मत्ती 22

22
भोजाहा खानक दृष्टान्त
(लूक. १४:१५-२४)
1येशू फेनदोस्रे ओइन्हे दृष्टान्तमे कलाँ, 2“स्वर्गक राजहे एकथो असिन रज्वासे तुलना करे सेकजाइत, जे नेउता भेटाइल मनैनहे अपन छावक भोजमे भोजाहा खाना खाई बलाइल। 3और भोजमे नेउँता देहल मनैनहे बलाइक लग रज्वा अपन नोकरहुँक्रिहिनहे पठाइल। पर ओइने अइना मन नै करलाँ। 4फेनदोस्रे ऊ दोसुर नोकरहुँक्रिहिनहे असिक कहिके पठाइल, ‘नेउँता भेटाइल मनैनहे कहहो, हेरो, मै खाना पकासेकल बतुँ। और बरेबरे भोजाहा जिता मारल बा, और सक्कु चिज तयार बा। भोजाहा खाना खाई आऊ।’ 5पर ओइने वास्ता नै करके केऊ खेट्वा ओहोँर, केऊ व्यापार करे चलगिलाँ। 6आकुर बाँकी मनै भर ओकर नोकरहुँक्रिहिनहे पकरके ओइन्से दुर्व्यवहार करलाँ और ओइन्हे मुवादेलाँ। 7तब् रज्वा यी सुनके झोँक्कागिल, और अपन फौजीनहे पठाइल। और ओइने उ हत्यारनहे नाश करदेलाँ। और ओइन्के शहरहे जरादेलाँ। 8तब् रज्वा अपन नोकरहुँक्रिहिनहे कहल, ‘भोजाहा खाना तयार बा, पर नेउँता देगिलक मनै अइना योग्यक नै हुइलाँ। 9तबेकमारे तुहुरे हर ठाउँमे जाऊ, और जतरा जहनहे भेटैबो, ओइन्हे भोज खाई बलाऊ।’ 10तब् उ नोकरनके हर ठाउँमे जाके भेँटा हुइलक सक्कु जहनहे, दुष्ट और मजा सक्कु जहनहे जमा करदेलाँ, और भोजाहा घर पहुननसे भरगिलस। 11पर जब रज्वा पहुननहे हेरे भित्तर आइल। तब् ऊ एकथो मनैयाहे देखल, जे भोजमे घल्ना लुग्गा नै घालल रहे। 12ऊ उहिहे पुँछल, ‘ए संघारी, तुँ भोजमे घल्ना लुग्गा बिना घल्ले कसिके यहाँ भित्तर आगिलो?’ ऊ बिना जवाफके रहिगिल। 13तब् रज्वा नोकरहुँक्रिहिनहे कहल, ‘ओकर हाँथ-गोरा बहानके उहिहे अंधारमे फेँकादेऊ, जहाँ मनै रुइहीँ और कष्टमे दाँत किचकिचैहीँ!’ 14काकरेकी यी दृष्टान्तके निष्कर्ष यहे हो कि बलागिलक बहुत्ते बताँ। पर चुनगिलक थोरचे किल बताँ।”
कर तिरना शिक्षा
(मर्कू. १२:१३-१७; लूक. २०:२०-२६)
15तब् फरिसीनके जाके हुँकारे बातमे हुँकिनेहे कसिके फँसाई कहिके विचार करलाँ। 16ओइने अपन चेलनहे हेरोदी दलके मनैनके संग हुँकार थेन पठैलाँ। ओइने कलाँ, “हे गुरुजी, हम्रे जन्थी, अप्नि सच्चा हुइती और परमेश्वरके डगर सच्चाइसे सिखैथी और अप्नि किहुसे फेन नै डरैथी, काकरेकी अप्नि मनैनके मुह हेरके काम नै कर्थी। 17तबेकमारे हम्रिहिन्हे बताई, महाराजाहे कर तिरना उचित बा, कि नै हो?” 18पर येशू ओइन्के दुष्टता पता पाके कलाँ, “हे कपटीन, तुहुरे महिन्हे काकरे जँच्थो? 19कर तिरना सिक्का महिन्हे देखाऊ।” तब् ओइने हुँकार थेन एकथो सिक्का नन्लाँ। 20ऊ ओइन्हे कलाँ, “यम्ने केकर फोँतु और नाउँ बा?” 21ओइने हुँकिन्हे जवाफ देलाँ, “महाराजक।” तब् ऊ ओइन्हे कलाँ, “जोन महाराजक हो, उ महाराजाहे देऊ, और जोन परमेश्वरके हो, उ परमेश्वरहे देऊ।” 22यी सुनके ओइने चक्वागिलाँ और हुँकिन्हे छोरके चलगिलाँ।
मुअल मनैनके फेनदोस्रे जिउठ्ना और भोज
(मर्कू. १२:१८-२७; लूक. २०:२७-४०)
