Markus 12
12
Daut Jlikjnis von de Wiengoaden Pajchtasch
(Mat 21,33-46; Luk 20,9-19)
1Dan funk hee aun, derch Jlikjnisen to an to räden: Een Maun plaunt eenen Wiengoaden, bud doa eenen Tun rom, groof een Loch fa de Wienpras, bud eenen Torm, un vepacht dän dan aun Wiengoadnasch un fua no een aundret Launt. #Jes 5,1-2 2Aus daut Tiet wia de Wiendruwen to arnten, schekjt hee eenen Deena no de Pajchta, sien Poat von de Frucht to holen. 3Dee oba kjrieejen däm to hoolen, priejelden am un schekjten am ladich trigj. 4Dan schekjt hee eenen aundren Kjnajcht han; disen Maun behaundelden see schaundhauft un schluagen am äwa däm Kopp. #2Chr 36,16 5Hee schekjt dan noch eenen han; un dän muaken see doot. Hee schekjt noch väle aundre; eenje von dee veheiwden see, un aundre muaken see doot. 6Hee haud noch eenen mea, eenen Sän, däm hee goot wia; dän schekjt hee daut latste un säd: Fa mienen Sän woaren see Respakjt haben. 7De Pajchta oba säden eena toom aundren: Dit es de Oaw; komt, well wie dän dootmoaken. Dan woa wie daut Oafgoot kjrieen! 8Un see neemen am un muaken am doot un schmeeten am ut däm Wiengoaden rut. #Heb 13,12 9Waut woat dee doonen, dee dän Wiengoaden ieejent? Hee woat komen dise Pajchta dootmoaken un dän Wiengoaden aundre jäwen. 10Hab jie dit noch nich en de Schreft jeläst:
“Dee Steen, dän de Bulied nich wullen, es toom Akjsteen jeworden. #Psa 118,22-23
11Dit es vom Harn jekomen un es een Wunda ver onse Uagen”?
12Dan sochten see no eenen Wajch am fausttonämen, wiels see wisten, daut hee dit Jlikjnis opp an jediet haud. Oba see hauden Angst fa daut Volkj un veleeten am un jinjen äaren Wajch.
De Froag äwa Taks tolen aum Kjeisa
(Mat 22,15-22; Luk 20,20-26)
13Nohäa schekjten see von de Farisäa un von Herodes siene Deena, am en siene Räden fausttokjrieen. 14Dee kjeemen no am un säden: Liera, wie weeten, daut du opprechtich best. Du latst die von kjeenem han un häa schmieten. Du kjemmascht die nich doarom waut aundre denkjen, oba lieescht Gott sienen Wajch, soo aus daut woarhauftich es. Es daut rajcht, aum Kjeisa Taks to tolen, ooda nich? Sell wie tolen ooda sell wie nich tolen? 15Oba hee kjand äa Jeheichel un säd to an: Wuarom proow jie mie fausttokjrieen? Brinjt mie een Selwastekj, #12,15 Griechisch Denarius daut ekj daut seenen kaun! 16See brochten am eent, un hee fruach an: Wäm sien Bilt un wäm siene Enschreft es dit? See säden to am: Dän Kjeisa siene. 17Dan säd Jesus to an: Dan jäft dän Kjeisa, waut am traft, un jäft Gott, waut sient es! Un doaropp wisten see nuscht to sajen. #Reema 13,1.7
Woaren de Doodes oppstonen?
(Mat 22,23-33; Luk 20,27-40)
18Dan kjeemen eenje Saduzäa no am, dee doa sajen, daut et nich soont jeft, daut de Doodes oppstonen; dee fruagen am un säden: 19Liera, Moses schreef ons, daut wan eenem Maun sien Brooda storf un siene Fru oba kjeene Kjinja hinjaleet, dan must dee Maun #12,19 Griechisch sien Brooda de Wätfru frieen un fa sienen Brooda Kjinja haben. #5Mo 25,5-6 20Nu wieren doa säwen Breeda. De ieeschta befried sikj, un storf onen Kjinja hinjatoloten. 21De tweeda fried de Wätfru, oba storf uk onen Kjinja to haben. Un met däm dredden jinkj daut krakjt soo. 22Soo jinkj daut, bat see dee aule säwen hauden to Fru jehaut, un kjeena haud Kjinja hinjaloten. Un to goodalatst storf de Fru uk. 23Wan nu de Doodes oppstonen woaren, wäm siene Fru woat see sennen, wiels dee haben äa aule säwen to Fru jehaut? 24Jesus säd to an: Err jie nich doawäajen, wiels jie nich de Schreft uk nich Gott siene Krauft kjanen? 25Wan dee vom Doot oppstonen, woaren dee nich frieen un sikj uk nich befrieen. Dan woaren see soo sennen aus de Enjel em Himmel. 26Un auf de Doodes oppstonen woaren, hab jie en Moses siene Schreften nich jeläst, woo Gott to am bie daut brennende Bosch säd: “Ekj sie Abraham sien Gott, Isaak sien Gott, un Jakob sien Gott”? #2Mo 3,6 27Gott es nich de doodje äa Gott, oba de läwendje äara. Jie sent en dit sea orrajcht.
