Mavhesi emuBhaibheri Ane Mukurumbira kubva kuna Lúcás 13

Pakurirana nevamwe

Agus aduḃairt sé leo, Déanaiḋ díċeall ar ḋul isteaċ an doras cuṁang: óir adeirim liḃ gur ab iomḋa duine ḃéas ag iarraiḋ dul isteaċ, agus ní éireoċaiḋ leo.

Agus féaċ, bean ’n‐a raiḃ spioraid lag‐ḃriġe le h‐oċt mbliaḋnaiḃ déag; agus do ḃí sí cromṫa, agus ní raiḃ ar ċumas dí í féin do ḋíriú ar ċor ar biṫ. Agus nuair do ċonnaic Íosa í, do ġlaoḋ sé ċuige í, agus aduḃairt sé léi, A ḃean, atá tú saor ód’ laige.

Agus do ċuir sé a láṁa uirṫi: agus ar an láṫair d’éiriġ sí díreaċ, agus ṫug sí glóir do Ḋia.

Agus féaċ, atá daoine ar deireaḋ ḃéas ar tosaċ, agus atá daoine ar tosaċ ḃéas ar deireaḋ.

Ċóṁ luaṫ agus ḃéas fear an tiġe éiriġṫe, agus doras an tiġe dúnta aige, agus ṫosnuiġeas siḃ‐se ar ḃeiṫ ’n‐ḃúr seasaṁ amuiġ, agus ar an doras do ḃualaḋ, g‐á ráḋ, A Ṫiġearna, foscail dúinn; agus freagróċaiḋ seisean agus adéarfaiḋ sé liḃ, Ní ḟuil a ḟios again cad as daoiḃ‐se

Adeirim liḃ, Níorḃ eaḋ: aċt muna ndéanaiḋ siḃ‐se aiṫriġe, bascfar siḃ uile ar an gcuma ċéadna.

agus adéarfaiḋ seisean, Adeirim liḃ, Ní ḟuil a ḟios agam cad as daoiḃ; imṫiġiḋ uaim a luċt an uilc do ḋéanaṁ.

Agus aduḃairt sé, Cad leis gur cosṁail ríoġaċt Dé? agus cad leis go saṁlóċad í? Is cosṁail í le gráinne síl mustaird, do ġlac duine ċuige, agus do ċuir ’n‐a ġarrḋa féin; agus d’ḟás sé, agus d’éiriġ sé ’n‐a ċrann; agus do neaduiġ éanlaiṫe na spéire ’n‐a ġéagaib.