Psalteri 73:16-28

U mendueshë me kupëtuem këtë, por m’u duk e randë ndër sy. Deri sa hyna ndë shenjtënoren’ e Perëndisë, atëherë kupëtova të mbrapmet’ e atyne. Por ti vune ata ndë vende rrëshqiza, i hodhe ndë rrëpina. Qysh u banë përnjiherë të shkretë! U shuenë, u vdornë për pa-udhënin’ e vet. Porsi andërrën’ e ati qi sqohetë, o Zot, kur të ngrihesh, ke me prishunë shëmbëllesën’ e atyneve. Kështu digjei zemëra eme, edhe mundoheshinë veshnjet’ e mia. Edhe un’ ishiem pa mend, edhe nukë ngjifshiem, ishiem shtasë përpara teje. Por unë jam përherë bashkë me tyi, ti më zune prei dorësë diathtë. Me anë të këshillësë s’ate ke me më hiekun’ udhënë, edhe mbasandai ke me më marrë ndë lavdi. Ke kam ndë qiell? Edhe mbë dhet s’due tietërë veç teje. S’më mbeti mish e zemërë, Perëndia ashtë fuqia e zemrësë s’eme, edhe piesa eme për gjithë jetënë. Sepse qe te kanë me u vdierrë ata qi largohenë prei teje, ti rrenove gjith’ ataqi dalinë jashtë udhësë s’ate tue kurvënuem. Por për mue, të ngjitunitë mbas Perëndisë asht’ e mira eme, vuna shpëresënë t’eme mbë Zotinë Perëndinë, për me diftuem gjithë punët’ e tua.