Logoja YouVersion
Ikona e kërkimit

Psalteri 141

141
Psallm’ e Davidit.
1O Zot, klitha mbë tyi, shpeito tek unë, ven-i vesh zanit t’em, kur thërras mbë tyi.
2Të falunitë t’em voftë dreitë përpara teje, porsi kem; të ngritunit’ e duervet mia u baftë porsi kurban mbramie.
3Venë të rueitunë ndë gojët t’eme, o Zot, ruei derën’ e buzëvet mia.
4Mos përvar zemrënë t’eme mbë gja te keqe, qi të baj punë të këqia bashkë me njerës qi punojënë pa-udhë, edhe të mos ha prei gjellëvet sgjedhuna t’atyne.
5Le të më mundojë i dreiti, se ashtë përdëllim, edhe le të më qirtojë, se ashtë voj me erë; s’ka me i bamë keq kresë s’eme, se edhe ma tepërë kam me u falunë për ata, kur të jenë ndë të keq.
6Gjykatësit’ e atyne, kur u hothnë ndë vende gurishta, ndigjuenë fjalët’ e mia, se ishinë të ambëla.
7Eshtënatë t’ona përdahetë ndë gojët të vorrit, si ndonji kur pret e çan dru mbi dhet.
8Përandai syt’ e mi shtirenë mbë tyi, o Zot Perëndi; shpëreva mbë tyi, mos hup shpirtinë t’em.
9Ruei-më prei kurthit, qi ngrefnë për mue, edhe prei leqevet atyne qi punojënë pa udhë.
10Të pabesëtë rafshinë ndë rrietat të veta, ngjysh sa të shkoj unë mb’-at’-anë.

Aktualisht i përzgjedhur:

Psalteri 141: PSGEKK1872

Thekso

Ndaje

Copy

None

A doni që theksimet tuaja të jenë të ruajtura në të gjitha pajisjet që keni? Regjistrohu ose hyr

YouVersion përdor cookie për të personalizuar përvojën tuaj. Duke përdorur faqen tonë të internetit, ju pranoni përdorimin tonë të cookies siç përshkruhet në Politikën tonë të Privatësisë