காணாமல் போன சமாதானம்மாதிரி

குழப்பத்தில் அமைதி

நீங்கள் ஏதாவது வேதனையின் நடுவில் இருக்கும்போது கூட அமைதியாக இருக்க முடியுமா? குறுகிய பதில் ஆம், ஆனால் இது செயல்முறையில் வலியை குறைக்காது. உண்மையில், நீங்கள் ஒரே நேரத்தில் அமைதியையும் வலியையும் அனுபவிக்க முடியும்.

இயேசுவின் சீடர்களும் ஆரம்பகால சீடர்களும் இதை நேரடியாக அறிந்திருந்தனர். அவர்கள் புயல்களுக்கு அந்நியர்கள் அல்ல. அவர்கள் எப்போதும் உண்மையாக இருந்தபோதும், அவர்கள் ஒருபோதும் விரக்தி, குழப்பம், சந்தேகம் அல்லது பதட்டத்தை அனுபவித்ததில்லை என்று அர்த்தமல்ல. பவுல் தனது அனுபவங்களைப் பற்றி எழுதியதைப் பாருங்கள்:

சகோதர சகோதரிகளே, ஆசிய மாகாணத்தில் நாங்கள் அனுபவித்த இன்னல்களைப் பற்றி நீங்கள் அறியாமல் இருப்பதை நாங்கள் விரும்பவில்லை. நாங்கள் பெரும் அழுத்தத்தில் இருந்தோம், நமது தாங்கும் திறனுக்கு அப்பாற்பட்டது, அதனால் வாழ்க்கையே விரக்தியடைந்தோம். உண்மையில், நாங்கள் மரண தண்டனை பெற்றதாக உணர்ந்தோம். ஆனால் இது நடந்தது நாம் நம்மையே சார்ந்திருக்காமல், இறந்தவர்களை உயிர்த்தெழுப்புகிற தேவனை சார்ந்திருப்பதற்காக.. 2 கொரிந்தியர் 1:8-9

பவுல் அவர்களின் அனுபவங்களை மறைத்து ரசனையோடு பூசி மொழுக விரும்பவில்லை. வலியில்லாமல் நோக்கத்தைக் கண்டுபிடித்ததாக மக்கள் நினைப்பதை அவர் விரும்பவில்லை. கதையில் தேவன் என்ன செய்கிறார் என்பதை அவர்கள் தவற விட்டுவிட கூடாது என்பதற்காக அவர் தனது துன்பத்தில் அதிக கவனம் செலுத்த விரும்பவில்லை.

வலி இல்லாமல் நோக்கத்தையும் அமைதியையும் விரும்புகிறோம். ஏதாவது சரியாக நடக்கவில்லை என்றால், அது மதிப்புக்குரியது அல்ல என்று நாம் நினைக்கிறோம். ஆனால் இயேசு நமக்கு இந்த பூமியில் எளிதான வாழ்க்கையை வாக்களிக்கவில்லை. உண்மையில், இவ்வுலகில் நமக்குப் பிரச்சனைகள் இருக்கும் என்பதை அவர் அறிந்திருந்தார். ஆனால் அவர் ஏற்கனவே எல்லாவற்றையும் வென்றார் என்ற நம்பிக்கையையும் அமைதியையும் நமக்கு விட்டுவிட்டார்.

அவர் அனைத்தையும் வென்றிருந்தாலும், அவர் இன்னும் அதன் மூலம் நம்மை ஆறுதல்படுத்துகிறார். 2 கொரிந்தியர்களில் அதே பகுதியில், தங்கள் சூழ்நிலைகளின் குழப்பத்தின் மூலம் தேவனின் இயற்கைக்கு அப்பாற்பட்ட ஆறுதலை அவர்கள் எவ்வாறு அனுபவித்தார்கள் என்பதைப் பற்றி பவுல் எழுதுகிறார். அதே ஆறுதலை மற்றவர்களுக்கு வழங்குவதற்கான வாய்ப்பாக அவர் அதை முன்வைக்கிறார்.

இந்த வாழ்க்கையில் புயல்களை சந்திப்போம். ஆனால் அந்தப் புயல்கள் பெரும்பாலும் நம் நம்பிக்கையின் நிலையை வெளிப்படுத்துகின்றன. நம் துன்பத்தின் முக்கியத்துவத்தைப் பார்த்து நாம் பதிலளிக்கிறோமா? அல்லது தவறான கேள்விகளில் கவனம் செலுத்துகிறோமா?

மாற்கு 4ல், சீடர்கள் எதிர்கொண்ட பெரும் புயலைப் பற்றி வாசிக்கிறோம். காற்றும் அலைகளும் அடித்துக் கொண்டிருந்தன, அவர்கள் மூழ்கிவிடுவோம் என்று அவர்கள் கவலைப்பட்டனர். இதற்கிடையில் இயேசு படகில் தூங்கிக் கொண்டிருந்தார். எனவே, நம்மில் பெரும்பாலோர் செய்வதை சீடர்களும் செய்தார்கள். அவர்கள் ஆவேசத்துடன் இயேசுவை எழுப்பி கேட்டார்கள்:

… “கப்பலின் பின்னணியத்தில் அவர் தலையணை வைத்து நித்திரையாயிருந்தார். அவர்கள் அவரை எழுப்பி: போதகரே, நாங்கள் மடிந்து போகிறது உமக்குக் கவலையில்லையா என்றார்கள்.” மாற்கு 4:38

நம் சொந்த வாழ்க்கையில் புயல்களின் போது நாம் கேட்க மிகவும் ஆசைப்படும் கேள்வி இதுவல்லவா?தேவனே, உமக்கு அக்கறை இல்லையா?

புயலை தீர்த்து வைப்பதன் மூலம் இயேசு பதிலளிக்கிறார், ஆனால் அவர்களின் ஆறுதலையும் சவால் செய்தார். அவர்களுடைய பிரச்சினையைத் தீர்ப்பது மட்டுமன்றி, அவர்களுடைய விசுவாசத்தின் நிலை குறித்தும் கேட்பதற்கு அவர் போதுமான அக்கறை காட்டினார்.

இயேசு யார் என்பதை நாம் அறிந்தால், அவர் நம் புயல்களைப் பற்றி கவலைப்படுகிறார், மேலும் அவர் நம்முடன் இருக்கிறார் என்பதில் உறுதியாக இருக்கலாம். எனவே, வலியின் போது நாம் நிம்மதியாக இருக்க முடியுமா? ஆம். ஆனால் அதற்கு விசுவாசம் தேவை-நமது வலிக்கு நோக்கம் இருக்கிறது மற்றும் நம் கடவுள் செயல்பாட்டின் மூலம் மயக்கமடையவில்லை என்று நம்புதல் தேவை.