Mavhesi emuBhaibheri Ane Mukurumbira kubva kuna Lúcás 17

Pakurirana nevamwe

Agus aduḃairt sé leis, Éiriġ agus imṫiġ leat: do ṡlánuiġ do ċreideaṁ ṫú.

Agus má ġní sé peacaḋ seaċt h‐uaire sa lá, agus má ḟilleann sé ċugat seaċt h‐uaire, g‐á ráḋ, Atá aiṫreaċas orm; caiṫfiḋ tú a ṁaiṫeaṁ ḋó.

Agus do ḃí duine aca, agus nuair ṫug sé fá deara go raiḃ sé leiġeasta, do ċas sé ar ais, agus é ag molaḋ Dé de ġuṫ árd; agus do ṫuit sé ar a aġaiḋ ag a ċosaiḃ, ag gaḃáil a ḃuiḋeaċais leis: agus Samáritánaċ ab eaḋ é.

Taḃraiḋ aire ḋaoiḃ ḟéin: má ġní do ḋearḃrátair peacaḋ id’ aġaiḋ, ceartuiġ é; agus má ġní sé aiṫriġe ann, maiṫ ḋó é.

Agus d’ḟreagair Íosa agus aduḃairt sé, Nár glanaḋ deiċneaḃar? aċt cá ḃfuil an naonḃar?

Agus aduḃairt an Tiġearna, Dá mbéaḋ oiread gráinne síl mustaird de ċreideaṁ agaiḃ, adéarfaḋ siḃ leis an gcrann siceamóra so, Tarraingtear as do ḟréaṁaċaiḃ tú, agus curtar sa ḃfairrge ṫú; agus do‐ġéanaḋ sé de réir mar d’órduiġis.

Cibé duine iarrfas a anam do ṡáḃáil, caillfiḋ sé é: agus cibé duine ċaillfeas a anam, sáḃálfaiḋ sé é.

Agus aduḃairt sé le n‐a ḋeisceablaiḃ, Ní féidir naċ dtiocfaḋ scannail: aċt monuar do’n té sin tré n‐a dtigid! Ba ṁaiṫ ḋó dá gcroċtaiḋe bró muilinn ar a ṁuineál, agus dá gcaiṫtiḋe é isteaċ sa ḃfairrge, ’ná go scannlóċaḋ sé duine de’n ṁuinntir ḃig seo.

Agus fá mar ṫarla i n‐aimsir Naoi, mar sin is eaḋ ḃéas i n‐aimsir Ṁic an Duine. Do ḃíodar ag ite, agus ag ól, agus ag pósaḋ, agus d’á dtaḃairt le pósaḋ, go dtí an lá ’n‐a ndeaċaiḋ Naoi isteaċ san áirc, agus ṫáinig an díle agus do ċreaċ sí iad go léir.