Oswald Chambers: Gëzimi - Fuqia Në ZotinShembull

Çdo shpirt që nuk ka vend të vetmuar vetëm me Perëndinë, është në rrezik suprem shpirtërisht. A kemi lejuar që vendet e vetmuara të prishen ose ndërtohen me altarë që duken bukur, dhe njerëzit që kalojnë duke thënë: "Sa fetar duhet të jetë ai person." Një altar i tillë është një fyerje për punën e thellë të Zotit në shpirtrat tanë. Zoti bëftë të mund të mësojmë gjithnjë e më shumë nga gëzimi i thellë i të qenit vetëm me Perëndinë në errësirën e natës dhe në agimin e hershëm.

Në librin e Zbulesës, Jezus Krishti i referohet Vetë si "i pari dhe i fundit". Në mes është bërë zgjedhjet njerëzore; fillimi dhe fundi mbesin te Zoti. Dekretet e Zotit janë lindje dhe vdekje, dhe midis këtyre kufijve njeriu bën shqetësimin ose gëzimin e tij.

Pyetje reflektimi: Ku është vendi im i vetmuar me Perëndinë? A më pëlqen të jem vetëm me Perëndinë apo kam dëshirë të shkoj në punë? A filloj çdo ditë duke e pyetur Zotin se çfarë duhet të bëj dhe ta mbaroj duke pyetur se si e bëra?

Citimet e marra nga "Ai do të më lavdërojë" dhe "Akoma më lartë për më të lartën e Tij", © Publikuesit e Shtëpisë së Zbulimit