لوکا 17
17
گناه، باور، زِمّه
(مَتّا 18:6–7، 21–22؛ مَرکاس 9:42)
1ایسّایا گۆن وتی مریدان گوَشت: ”نبیت که مردم رَد مجنت و ٹَگل مئوارت، بله اَپسۆز په هما کَسا که دگران دێم په گناها ببارت. 2چه اے کسانُکێنان یکّێئے دێم په گناها برگئے بدلا، گهتر همِش اِنت که آییئے گردنا جِنتری تاے ببندنت و دریایا چَگلی بدئینت. 3چه وتی کار و کِردان هُژّار بێت. اگن تئیی برات گناهے بکنت، آییا سَرکِچ دئے و مئیاریگ کن، اگن پشۆمان بوت، ببَکشی. 4تُرے رۆچے هپت رَندا گناه بکنت و هپت رَندا تئیی گوَرا بیئیت و بگوَشیت: ’من پشۆمان آن،‘ ببَکشی.“
5ایسّائے کاسِدان گۆن هُداوندێن ایسّایا گوَشت: ”واجه! مئے سِتک و باوَرا گێش کن.“ 6گوَشتی: ”اگن شمئے باور اَرزُنێئے کِساسا#17:6 اَسلیگێن یونانی نبشتانکَ گوَشیت: ”ٹێلکاهئے تُهمئے کِساسا“. ٹێلکاه بزان هَرْدَلئے تُهم باز گوَنڈ اَنت. هم ببیت، شما تودئے اے درچکا هُکم کرتَ کنێت که ’وتا چه بُنا بگوَج و برئو زِرئے#17:6 زِر، بزان دریا. تها برُد و بسَبز‘. آ وهدا، درچک شمئے هُکما مَنّیت.
7چه شما آ کَس کئے اِنت که آییئے هِزمتکار چه ڈگارانی نَنگار کنگ، رمگئے چارێنگ و کارئے هلاس کنگا بیئیت، واهند آییا بگوَشیت: ’زوتّ بیا و بنند و ورگ بوَر؟‘ 8گۆن آییا نگوَشیت: ’پێسرا په من ورگ اَڈّ کن، تان من نئوارتگ تئو منی هِزمتا بۆشت، وهدے من هلاس کرت گڑا تئو بوَر؟‘ 9هُدابُند، وتی هِزمتکارئے شُگر و مِنّتا گیپت که ’تئو منی هُکم مَنّتگ؟‘ نه، هچبر. 10همے پئیما شما هم، آ سجّهێن هُکمان که شمارا دئیگ بوتگ‌اَنت سَرجم بکنێت و بگوَشێت که ’ما تئیی هِزمتکار بئیگئے لاهک هم نه‌اێن، تهنا وتی زِمّه و ڈُبَّه#17:10 ڈُبَّه، بزان اُگده، زِمّه، اربی و پارسیا ”وظیفه“. سَرجم کرتگ‌اَنت.‘“
ده گَرّیئے دْرهبکشی
11ایسّا دێم په اورشَلیمئے رئوگا، چه سامِرَه و جَلیلئے سیمسران گوَزگا اَت. 12وهدے دێم په یکّ مێتگێا پێداک اَت، ده سْیَه‌گَرّیێن مردم گۆن آییا دُچار کپت. دور اۆشتاتنت و 13گۆن بُرزێن تئوارے گوَشتِش: ”او واجه ایسّا! ترا مئے سرا بَزّگ بات.“ 14ایسّایا که دیستنت گوَشتی: ”برئوێت وتا په دینی پێشوایان پێش بدارێت.“#17:14 تئوراتا گَرّئے نادْراه پلیت و ناپاک زانگ بوتگ‌اَنت. اگن کَسے چه اے ناجۆڑیا دْراه ببیت باید اِنت گۆن موسّائے شَریَتئے رَندگیریا دینی پێشواێئے گوَرا برئوت و هئیراتے بکنت. آ، راه گپتنت و راهئے نیاما، پاک و پَلگار بوتنت.
