Isaia 57
57
Qortim idhujtarisë
1Po merr fund i drejti
e askush nuk shqetësohet!
Njerëzit besnikë po shfarosen
e askush s'e vret mendjen!
Po, i drejti po degdiset
prej së keqes!
2Por, paqja vjen,
kush ecën udhës së drejtë,
do të prehet në shtratin e vet.
3Afrohuni këtu, o bij të shortares,
bij të të përdalit e të lavires.
4Me kë talleni?
Kundër kujt hapni gojën e nxirrni gjuhën?
A s'jeni ju bij të paudhësisë
e pjellë e mashtrimit?
5Ju ndizeni në epshe ndër lisa,
poshtë çdo peme të harlisur.
Fëmijët tuaj i flijoni nëpër lugina,
nëpër të çarat e shkëmbinjve.
6Mes rrëpirave të luginës është pjesa jote,
ato, po, ato janë çka të takon.
Atyre u kushtove fli stërpikjeje,
fli drithi u blatove.
Mos vallë prej tyre
u dashka të zbutem?
7Mbi mal të lartë e të thepisur u ngjite
e atje shtratin tënd e vure.
Atje lart u ngjite
fli për të kushtuar.
8Pas derës e pas pragut
i vure përkujtimoret e tua.
Fshehtas meje u zhveshe,
mbi shtrat u ngjite
e shtratin e zgjerove.
Marrëveshje me ta ti bëre,
shtratin e tyre fort e dëshirove,
lakuriqësinë me ëndje ua vështrove.
9Shkove te mbreti e lyer me vaj,
e lyer me shumë erëra të mira.
Deri larg i nise lajmëtarët e tu
dhe zbrite deri në skëterrë.
10Prej udhës së gjatë u lodhe,
por nuk the: «Është e kotë!».
I mblodhe forcat sërish,
prandaj dhe nuk u këpute.
11Prej kujt u tute e pate frikë, që të gënjeje,
të më harroje e të mos më kishe për zemër?
Kam heshtur për një kohë të gjatë,
prandaj dhe nuk ma ke frikën.
12Ja, unë do ta shpall hapur drejtësinë tënde
bashkë me veprat e tua,
por kjo s'do të të sjellë dobi.
13Kur të bërtasësh,
le të të shpëtojë moria e idhujve të tu.
Por ata do t'i marrë era,
do t'i përpijë puhiza.
Por, kush kërkon strehë tek unë,
do të trashëgojë tokën,
do të zotërojë malin tim të shenjtë.
14«Sheshoni, sheshoni, shtrojeni udhën!», do të thuhet,
«Hiqini pengesat nga udha e popullit tim!».
15Se kështu thotë i Larti e i Tejlarti,
ai që banon në amshim,
emri i të cilit është i shenjtë:
Në vend të lartë e të shenjtë banoj,
por edhe pranë atij që pendohet
e atij që ka përulësi në shpirt,
për t'ua përtërirë shpirtin të përulurve,
për t'ua përtërirë zemrën të penduarve.
16Ja, unë nuk dua të grindem përherë
as dua të jem i zemëruar përgjithmonë,
se para meje do të këputej çdo shpirt
e çdo qenie që unë kam krijuar.
17Prej paudhësisë së tij të pangopur u zemërova,
e godita e i zemëruar prej tij u fsheha.
E ai u end me kokëfortësi
udhës së zemrës së vet.
18I njoh mirë udhët e tij,
por dua ta shëroj.
Do t'i prij, do ta ngushëlloj sërish
atë vetë dhe ata që vajtojnë me të.
19 # 57.19 të tjerë: Unë krijoj frytin e buzëve Do të vë fjalë hareje në buzët e tij.
Paqe, paqe për atë që është larg e afër,
thotë Zoti, e do ta shëroj.
20Të paudhët janë si deti i trazuar,
që nuk di të qetësohet,
ujërat e tij nxjerrin llucë e baltë.
21Nuk ka paqe për të paudhët,
thotë Perëndia im.
Aktualisht i përzgjedhur:
Isaia 57: AL1
Thekso
Ndaje
Copy
A doni që theksimet tuaja të jenë të ruajtura në të gjitha pajisjet që keni? Regjistrohu ose hyr
© Shoqëria Biblike Ndërkonfesionale e Shqipërisë 2020
© Interconfessional Bible Society of Albania 2020