Łukasza 14
14
O uzdrawianiu w dniu szabatu
1I stało się, gdy w szabat wszedł do domu jednego z przywódców faryzeuszów, aby spożyć posiłek,#Łk 7:36; 11:37 a oni uważnie Go śledzili,#Mk 3:2; Łk 6:7; 20:20 2że oto był [tam] przed Nim pewien człowiek cierpiący na puchlinę wodną. 3Wtedy Jezus odezwał się i powiedział do znawców Prawa#Mt 22:35; Łk 7:30 i pozostałych faryzeuszów: Czy wolno w szabat uzdrawiać, czy nie?#Mt 12:2, 10; Mk 3:4; Łk 6:9 4Lecz oni milczeli. Wówczas przygarnął go, uleczył i odesłał. 5A do nich powiedział: Kto z was, jeśli mu syn#14:5 syn, υἱὸς, 𝔓45 75 (III); osioł, ὄνος, א (IV); osioł syn, ονος υιος, Θ (IX); owca, προβατον D (V). lub bydlę wpadnie do studni, nie wyciąga go natychmiast, [nawet] w dzień szabatu?#Mt 12:11; Łk 13:15 6I nie byli w stanie temu zaprzeczyć.#Mt 22:46
Przypowieść o skromności
7Gdy spostrzegł, jak wybierali pierwsze miejsca,#Mt 23:6; Łk 11:43 opowiedział zaproszonym taką przypowieść: 8Jeśli jesteś przez kogoś zaproszony na wesele, nie zajmuj pierwszego miejsca, by nie okazało się, że wśród zaproszonych przez niego jest ktoś ważniejszy od ciebie.#Prz 25:6-7 9Ten, który zaprosił ciebie i jego, mógłby podejść i powiedzieć do ciebie: Ustąp temu miejsca. I wtedy ze wstydem będziesz zajmował miejsce na końcu. 10Lecz gdy jesteś zaproszony, idź i zajmij ostatnie miejsce, aby kiedy przyjdzie ten, który cię zaprosił, mógł powiedzieć do ciebie: Przyjacielu, przesuń się wyżej! Wtedy spotka cię zaszczyt wobec wszystkich zasiadających wraz z tobą. 11Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony,#Ps 18:28; Prz 29:23; Mt 23:12; Łk 18:14 a kto się poniża, będzie wywyższony.#Jb 22:29; 1P 5:5-6
Życie dla późniejszej zapłaty
12Zwrócił się też do tego, który Go zaprosił: Gdy urządzasz śniadanie lub wieczerzę, nie wołaj swoich przyjaciół ani swoich braci, ani swoich krewnych, ani bogatych sąsiadów, żeby cię czasem i oni w zamian nie zaprosili, i stałoby się to twoją odpłatą.#Łk 6:34 13Lecz gdy urządzasz przyjęcie, zwołuj ubogich, ułomnych, kulawych, niewidomych;#Pwt 14:28-29; 16:11-14; 26:11-13; Łk 14:21 14i będziesz szczęśliwy, bo nie mają dla ciebie nic w zamian – odpłacone ci będzie#Rt 2:12; 2Sm 22:25; Prz 11:31; 13:21; Iz 35:4; Hbr 10:35 podczas zmartwychwstania sprawiedliwych.#Dz 24:15; 1Kor 15:23; 1Ts 4:16
Przypowieść o wielkim przyjęciu
15Gdy usłyszał to jeden ze spoczywających [przy stole], powiedział do Niego: Szczęśliwy każdy, kto będzie jadł chleb w Królestwie Bożym.#Iz 25:6; Mt 26:29; Łk 13:29; 22:16, 30; Obj 19:9#14:15 Królestwo Boże to sfera, w której rządzi Jezus i do której należą ci, którzy Mu ufają.
16A On mu powiedział: Pewien człowiek urządzał wielką wieczerzę i zaprosił wielu.#Mt 22:2 17W godzinie wieczerzy posłał swojego sługę, aby powiedział zaproszonym: Przychodźcie, bo już jest gotowe. 18Wówczas wszyscy jak jeden#14:18 Jak jeden lub: po jednym, zgodnie. zaczęli się wymawiać. Pierwszy powiedział: Kupiłem pole i mam obowiązek#14:18 obowiązek, ἀνάγκη: obowiązek oględzin warunkował akt sprzedaży; Łk 14:18L. wyjść je zobaczyć; proszę cię, miej mnie za wytłumaczonego. 19Drugi powiedział: Kupiłem pięć jarzm bydląt#14:19 Musiał to być bardzo bogaty rolnik; zwykle posiadano jeden lub dwa zaprzęgi (Łk 14:19L). i idę je wypróbować; proszę cię, miej mnie za wytłumaczonego. 20Inny powiedział: Pojąłem żonę i dlatego nie mogę przyjść.#Pwt 24:5; 1Kor 7:33#14:20 Ten był odważniejszy w odmowie, może dlatego, że Pwt 24:5 usprawiedliwia brak zaangażowania ze strony nowożeńców. 21Sługa przybył i doniósł o tym swojemu panu. Wtedy pan domu, rozgniewany, powiedział do swego sługi: Wyjdź prędko na place i uliczki miasta i sprowadź tu ubogich, ułomnych, niewidomych i kulejących.#Łk 14:13 22I sługa powiedział: Panie, stało się, jak rozkazałeś, a jeszcze jest miejsce. 23A pan powiedział do sługi: Wyjdź na drogi i między ogrodzenia i przymuś, by weszli, aby mój dom był zapełniony. 24Mówię wam bowiem, że żaden z tych zaproszonych ludzi nie skosztuje mojej wieczerzy.#Mt 21:43; Dz 13:46#14:24 Nota mg w 892mg (IX) Γ (X) dod: Wielu jest bowiem wezwanych, ale mało wybranych; Πολλοὶ γάρ εἰσιν κλητοί, ὀλίγοι δὲ ἐκλεκτοί, ws: zob. Mt 22:2; Łk 14:24L.
