Mavhesi emuBhaibheri Ane Mukurumbira kubva kuna Lúcás 18

Pakurirana nevamwe

Agus do laḃair sé leo as saṁlaoid, g‐á ċur i dtuigsin dóiḃ go mba ċeart dóiḃ ḃeiṫ ag guiḋe i gcóṁnaiḋe, agus gan staonaḋ

Agus an aṁlaiḋ naċ n‐agarfaiḋ Dia cruaḋ‐ċás a ṁuinntire toġṫa féin ḃíos ag glaoḋaċ air de ló agus d’oiḋċe? Adeirim liḃ go n‐agarfaiḋ sé go luaṫ. Aċt ċeana, nuair ṫiocfas Mac an Duine, an ḃfaiġiḋ sé creideaṁ ar talaṁ?

Aċt aduḃairt seisean, Neiṫe naċ féidir le daoiniḃ is féidir le Dia iad.

Agus ní ḋéanfaḋ seisean é ar feaḋ tamaill: aċt ’n‐a ḋiaiḋ sin aduḃairt sé leis féin, Giḋ naċ ḃfuil eagla Dé orm, ná beann ar ḋaoiniḃ agam; ar a ṡon sin féin, de ċionn go ḃfuil an ḃaintreaḃaċ so ag déanaṁ buaiḋearṫa ḋom, déanfaiḋ mé ceart dí, ar eagla go gcráḋfaiḋ sí mé sa deireaḋ agus í ag sír‐ṫeaċt ċugam.

Go fírinneaċ adeirim liḃ, An té naċ nglacfaiḋ ríoġaċt Dé ar nós leinḃ ḃig ní raċaiḋ sé isteaċ innti ar ċor ar ḃiṫ.

Aċt do ġlaoḋ Íosa ċuige iad, agus aduḃairt sé, Leigiḋ do na leanḃaiḃ teaċt ċugam, agus ná biḋiḋ g‐á gcosc: óir is le n‐a leiṫéidiḃ sin ríoġaċt Dé.

Agus aduḃairt Íosa leis, Bíoḋ do raḋarc agat: do ṡlánuiġ do ċreideaṁ ṫú.

Agus aduḃairt Íosa leis, Cad ċuige ḋuit maiṫ do ṫaḃairt orm‐sa? Ní maiṫ aoinneaċ aċt Dia aṁáin.