2 Mbretërve 4:8-17

Një ditë Eliseu shkoi në Shunem. Një grua fisnike që jetonte aty nguli këmbë që Eliseu të hante bukë në shtëpinë e saj. Që prej asaj dite Eliseu kthehej në shtëpinë e saj për të ngrënë, sa herë që i binte rruga nga Shunemi. Ajo grua i tha burrit të vet: «Jam e bindur se ky njeri i Perëndisë, që kalon shpesh nga ne, është njeri i shenjtë. Le t'i ndërtojmë, të lutem, një dhomë të vogël në katin e sipërm dhe le të vëmë në të një shtrat, një tryezë, një ndenjëse dhe një shandan, që kur të kalojë nga ne, të rrijë atje». Një ditë Eliseu kaloi nga ajo shtëpi, u ngjit në dhomën e sipërme dhe u shtri. Pastaj i tha Gehazit, shërbëtorit të tij: «Thirre gruan shunamite». Ai e thirri e ajo u paraqit para tij. Atëherë i tha sërish Gehazit, shërbëtorit të tij: «Të lutem, thuaji se ajo është kujdesur shumë për ne. Çfarë do të donte të bëja për të? Do të donte që të flisja për të me mbretin apo me kreun e ushtrisë?». Gruaja iu përgjigj: «Jetoj mes njerëzve të mi». Atëherë Eliseu pyeti Gehazin: «Çfarë mund të bëja për të?». Gehazi iu përgjigj: «Ajo nuk ka fëmijë dhe burrin e ka plak». Eliseu i tha Gehazit ta thërriste. Gehazi e thirri dhe gruaja u ndal te dera. Eliseu i tha: «Si sot pas një viti ke për të shtrënguar një djalë në gji». Ajo i tha: «Mos, imzot! Mos e gënje shërbëtoren tënde, o njeri i Perëndisë!». Por gruaja u ngjiz dhe në të njëjtën stinë pas një viti lindi djalin, ashtu siç i kishte thënë Eliseu.