Psalmet 132:1-18

Kujto, o ZOT, Davidin dhe gjithë mundimet e tij, si iu betua ZOTIT, si iu zotua të fuqishmit të Jakobit: «Nuk do të hyj nën pullazin e shtëpisë sime, nuk do të bie në shtrojën e shtratit tim, nuk do t'u jap gjumë syve të mi e as dremitje qepallave të mia, derisa të gjej një vend për ZOTIN, një banesë për të fuqishmin e Jakobit». Ja, dëgjuam se arka ishte në Efratë, e gjetëm në fushat e Jaarit. Le të hyjmë në banesën e Zotit, le të përkulemi me nderim te shtroja e këmbëve të tij. Ngrihu, o ZOT, dhe eja në vendin e prehjes sate, ti dhe arka jote e fuqishme. Priftërinjtë e tu le të vishen me drejtësi dhe besnikët e tu le të brohorasin. Për hir të Davidit, shërbëtorit tënd, mos e hidh poshtë të vajosurin tënd. ZOTI iu betua me të vërtetë Davidit e nuk do ta shkelë betimin: «Do të vë mbi fronin tënd një nga frytet e barkut tënd. Në mbajtshin bijtë e tu besëlidhjen time dhe dëshmitë që do t'u mësoj, edhe bijtë e tyre përgjithmonë mbi fronin tënd do të ulen». Ja, ZOTI zgjodhi Sionin, atë pëlqeu për banesë të tij. «Ky do të jetë përjetë vendi i prehjes sime, këtu do të banoj, se më pëlqen. Prodhimet e tij do t'i bekoj pa masë, të varfrit e tij do t'i ngij me bukë. Priftërinjtë e tij do t'i vesh me shpëtim, besnikët e tij do të brohorasin nga gëzimi. Atje do t'i rrit Davidit një pinjoll, e kam gati llambën për të vajosurin tim. Armiqtë e tij do t'i vesh me turp, por mbi kokë do t'i shkëlqejë kurora».