Warunki naśladowania Jezusa
(Mt 10:37-38)
25Gdy zaś szły za Nim liczne tłumy, obrócił się i powiedział do nich: 26Jeśli ktoś przychodzi do Mnie, a nie ma w nienawiści swojego ojca i matki, i żony, i dzieci, i braci, i sióstr, a także swojej duszy,#Pwt 33:9; Łk 9:23; 18:29; J 12:25; Dz 20:24; Flp 2:30; Obj 12:11#14:26 swojej duszy, τὴν ψυχὴν ἑαυτοῦ, lub: swego życia. nie jest w stanie być moim uczniem. 27Kto nie dźwiga swojego krzyża,#Mt 16:24; Mk 8:34; Łk 9:23 a idzie za Mną, nie jest w stanie być moim uczniem.
28Kto bowiem z was, chcąc zbudować wieżę, najpierw nie usiądzie i nie obliczy kosztów, czy ma na wykończenie? 29Aby czasem, gdyby położył jej fundament, a nie mógł dokończyć, wszyscy, którzy to widzą, nie zaczęli go wyśmiewać, 30mówiąc: Ten człowiek zaczął budować, lecz nie mógł dokończyć. 31Albo który król, gdy wyrusza, by zetrzeć się w walce z innym królem, nie usiądzie najpierw i nie naradzi się, czy jest w stanie w dziesięć tysięcy zmierzyć się z tym, który wyrusza przeciwko niemu z dwudziestoma tysiącami? 32Jeśli zaś nie, to gdy tamten jest jeszcze daleko, wysyła poselstwo i zapytuje o [warunki] pokoju. 33Tak więc każdy z was, kto nie pozostawia#14:33 nie pozostawia, οὐκ ἀποτάσσεται; ἀποτάσσω ozn. pierwotnie skoszarowanie w obozie wojskowym; następnie, w stronie zwrotnej, ozn. oddzielenie się, rozstanie się, pożegnanie się, rezygnację z czegoś. Być może dobrym przekładem tego wyrażenia byłoby: Kto nie mówi żegnaj wszystkiemu, co do niego należy. Nie chodzi też o jednorazowy akt, ale o stały koszt, o życiową postawę cechującą żołnierza. wszystkiego, co do niego należy,#Łk 18:28; Flp 3:7-8 nie może być moim uczniem.
34Dobra zatem jest sól; jeśli zaś i sól zwietrzeje, czym jest przyprawiana?#Mt 5:13#14:34 Jak sól może stracić smak? Jako związek chemiczny nie traci ona smaku. Proponowane są co najmniej trzy wyjaśnienia: (1) Chodzi o sól ziołową, która z czasem wietrzeje. (2) Chodzi o zastosowanie soli w piekarnictwie, gdzie jej bloczkami wykładano spód pieców chlebowych, a z czasem ją wymieniano. (3) Jezus mówi – jak w przekładzie – że sól jest dobra, o ile jest nią rzeczywiście. Coś, co wietrzeje, nie jest solą i wyrzuca się to, bo nie sposób przywrócić temu smak. Słowa Jezusa przypominają w tym przypadku Jego wypowiedź o przechodzeniu wielbłąda przez ucho igły, Łk 14:34L. 35Nie nadaje się ani do ziemi, ani do nawozu; wyrzucają ją na zewnątrz.#Mt 8:12; Mk 9:50; Łk 13:28; J 15:6; 1Kor 9:27 Kto ma uszy, aby słuchać, niech słucha.#Mt 11:15; 13:9, 43; 22:13; Mk 4:9, 23; Łk 8:8; Obj 2:7, 11, 17, 29; 3:6, 13, 22
தற்சமயம் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டது:
Łukasza 14: SNPD4
சிறப்புக்கூறு
பகிர்
நகல்
உங்கள் எல்லா சாதனங்களிலும் உங்கள் சிறப்பம்சங்கள் சேமிக்கப்பட வேண்டுமா? பதிவு செய்யவும் அல்லது உள்நுழையவும்
Polish Bible © Ewangeliczny Instytut Biblijny, 2018
Wydanie cyfrowe przy współpracy z Platformą SzukajacBoga.pl. Dodatkowe informacje o SNP oraz wykaz skrótów użytych w przypisach znajdziesz klikając poniżej