Daut wichtichste Jeboot
(Mat 22,34-40; Luk 10,25-28)
28Dan kjeem een Schreftjelieeda, un hieed von waut see sikj unjahilden, un aus hee sach, daut hee eene goode Auntwuat jejäft haud, fruach hee Jesus, woont von aul de Jebooten daut wichtichste wia. 29Jesus säd to am: Daut wichtichste es dit: “Horch, oo Israel, de Har ons Gott es de eensja Gott, 30un du saust dän Harn, dienen Gott, von gaunzem Hoaten, met gaunze Seel, met aule Jedanken un aul diene Krauft goot sennen”. Dit es daut wichtichste Jeboot. #5Mo 6,4-5 31Daut tweede es dit: “Du saust dienen näakjsten soo goot sennen, aus die selfst”. Doa es kjeen jratret Jeboot aus dise. #3Mo 19,18 32De Schreftjelieeda säd: Daut es scheen, Liera. Du hast de Woarheit jesajcht. Wiels doa es een Gott un doa es sest kjeena aus hee; #(32-34) Luk 20,39-40 33un am met gaunzem Hoaten, met gaunze Seel, met aule Jedanken un aule Krauft goot sennen, un sienen näakjsten soo goot sennen aus sikj selfst, es wichtja aus aule Brauntopfa, ooda irjent een Opfa. #1Sam 15,22; Hos 6,6; Mat 9,13 34Aus Jesus sach, daut hee eene jescheide Auntwuat jeef, säd hee to am: Du best nich wiet auf vom Gottesrikj. Von dan aun woagd sikj daut kjeena, am waut to froagen. #Apost 26,27-29
David sien Sän ooda sien Har
(Mat 27,41-46; Luk 20,41-44)
35Aus Jesus em Tempel lieed, fruach hee: Woo haft sikj daut doamet, daut de Schreftjelieede sajen, daut de Christus David sien Sän es? #Jes 11,1; Joh 7,42; Reema 1,3 36Wiels David säd derch dän Heiljen Jeist:
“De Har säd to mienem Harn:
Sett hia bie mie to rajchte Haunt,
bat ekj die diene Fiend woa unja de Feet jelajcht haben.” #Psa 110,1; 2Sam 23,2
37David selfst nand am Har. Woo kaun hee dan sien Sän sennen? Een grootet Schoof Menschen hieed am jieren.
Jesus woarnt fa de Schreftjelieede
(Mat 23,1.6-7.14; Luk 20,45-47)
38Aus Jesus lieed, säd hee: Wäat junt fa de Schreftjelieede, dee jieren en lange Kjleeda romgonen un sikj opp däm Moakjtplauz bejreessen loten, 39un no dän väanämsten Setplauz en de Judenschool un eenen Ierenplauz oppem Fast trachten doonen. 40Dee sent daut jrod, dee de Wätfrues utem Hus fräten, un toom aufwiesen lange Jebäda moaken. Dee woaren doafäa sooväl schwanda veuadeelt woaren. #Jak 1,27
De Wätfru äa Opfa
(Luk 21,1-4)
41Jesus sad sikj soo biem Gotteskausten em Tempel dol, daut hee seenen kunn, woo de Menschen äa Jelt doa nenn läden. Un väl rikje läden doa väl nenn. #2Kjen 12,10 42Dan kjeem eene oame Wätfru un läd twee Koppasch nenn; ojjefäa een Zent. 43Dan roopt Jesus siene Jinja un säd to an: Ekj saj junt de Woarheit: Dise oame Wätfru haft mea em Gotteskausten nenjelajcht aus aul de aundre. 44De aundre, dee doa jeewen, hauden aula mea aus jenuach; oba dise, dee weinja haud aus see brukt, jeef aules waut see toom läwen haud.
Currently Selected:
Markus 12: PB
Označeno
Deli
Kopiraj
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Plautdietsch Bible © 2003 Kindred Productions and United Bible Societies Association, Inc.