15چه آیان یکّێا، وهدے دیست که نون دْراه اِنت، گۆن بُرزتئواری هُدایا سَتا کنان، پِر ترّت و آتک، 16ایسّائے پادان کپت و شُگری گپت. آ، چه سامِریان#17:16 یَهودیان سامِری گُمراه زانتگ‌اَنت و گۆن آیان دئیگر و بدل و باندات نکرتگ. اَت. 17ایسّایا جُست کرت: ”زانا، هر دَهێن چه گَرّا پاک و پَلگار نبوتێت؟ آ دگه نُهێن کجا اَنت؟ 18اے یکّێن درکئوما#17:18 ”درکئوم“ بزان آ که یَهودی نه‌اَنت. اَبێد، چه آیان دگه یکّے په هُدائے سِپَت و سَنایا نئیاتک؟“ 19گڑا ایسّایا گۆن آ مردا گوَشت: ”پاد آ، برئو، که تئیی سِتک و باوَرا ترا دْراه کرتگ.“
هُدائے بادشاهی
(مَتّا 24:37–40)
20یکّ رۆچے، لهتێن پَریسیا چه ایسّایا جُست کرت: ”هُدائے بادشاهی کدێنَ کئیت؟“ ایسّایا گوَشت: ”هُدائے بادشاهی چَمزاهرا گِندگَ نبیت. 21گوَشگَ نبیت که هُدائے بادشاهی اِدا اِنت یا اۆدا. چێا که هُدائے بادشاهی، شمئے دلا اِنت.“#17:21 یا: شمئے نیاما اِنت.
22پدا گۆن وتی مریدان گوَشتی: ”یکّ وهدے کئیت که شما په انسانئے چُکّئے رۆچانی یکّ رۆچێئے گِندگا اَرمان و آرزوَ کنێت، بله آ رۆچا نگندێت. 23مردم شمارا گوَشنت که ’آ اِدا اِنت‘ یا ’آ اۆدا اِنت،‘ بله شما آیانی هبرا گۆن مکپێت. 24اَنچُش که گِرۆک چه یکّ کُنڈێا جنت و سجّهێن آسمانا جَلَشکێنیت و رُژناگَ کنت، انسانئے چُکّ هم وتی آ رۆچا، اَنچُش زاهر و پَدّرَ بیت. 25بله ائولا باید اِنت بازێن سکّی و سۆری بسگّیت و اے زمانگئے نَسل و پَدرێچ آییا ممَنّنت.
26هما ڈئولا که نوهئے باریگا بوتگ، انسانئے چُکّئے رۆچ هم اَنچُشَ بیت. 27آ رۆچان، مردم وَرد و نۆش و سانگ و سورا دَزگٹّ اَتنت تان هما رۆچا که نوه بۆجیگا سوار بوت. رَندا، مزنێن هار و توپّانا سجّهێن مردم گار و بێگواه کرتنت.
28لوتئے زمانگا هم همے ڈئولا اَت، مردم په ورگ و چرگ و بدل و باندات و کِشت و کِشار و لۆگ و جاگهئے بندگا گُلاێش اَتنت، 29بله آ رۆچا که لوت چه سُدومئے شهرا در آتک، هُدایا چه آسمانا آس و رۆکێن گۆکُرت گوارێنت و سُدومئے سجّهێن مردم گار و بێگواه کرتنت.
30انسانئے چُکّئے پَدّر بئیگئے رۆچا، همے ڈئولا بیت. 31آ رۆچا، اگن کَسے وتی لۆگئے سرا ببیت و آییئے اُرد و پُتێنک لۆگا اێر بنت، په آیانی زورگا جَهلا اێر مکپیت. همے ڈئولا، اگن کَسے وتی ڈگارانی سرا کِشت و کِشارا اِنت، آ هم پدا لۆگا پِر مترّیت. 32لوتئے لۆگ‌بانُکئے سَرگوَستا یات بکنێت.#17:32 لوتئے جَنا وتی مال و منال دۆست اَت، هُدائے هبری نزُرت و پمێشکا مُرت. 33هرکَس وتی ساهئے رَکّێنگئے رندا ببیت، آییا باهێنیت. هرکَس وتی ساها بباهێنیت، آییا رَکّێنیت. 34شمارا گوَشان که آ وهدا، اگن دو مردم یکّێن تَهت و نِپادئے سرا وپتگ، یکّے برگَ بیت و دومی همۆدا پَشت گێجگَ بیت.#17:34 پَشت گێجگ، بزان نزورگ، یله دئیگ، گچێن نکنگ. 35چه دو جنێنا، که هۆریگا جِنترئے سرا دانئے درُشگا بنت، یکّے برگَ بیت و دومی همۆدا پَشت گێجگَ بیت. 36دو مرد که ڈگارانی سرا بیت، یکّے برگَ بیت و دومی همۆدا پَشت گێجگَ بیت.“#17:36 لهتێن دَزنبشتا، بَند 36 نێست. 37جُستِش کرت: ”او هُداوند! کجا چُشَ بیت؟“ پَسّئوی دات: ”هر جاه که جۆنے کپیت، اۆدا گیتّۆ#17:37 گیتّۆ یکّ مُرگے که ڈونڈ، بزان گَهِتگێن جۆنَ وارت. و ڈونڈوارێن مُرگ مُچَّ بنت.“
Currently Selected:
لوکا 17: HPKB
Označeno
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
© 2016-22 Wycliffe Bible Translators, Inc.