði við teir: «Eg havi mat at eta, sum tit ikki vita um.» Lærusveinarnir søgdu tá hvør við annan: «Man nakar hava borið honum at eta?» Jesus sigur við teir: «Matur mín er at gera vilja hansara, sum meg sendi, og at fullføra gerning hansara. Siga tit ikki: «Enn eru fýra mánaðir, so kemur akurskurðurin?» Sí, eg sigi tykkum, lyftið upp eygum tykkara og síggið akrarnar; teir eru longu hvítir til skurðar. Tann, sum sker, fær løn, og savnar ávøkst til ævigt lív, til tess at bæði tann, sum sáar, og tann, sum sker, skulu gleðast í felagi. Tí at í hesum føri er tað orðtakið satt: «Ein sáar, annar sker.» Eg havi sent tykkum út at skera tað, sum tit ikki hava arbeitt við; aðrir hava arbeitt, og tit eru komnir inn í arbeiði teirra.» Men úr teirri bygdini trúðu mangir av Sámáriubúgvum á hann fyri orð konunnar, tá ið hon vitnaði: «Hann hevur sagt mær alt tað, sum eg havi gjørt.» Tá ið nú Sámáriubúgvarnir komu til hansara, bóðu teir hann um at dvølja hjá teimum, og hann dvaldi har tveir dagar. Og nógv fleiri trúðu fyri orð hansara. Og við konuna søgdu teir: «Vit trúgva nú ikki longur fyri talu tína; tí at sjálvir hava vit hoyrt, og vit vita, at hesin av sonnum er frelsari heimsins.»

Men eftir hesar tveir dagarnar fór hann burtur haðani til Galileu. Tí at Jesus vitnaði sjálvur, at profetur ikki verður virdur í sínum egna fosturlandi. Tá ið hann nú kom til Galileu, tóku Galileumenn móti honum, við tað at teir høvdu sæð alt tað, sum hann hevði gjørt í Jerúsalem um hátíðina; tí at teir vóru eisini komnir til hátíðina. Hann kom tá aftur til Kána í Galileu, har sum hann hevði gjørt vatnið til vín. Og har var ein kongsmaður í Kapernaum, sum sonurin lá sjúkur hjá. Tá ið hann hoyrdi, at Jesus var komin frá Júdeu til Galileu, fór hann til hansara og bað hann koma oman og gera son sín frískan; tí at hann lá at doyggja. Jesus segði tá við hann: «Síggja tit ikki tekin og undurgerningar, vilja tit ikki trúgva.» Kongsmaðurin sigur við hann: «Harri, kom oman, áðrenn barn mítt doyr!» Jesus sigur við hann: «Far tú, sonur tín livir!» Maðurin trúði tí orði, sum Jesus segði við hann, og fór avstað. Men longu á heimleiðini møttu húskallar hansara honum og bóru honum tey boðini, at barn hansara livdi. Tá spurdi hann teir um tíman, nær tað var farið at lætta hjá honum. Og teir søgdu við hann: «Í gjár um sjeynda tíma fór hitasóttin av honum.» Tá skildi faðirin, at tað var í tí tíma, tá ið Jesus hevði sagt við hann: «Sonur tín livir.» Og hann trúði sjálvur og alt hús hansara. Hetta var annað tekinið, sum Jesus gjørdi, tá ið hann var komin frá Júdeu til Galileu.

Listen to Evangeliið eftir Jóhannes 4