சிலுவையும் கிரீடமும்மாதிரி

பரிசுத்தப்படுத்துதல் மற்றும் தேவனிடம் சேருதல்

இரட்சிப்பின் தருணத்தில், இயேசு தம்முடைய சொந்த இரத்தத்தினாலே ஜனத்தைப் பரிசுத்தஞ்செய்யும்படியாக நகர வாசலுக்குப் புறம்பே பாடுபட்டார். (எபி. 13:12). இதன் அர்த்தம், அந்தக் காலத்திலிருந்து தேவனுக்காக வாழ பிரித்தெடுக்கப்பட்டிர்கள். பரிசுத்தமாக்குதலை விவரிக்க எனக்கு சிறந்த வழி, ஒரு நிகழ்வின் முடிவில் வரும் ஒரு காலத்துடன் ஒப்பிடுவது. நீங்கள் காப்பாற்றப்பட்டீர்கள், மீட்கப்பட்டீர்கள், நியாயப்படுத்தப்பட்டீர்கள், சமரசம் செய்யப்பட்டீர்கள், பரிசுத்தப்படுத்தப்பட்டீர்கள். ஆனால் இந்த காலம் முடிவதில்லை. இது உங்கள் வாழ்நாள் முழுவதும் தொடரும் ஒரு வரியாக மாறும்.

பரிசுத்தமாக்குதல் என்பது தேவன் தொடர்ந்து தன் பிள்ளைகளை இயேசு கிறிஸ்துவின் உருவமாக மாற்றும் செயல்முறையாகும். முழு கிறிஸ்தவ வாழ்க்கையும் அந்த வரிசையில் உள்ளது; நாம் தெய்வபக்தி, கீழ்ப்படிதல் மற்றும் புரிதல் ஆகியவற்றில் வளரும்போது அது நீண்டு கொண்டே இருக்கும். இரட்சிப்பு என்பது இறுதிப் புள்ளி அல்ல, ஆனால் விசுவாசிகளுக்கான தேவனின் நோக்கங்களின் தொடக்கமாகும். அவருடைய குறிக்கோள், நம் வாழ்வின் ஒவ்வொரு பகுதியையும் புதுப்பிப்பதே, இதனால் நாம் இழந்த உலகத்திற்கு அவருடைய மதிப்புமிக்க ஊழியர்களாகவும் கிறிஸ்துவின் தூதர்களாகவும் மாற முடியும்.

இந்த செயல்முறை வாழ்நாள் முழுவதும் தொடரும், ஏனென்றால் பரிசுத்த ஆவியானவர் ஒவ்வொரு விசுவாசியிலும் வாழ்கிறார், ஒவ்வொருவருக்கும் முன்னேற வழிகாட்டும் மற்றும் அதிகாரம் அளிக்கிறார். அவர் ஒருபோதும் நம்மை விட்டு விலக மாட்டார் கிறிஸ்துவின் தன்மை மற்றும் தேவனுக்கான பயனுள்ள சேவையை நோக்கிய நமது முன்னேற்றத்தில் எப்போதும் மற்றொரு படி இருக்கிறது.

இயேசுவின் இரத்தத்தால் பரிசுத்த ஸ்தலத்திற்குள் நம்பிக்கையுடன் நுழைய முடிகிறது (எபி. 10: 19-22). பழைய ஏற்பாட்டில், பரிசுத்தவான்களின் பரிசுத்தமானது, கூடாரத்தின் அல்லது ஆலயத்தின் உள் அறையாக இருந்தது, அங்கு தேவன் உடன்படிக்கைப் பெட்டியின் மேலே வாழ்ந்தார். பிரதான ஆசாரியர் மட்டுமே இந்த பரிசுத்த ஸ்தலத்திற்குள் நுழைய முடிந்தது, மேலும் தனக்கும் தேசத்துக்கும் பிராயச்சித்தம் செய்ய வருடத்திற்கு ஒரு முறை மட்டுமே அவர் அவ்வாறு செய்ய முடியும். பரிசுத்தமான சடங்குகளுடன் தன்னை கவனமாக தயார்படுத்திய பிறகு, அவர் கிருபாசனத்தில் தெளிக்க விலங்கு இரத்தத்துடன் நுழைவார்.

இன்று, கிறிஸ்தவர்கள் தேவனை அணுகக்கூடிய ஒரே காரணம், ஆவிக்குரிய ரீதியில் பேசினால், அவர்கள் இயேசுவின் இரத்தத்தில் மூடியிருக்கிறார்கள். உலக பாவங்களுக்காக இயேசு தம் உயிரை பலியாக அளித்தபோது, ​​தேவனை மக்களிடமிருந்து பிரித்த ஆலயத்தின் முக்காடு மேலிருந்து கீழாக இரண்டாக கிழிந்தது. இந்த இயற்கைக்கு அப்பாற்பட்ட நிகழ்வு, கிறிஸ்துவின் தியாகத்தை பிதா ஏற்றுக்கொண்டதைக் குறிக்கிறது, இது அவருடைய பிரசன்னத்திற்கு வழிவகுத்தது.

பழைய ஏற்பாட்டின் தியாக அமைப்பில் நாங்கள் ஒருபோதும் பங்கேற்கவில்லை என்பதால், தேவனுக்கான அணுகலை நாங்கள் சாதாரணமாக எடுத்துக்கொள்கிறோம். நாம் தேவனை அணுக விரும்பும் போது ஆட்டுக்குட்டியை பலியிட வேண்டிய அவசியமில்லை. ஒவ்வொரு முறையும் நாம் ஜெபத்தில் தந்தையின் சிம்மாசன அறைக்குள் நுழையும்போது, ​​இயேசு நம்மைப் பார்த்து, “இதோ நம்முடையது… இரத்தம் பயன்படுத்தப்பட்டது” என்று சொல்வது போலாகும்.