Psalteri 119:41-72

Ende arthtë përdëllimi yt mbë mu, o Zot, ende shpëtimi yt mbas fjalësë s’ate. Atëherë kam me iu përgjegjun’ ati qi më shpërnderon, se shpërej mbë fjalënë tande. Ende mos ngre kreit prei gojësë s’eme fjalën’ e së vërtetësë, se shpëreva mbë gjyqet e tu. Ende kam me ruitunë ligjënë tande përherë ndë jetët të jetësë. Ende kam me ecunë ndë vend të gjanë, sepse kërkova porosit’ e tua. Ende kam me folë përpara mbëretënish për deshmimet’ e tu, ende s’kam me u turpënumë. Ende kam me u gëzumë për porosit’ e tua, qi desha fort. Ende kam me ngritunë durët’ e mia ndë porosit’ e tua, qi desha, ende kam me shkumë ndër mend urdhënimet’ e tu. Kujto fjalënë ke shërbëtori yt, ndë të cillinë më bane me shpërymë. Këjo më ngushullon ndë shtrëngimt t’em, se fjala jote më dha frymë të gjallë. Madhështorëtë më përqeshshinë fort, po unë nukë dola jashtë prei ligjësë s’ate. Mendova gjukimet’ e tu të jetëshimitë, o Zot, edhe u ngushullushë. Më mur frika prei të pabesëvet, qi kanë hiekunë dore prei ligjësë s’ate. Urdhënimet’ e tu më ishinë kankë ndë dhe të huj. Kujtova emëninë tand, o Zot, natënë, ende ruita ligjënë tande. Këjo m’u ba, se ruita urdhënimet’ e tu. Ti je piesa eme, o Zot, thashë me ruitunë fjalët’ e tua. Iu luta fjalësë s’ate me gjithë zemër; përdëllemë mbas fjalësë sate. Mendova udhët’ e mia, ende këtheva kambët’ e mia mbë deshmimet e tu. Nxitova, ende nuk’ u vonushë me ruitunë porosit’ e tua. Tufa të pabesësh më qarkunë, po unë s’harrova ligjënë tande. Ndë mies-natë qohem me të lavdurumë për gjyqet e dreitënisë s’ate. Unë jam piestar i gjith’ atyne qi të drujën’ e rujënë porosit’ e tua. Dheu ashtë plot me përdëlliminë tand, o Zot, mëso-më urdhënimet’ e tu. I bane mirë shërbëtorit t’yt, o Zot, mbas fjalësë s’ate. Ep-më mendëje të mirë, e dituni, se u besova urdhënimevet tu. Para se të vujem, humba udhënë, po ndashti ruita fjalënë tande. Ti je i mirë, ende mirë-bamës, mëso-më urdhënimet’ e tu. Madhështorëtë shpifnë rrenë kundrë meje, po unë kam me ruitunë porosit’ e tua me gjithë zemërë. Zemëra e atyne ngrini posi dhiamë, po unë gëzohem për ligjënë tande. U ba mirë për mu qi hoqa keq, për me mësum’ urdhënimet’ e tu. Ligja e gojësë s’ate ashtë ma e mirë për mu, se mijëna ari e argjandi.