23मुअल मनैनमेसे केऊ फेन फेनदोस्रे नै जिउठ्थाँ कहुइया सदुकीनके वहे दिन हुँकार थेन अइलाँ। और ओइने हुँकिन्हे यी प्रश्न पुँछ्लाँ, 24“गुरुजी, मोशा कहल बा, कौनो मनैया बिना लरकक मुगिल कलेसे ओकर भैया दादूक जन्नीहे भोज करके दादूक लरका बनाए। 25एकथो परिवारमे सात भाई रहिँत। बरका भोज करल और बिना लरका हुइले ऊ मुगिलस, और लरका नै हुइलक ओहोँरसे ओकर भैयक लग जन्नीहे छोरके चलगिल। 26मन्ह्ला भैया अपन मुअल दादूक विधवासे भोज करल, पर ऊ फेन लरका बिना हुइले मुगिल। यहे बात सन्ह्ला भैयक संग और सातु भैयनके संग हुइलिन। 27उ जन्नी ओइन्मेसे कौनो भैयक लग लरका नै पाइल। सक्कुहुनसे पाछे उ जन्नी फेन मुगिलस। 28तबेकमारे अप्नि हम्रिहिन्हे यी बताई, आब यी जन्नीक भोज सातथो थारुनसे हुइल रहिस। ते, जब मुअल मनै फेनदोस्रे जित्ती होजिहीँ, तब् ऊ केकर जन्नी रही? काकरेकी ऊ सक्कु जहनके जन्नी होसेकल रहे।” 29येशू ओइन्हे जवाफ देलाँ, “तुहुरे दुईथो कारणसे गलत बतो, तुहुरे पवित्र शास्त्रहे नै बुझ्थो, जोन मुके सेकके जित्ती हुइनक बात बताइत। तुहुरे यी फेन विश्वास नै करथो कि परमेश्वरके थेन मुअल मनैनहे जित्ती करैना शक्ति बतिन। 30काकरेकी मुअल मनै फेनदोस्रे जिउठ्लेसे भोज नै करथाँ, ना ते भोज करदेथाँ। पर ओइने स्वर्गक स्वर्गदूतनके हस होजिथाँ। 31पर मुअल मनैनके फेनदोस्रे जित्ती हुइना बारेम परमेश्वर तुहुरिन्हे का कले बताँ, उ तुहुरे नै पह्रल हुइतो? 32‘मै अब्राहामके परमेश्वर, इसहाकके परमेश्वर और याकूबके परमेश्वर हुइतुँ।’ परमेश्वर मुअल मनैनके परमेश्वर नै हुइँत। पर जित्ती मनैनके परमेश्वर हुइँत।” 33यी सुनके भीड़ हुँकार शिक्षामे अचम्म परगिल।
सक्कुहुनसे भारी आज्ञा
(मर्कू. १२:२८-३४; लूक. १०:२५-२८)
34ऊ सदुकी मनैनहे चुप करदेलाँ कना सुनके फरिसीनके हुँकार थेन कुरह्यागिलाँ। 35ओइन्मेसे एकथो यहूदी कानुनके गुरु हुँकार परीक्षा करना हिसाबसे हुँकिन्हे पुँछल, 36“गुरुजी, मोशक नियम कानुनमे सक्कुहुनसे खास आज्ञा कोन हो?” 37ऊ ओइन्हे कलाँ, “तैँ परमप्रभु अपन परमेश्वरहे अपन सारा मनलेके और अपन पूरा ज्यानसे और अपन सारा बुद्धिसे प्रेम करिस। 38भारी और सुरुक आज्ञा यहे हो। 39दोसुर फेन अस्तेहेँ बा, तैँ अपन परोसीहे अपने हस प्रेम करिस। 40सारा मोशक नियम कानुन और परमेश्वरके अगमवक्तनके शिक्षाके आधार यी दुईथो आज्ञा हुइताँ।”
ख्रीष्ट केकर छावा
(मर्कू. १२:३५-३७; लूक. २०:४१-४४)
41जब फरिसीनके कुरह्याइल रहिँत, तब् येशू ओइन्हे एकथो प्रश्न पुँछ्लाँ, 42“ख्रीष्टके बारेमे तुहुरे का सोँच्थो? ऊ केकर सन्तान हो?” ओइने हुँकिन्हे कलाँ, “दाऊद रज्वक सन्तान।” 43ऊ ओइन्हे कलाँ, “ओसिक हो कलेसे दाऊद आत्मामे प्रेरणा पाके उहिहे प्रभु कहिके काकरे कहत ते? 44‘परमप्रभु मोरिक प्रभुहे कलाँ, तुँ मोरिक दाहिन हाँथ ओहोँर बैठो, जबसम मै तोहाँर दुश्मनहुँक्रिहिनहे तोहाँर गोरक पौलीक तरे नै धारदेहम।’ 45यदि दाऊद रज्वा फेन ख्रीष्टहे प्रभु कहिके सम्बोधन करल कलेसे ख्रीष्ट दाऊद रज्वक सन्तान कसिके हुई सेकी?” 46तब् केऊ फेन हुँकार जवाफमे एक बात कहे नै सेकल। उ दिनसे केक्रो फेन येशूहे प्रश्न पुँछ्ना हिम्मत नै हुइलिन।

தற்சமயம் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டது:

मत्ती 22: DVGNT

சிறப்புக்கூறு

பகிர்

நகல்

None

உங்கள் எல்லா சாதனங்களிலும் உங்கள் சிறப்பம்சங்கள் சேமிக்கப்பட வேண்டுமா? பதிவு செய்யவும் அல்லது உள்நுழையவும்