தேவனை வணங்குதல்மாதிரி

வாழ்க்கை வழிபாடு

நான் ஒரு சிம்பொனி இசைக்குழுவில் ஒரு ஓபோயிஸ்ட்டில் இருந்தபோது, ​​நடத்துனர் ஒரு துண்டுடன் வரும்போது, ​​ஒவ்வொரு உறுப்பினரும் அதை வாரத்தில் பயிற்சி செய்ய விரும்புகிறார் என்பதை அறிந்தேன். அதனால் மதிப்பெண்ணை என்னுடன் வீட்டிற்கு எடுத்துச் செல்ல வேண்டியதாயிற்று. அடுத்த ஒத்திகையில் ஆர்கெஸ்ட்ரா எவ்வளவு சிறப்பாக நிகழ்த்தப்பட்டது என்பது ஒவ்வொரு நபரும் தனது சொந்த பகுதியை எவ்வாறு கையாண்டார் என்பதைப் பொறுத்தது.

வணக்கமும் அப்படித்தான். நாம் பாசாங்குக்காரர்களாக இருந்தால், நமது நம்பிக்கைத் தொழிலில் யதார்த்தம் இல்லாவிட்டால், நாம் பாடுவதற்கும் வழிபடுவதற்கும் தேவாலயத்திற்கு வரும்போது, ​​நாம் இசையை மீறுவோம், தேவனுக்குப் பிரியமான இசையை உருவாக்க மாட்டோம்.

வாரத்திற்கு ஒருமுறை தேவாலயத்தில் நடப்பதை விட, இருபத்தி நான்கு மணிநேரமும் தனித்தனியாக நாம் என்னவாக இருக்கிறோம் என்பது முக்கியமானது. நாம் வீட்டில் அல்லது வேலை செய்யும் இடத்தில் எப்படி இருக்கிறோம், தனிமையில் இருக்கும்போது, ​​நாம் என்ன செய்கிறோம் என்று யாருக்கும் தெரியாதபோது, ​​ஏற்றுக்கொள்ளக்கூடிய வழிபாட்டின் ரகசியம் இருக்கிறது. இது நமது மொத்த வாழ்க்கைமுறையில் உள்ளது.

வாரத்தில் ஆறு நாட்களும் நயவஞ்சகராக இருப்பதற்கு எதிராக நாம் பாதுகாக்கும் வழி, தேவனுடைய வார்த்தையை நம் வாழ்வில் பயன்படுத்துவதே ஆகும். இதைச் செய்ய, நம் வாழ்விலிருந்து எல்லா கசப்புகளையும் நாம் தடை செய்ய வேண்டும். நாம் அன்பாலும், முழுமையான மன்னிப்பாலும், ஒருவரையொருவர் ஏற்றுக் கொள்வதாலும் நிரப்பப்பட வேண்டும். நாம் தியாக வாழ்வு வாழ வேண்டும், ஒவ்வொரு தருணத்திலும் பரிசுத்தம், பணிவு மற்றும் ஜெபத்தில் தேவனை நேசிக்கவும் சேவை செய்யவும் மட்டுமே விரும்புகிறோம்.