வழிபாடு: சங்கீதத்தில் ஒரு ஆய்வுமாதிரி

அது என்ன சொல்கிறது?

சங்கீதம் 87 ஜெருசலேமை கடவுள் நேசிக்கும் நகரம் என்று போற்றுகிறது. சங்கீதம் 88-ஐ எழுதியவர் உயிருக்கு ஆபத்தான ஒரு துன்பத்திலிருந்து விடுதலைக்காக கடவுளிடம் மன்றாடினார்.

அதன் அர்த்தம் என்ன?

இந்த சங்கீதங்கள் ஒன்றுக்கொன்று முற்றிலும் மாறுபட்டு நிற்கின்றன. முதலாவது மகிழ்ச்சியுடன் ஜெருசலேமை உலகின் மையமாகவும், அங்கு பிறந்த மக்களின் பெருமையாகவும் கொண்டாடுகிறது, சிலர் சங்கீதம் 88 ஐ அனைத்து சங்கீதங்களிலும் சோகமானது என்று அழைத்தனர். ஒவ்வொரு அத்தியாயத்தின் கடைசி வசனமும் வேறுபாட்டை சிறப்பாக விளக்குகிறது. சங்கீதம் 87, சங்கீதக்காரனின் மகிழ்ச்சியின் ஆதாரமாக கடவுளுடன் முடிவடைகிறது, மேலும் சங்கீதம் 88 எழுத்தாளரின் ஒரே நண்பராக இருளுடன் முடிகிறது. அவர் தனது வாழ்நாளின் பெரும்பகுதிக்கு உயிருக்கு ஆபத்தான நோயால் பாதிக்கப்பட்டிருக்கலாம், ஒருவேளை தொழுநோய். ஆயினும்கூட, ஜெருசலேமை நிறுவிய உன்னதமானவர் மீதான நம்பிக்கையே அவருடைய ஜெபத்தின் அடிப்படை அடித்தளமாகும்.

நான் எப்படி பதிலளிக்க வேண்டும்?

கிறிஸ்துவைப் பின்பற்றுபவர்கள் கற்பனை செய்ய முடியாத மனவேதனையிலிருந்து விடுபடவில்லை. உயிருக்கு ஆபத்தான நோய், ஒரு குழந்தையின் மரணம் மற்றும் நீண்டகால வேலையின்மை ஆகியவை விசுவாசிகளுக்கும் நம்பிக்கையற்றவர்களுக்கும் ஒரே மாதிரியாக நடக்கும். ஆனால் இன்றைய சங்கீதங்களில் உள்ள வேறுபாட்டைப் போலவே, ஒரு கிறிஸ்தவர் துன்பத்தை எவ்வாறு கையாளுகிறார் என்பதில் குறிப்பிடத்தக்க வேறுபாடு இருக்க வேண்டும். கர்த்தருக்கு முன்பாக உங்களை மண்டியிட வைக்கும் விசுவாசத்தின் அடித்தளம் உங்களிடம் உள்ளதா? இப்போதைக்கு நிறுத்தி, எந்தச் சூழ்நிலையும் உங்களை மூழ்கடித்தாலும் அதைப் பற்றி கடவுளிடம் நேர்மையாகப் பேசுங்கள். நீங்கள் பார்ப்பது இருளாக இருந்தாலும், கர்த்தர் உங்கள் நம்பிக்கையாகவும் மகிழ்ச்சியின் ஆதாரமாகவும் இருக்க முடியும்.